Giobbe 4
1 Elifaz il Temanita prese la parola e disse:
Отвеща же Елифаз Феманитин, глаголя:
2 Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso?
еда множицею глаголано ти бысть в труде? Тяжести же глагол твоих кто стерпит?
3 Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore;
Аще бо ты научил еси многи и руце немощных утешил еси,
4 le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
немощныя же воздвигл еси словесы, коленом же немощным силу обложил еси.
5 Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto.
Ныне же прииде на тя болезнь и коснуся тебе, ты же возмутился еси.
6 La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza?
Еда страх твой есть не в безумии, и надежда твоя и злоба пути твоего?
7 Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti?
Помяни убо, кто чист сый погибе? Или когда истиннии вси из корене погибоша?
8 Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie.
Якоже видех орющих неподобная, сеющии же я болезни пожнут себе,
9 A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
от повеления Господня погибнут, от духа же гнева Его изчезнут.
10 Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati.
Сила львова, глас же львицы, веселие же змиев угасе:
11 Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi.
мраволев погибе, занеже не имеяше брашна, скимни же львовы оставиша друг другу.
12 A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
Аще же глагол кий истинен бе во словесех твоих, ни коеже бы от сих тя сретило зло. Не приимет ли ухо мое предивных от него?
13 Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno,
Страхом же и гласом нощным, нападающь страх на человеки,
14 terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare;
ужас же мя срете и трепет, и зело кости моя стрясе:
15 un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne...
и дух на лице ми найде: устрашишася же ми власи и плоти,
16 Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire:
востах и не разумех, видех, и не бе обличия пред очима моима, но токмо дух тих и глас слышах:
17 «Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore?
что бо? Еда чист будет человек пред Богом? Или в делех своих без порока муж?
18 Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti;
Аще рабом Своим не верует, и во Ангелех Своих стропотно что усмотре,
19 quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati,
живущих же в бренных храминах, от нихже и мы сами от тогожде брения есмы, порази, якоже молие,
20 annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
и от утра даже до вечера ктому не суть: занеже не могоша себе помощи, погибоша:
21 La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!».
дхну бо на ня, и изсхоша, и понеже не имеяху премудрости, погибоша.
