Giobbe 4
1 Elifaz il Temanita prese la parola e disse:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso?
“Biri sana bir şey söylemeye çalışsa gücenir misin? Kim konuşmadan durabilir?
3 Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore;
Evet, pek çoklarına sen ders verdin, Zayıf elleri güçlendirdin,
4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
Tökezleyeni senin sözlerin ayakta tuttu, Titreyen dizleri sen pekiştirdin.
5 Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto.
Ama şimdi senin başına gelince gücüne gidiyor, Sana dokununca yılgınlığa düşüyorsun.
6 La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza?
Senin güvendiğin Tanrı'dan korkun değil mi, Umudun kusursuz yaşamında değil mi?
7 Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti?
“Düşün biraz: Hangi suçsuz yok oldu, Nerede doğrular yıkıma uğradı?
8 Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie.
Benim gördüğüm kadarıyla, fesat sürenler, Kötülük tohumu ekenler ektiklerini biçiyor.
9 A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
Tanrı'nın soluğuyla yok oluyor, Öfkesinin rüzgarıyla tükeniyorlar.
10 Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati.
Aslanın kükremesi, homurtusu kesildi, Dişleri kırıldı genç aslanların.
11 Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi.
Aslan av bulamadığı için yok oluyor, Dişi aslanın yavruları dağılıyor.
12 A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
“Bir söz gizlice erişti bana, Fısıltısı kulağıma ulaştı.
13 Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno,
Gece rüyaların doğurduğu düşünceler içinde, İnsanları ağır uyku bastığı zaman,
14 terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare;
Beni dehşet ve titreme aldı, Bütün kemiklerimi sarstı.
15 un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne...
Önümden bir ruh geçti, Tüylerim ürperdi.
16 Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire:
Durdu, ama ne olduğunu seçemedim. Bir suret duruyordu gözümün önünde, Çıt çıkmazken bir ses duydum:
17 «Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore?
‘Tanrı karşısında insan doğru olabilir mi? Kendisini yaratanın karşısında temiz çıkabilir mi?
18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti;
Bakın, Tanrı kullarına güvenmez, Meleklerinde hata bulur da,
19 quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati,
Çamur evlerde oturanlara, Mayası toprak olanlara, Güveden kolay ezilenlere mi güvenir?
20 annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
Ömürleri sabahtan akşama varmaz, Kimse farkına varmadan sonsuza dek yok olurlar.
21 La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!».
İçlerindeki çadır ipleri çekilince, Bilgelikten yoksun olarak ölüp giderler.’
