Giobbe 41
1 Puoi tu pescare il Leviatan con l'amo e tener ferma la sua lingua con una corda,
Vai tu levijatanu vari ķert ar makšķeri, jeb viņa mēli ar dziļi iemestu virvi?
2 ficcargli un giunco nelle narici e forargli la mascella con un uncino?
Vai tu viņam riņķi māki likt nāsīs un ar asmeni izdurt viņa žaunas?
3 Ti farà forse molte suppliche e ti rivolgerà dolci parole?
Vai tu domā, ka tas tevis daudz lūgsies un labus vārdus uz tevi runās?
4 Stipulerà forse con te un'alleanza, perché tu lo prenda come servo per sempre?
Vai viņš derēs derību ar tevi, ka tu viņu vari ņemt par mūžīgu vergu?
5 Scherzerai con lui come un passero, legandolo per le tue fanciulle?
Vai tu ar viņu varēsi spēlēties kā ar putniņu, jeb viņu saistīsi savām meitām?
6 Lo metteranno in vendita le compagnie di pesca, se lo divideranno i commercianti?
Vai zvejnieku biedrībā viņu pārdod, vai viņu izdala pircējiem?
7 Crivellerai di dardi la sua pelle e con la fiocina la sua testa?
Vai tu viņa ādu vari piedurt pilnu ar šķēpiem, jeb viņa galvu ar žebērkļiem?
8 Metti su di lui la mano: al ricordo della lotta, non rimproverai!
Kad tu savu roku viņam pieliksi, tad pieminēsi, kāds tas karš, un vairs to nedarīsi.
9 Ecco, la tua speranza è fallita, al solo vederlo uno stramazza.
Redzi, tāda cerība ir velti; jau viņu ieraugot krīt gar zemi.
10 Nessuno è tanto audace da osare eccitarlo e chi mai potrà star saldo di fronte a lui?
Neviens nav tik drošs, viņu kaitināt, - kas tad būtu, kas Man varētu celties pretim?
11 Chi mai lo ha assalito e si è salvato? Nessuno sotto tutto il cielo.
Kas Man ko laba papriekš darījis, ka Man to bija atmaksāt? Kas ir apakš visām debesīm, tas Man pieder.
12 Non tacerò la forza delle sue membra: in fatto di forza non ha pari.
Un lai vēl pieminu viņa locekļus, stiprumu un viņa vareno augumu.
13 Chi gli ha mai aperto sul davanti il manto di pelle e nella sua doppia corazza chi può penetrare?
Kas drīkstētu viņa bruņas atsegt, kas līst viņa zobu starpā?
14 Le porte della sua bocca chi mai ha aperto? Intorno ai suoi denti è il terrore!
Kas viņa vaiga žokļus var atplēst? Ap viņa zobiem ir briesmas.
15 Il suo dorso è a lamine di scudi, saldate con stretto suggello;
Lepni ir viņa bruņu zvīņas, cieti kā ar zieģeli saspiesti kopā.
16 l'una con l'altra si toccano, sì che aria fra di esse non passa:
Viens tik tuvu pie otra, ka ne vējš netiek starpā.
17 ognuna aderisce alla vicina, sono compatte e non possono separarsi.
Tie līp viens pie otra, un turas kopā, ka nešķiras.
18 Il suo starnuto irradia luce e i suoi occhi sono come le palpebre dell'aurora.
Viņš šķauda ugunis, un viņa acis ir kā rīta blāzmas stari.
19 Dalla sua bocca partono vampate, sprizzano scintille di fuoco.
No viņa mutes šaujās ugunis, degošas dzirksteles no tās izlec.
20 Dalle sue narici esce fumo come da caldaia, che bolle sul fuoco.
No viņa nāsīm iziet dūmi kā no verdoša poda un katla.
21 Il suo fiato incendia carboni e dalla bocca gli escono fiamme.
Viņa dvaša varētu iededzināt ogles, un liesmas iziet no viņa mutes.
22 Nel suo collo risiede la forza e innanzi a lui corre la paura.
Viņa kakls ir visai stiprs, un viņa priekšā lec bailes.
23 Le giogaie della sua carne son ben compatte, sono ben salde su di lui, non si muovono.
Viņa miesas locekļi kā sakalti, tie turas cieti kopā, ka nevar kustināt.
24 Il suo cuore è duro come pietra, duro come la pietra inferiore della macina.
Viņa sirds ir cieta kā akmens un cieta kā apakšējais dzirnu akmens.
25 Quando si alza, si spaventano i forti e per il terrore restano smarriti.
Kad viņš ceļas, tad stiprie izbīstas, no bailēm tie paģībst.
26 La spada che lo raggiunge non vi si infigge, né lancia, né freccia né giavellotto;
Kad viņam cērt ar zobenu, tas nekož, nedz šķēps, ne bulta, ne žebērklis.
27 stima il ferro come paglia, il bronzo come legno tarlato.
Dzelzs priekš viņa kā salmi, un varš kā sapraulējis koks.
28 Non lo mette in fuga la freccia, in pula si cambian per lui le pietre della fionda.
Bulta viņu neaiztrieks; lingas akmeņi viņam ir kā pelus.
29 Come stoppia stima una mazza e si fa beffe del vibrare dell'asta.
Lielas bozes viņam ir kā pelus, viņš smejas, kad šķēps svelpj.
30 Al disotto ha cocci acuti e striscia come erpice sul molle terreno.
Viņa pavēderē asi kasīkļi, un kā ar ecešām viņš brauc pa dubļiem.
31 Fa ribollire come pentola il gorgo, fa del mare come un vaso da unguenti.
Viņš dara, ka dziļumi verd kā pods, un sajauc jūru kā zalves virumu.
32 Dietro a sé produce una bianca scia e l'abisso appare canuto.
Kur viņš gājis ceļš spīd; tie ūdens viļņi ir kā sudraboti.
33 Nessuno sulla terra è pari a lui, fatto per non aver paura.
Virs zemes cits viņam nav līdzinājams, viņš tāds radīts, ka nebīstas.
34 Lo teme ogni essere più altero; egli è il re su tutte le fiere più superbe.
Viss, kas ir augsts, viņam nav nekas; viņš visu lepno zvēru ķēniņš.
