Giobbe 37
1 Per questo mi batte forte il cuore e mi balza fuori dal petto.
| دل من می‌لرزد؛ |
2 Udite, udite, il rumore della sua voce, il fragore che esce dalla sua bocca.
| گوش دهید و غرش صدای خدا را بشنوید. |
3 Il lampo si diffonde sotto tutto il cielo e il suo bagliore giunge ai lembi della terra;
| او برق خود را به سراسر آسمان می‌فرستد. |
4 dietro di esso brontola il tuono, mugghia con il suo fragore maestoso e nulla arresta i fulmini, da quando si è udita la sua voce;
| سپس غرش صدای او شنیده می‌شود، غرش مهیب رعد به گوش می‌رسد و باز برق، آسمان را روشن می‌کند. |
5 mirabilmente tuona Dio con la sua voce opera meraviglie che non comprendiamo!
| صدای او در رعد باشکوه است. ما نمی‌توانیم عظمت قدرت او را درک کنیم. |
6 Egli infatti dice alla neve: «Cadi sulla terra» e alle piogge dirotte: «Siate violente».
| وقتی او برف و باران شدید بر زمین می‌فرستد، |
7 Rinchiude ogni uomo in casa sotto sigillo, perché tutti riconoscano la sua opera.
| مردم از کار کردن باز می‌مانند و متوجه قدرت او می‌شوند، |
8 Le fiere si ritirano nei loro ripari e nelle loro tane si accovacciano.
| حیوانات وحشی به پناهگاه خود می‌شتابند و در لانه‌های خویش پنهان می‌مانند. |
9 Dal mezzogiorno avanza l'uragano e il freddo dal settentrione.
| از جنوب طوفان می‌آید و از شمال سرما. |
10 Al soffio di Dio si forma il ghiaccio e la distesa dell'acqua si congela.
| خدا بر آبها می‌دمد، به طوری که حتی وسیعترین دریاها نیز یخ می‌بندد. |
11 Carica di umidità le nuvole e le nubi ne diffondono le folgori.
| او ابرها را از رطوبت، سنگین می‌کند و برق خود را به‌وسیلۀ آنها پراکنده می‌سازد. |
12 Egli le fa vagare dappertutto secondo i suoi ordini, perché eseguiscano quanto comanda loro sul mondo intero.
| آنها به دستور او به حرکت در می‌آیند و احکام او را در سراسر زمین به جا می‌آورند. |
13 Le manda o per castigo della terra o in segno di bontà.
| او ابرها را برای مجازات مردم و یا برای سیراب کردن زمین و نشان دادن رحمتش به ایشان، می‌فرستد. |
14 Porgi l'orecchio a questo, Giobbe, soffèrmati e considera le meraviglie di Dio.
| ای ایوب، گوش بده و دربارهٔ اعمال شگفت‌آور خدا تأمل و تفکر کن. |
15 Sai tu come Dio le diriga e come la sua nube produca il lampo?
| آیا تو می‌دانی که خدا چگونه تمام طبیعت را اداره نموده، برق را از ابرها ساطع می‌کند؟ |
16 Conosci tu come la nube si libri in aria, i prodigi di colui che tutto sa?
| آیا تو می‌دانی چگونه ابرها در هوا معلق می‌مانند؟ آیا تو عظمت این کار خدا را می‌توانی درک کنی؟ |
17 Come le tue vesti siano calde quando non soffia l'austro e la terra riposa?
| آیا وقتی زمین زیر وزش باد گرم جنوب قرار دارد و لباسهایت از گرما به تنت چسبیده است، |
18 Hai tu forse disteso con lui il firmamento, solido come specchio di metallo fuso?
| تو می‌توانی به خدا کمک کنی تا وضع آسمان را که مانند فلز سخت است تغییر دهد؟ |
19 Insegnaci che cosa dobbiamo dirgli. Noi non parleremo per l'oscurità.
| آیا تو می‌توانی به ما بگویی چگونه باید با خدا مواجه شد؟ ما با این فکر تاریکمان نمی‌دانیم چگونه با او سخن گوییم. |
20 Gli si può forse ordinare: «Parlerò io?». O un uomo può dire che è sopraffatto?
| من با چه جرأتی با خدا صحبت کنم؟ چرا خود را به کشتن دهم؟ |
21 Ora diventa invisibile la luce, oscurata in mezzo alle nubi: ma tira il vento e le spazza via.
| همان‌طور که در یک روز آفتابی بی‌ابر، نمی‌توانیم به تابش خورشید نگاه کنیم، |
22 Dal nord giunge un aureo chiarore, intorno a Dio è tremenda maestà.
| همچنان نیز نمی‌توانیم به جلال پرشکوه خدا که از آسمان با درخشندگی خیره‌کننده‌ای بر ما نمایان می‌شود خیره شویم. |
23 L’Onnipotente noi non lo possiamo raggiungere, sublime in potenza e rettitudine e grande per giustizia: egli non ha da rispondere.
| ما نمی‌توانیم به قدرت خدای قادر مطلق پی ببریم. او نسبت به ما عادل و رحیم است و بر کسی ظلم نمی‌کند، |
24 Perciò gli uomini lo temono: a lui la venerazione di tutti i saggi di mente.
| و تحت تأثیر داناترین مردم جهان نیز قرار نمی‌گیرد، از این جهت ترس و احترام او در دل همهٔ مردم جا دارد. |
