Giobbe 36
1 Eliu continuò a dire:
Још говори Елијуј и рече:
2 Abbi un pò di pazienza e io te lo dimostrerò, perché in difesa di Dio c'è altro da dire.
Потрпи ме мало, и показаћу ти, јер још има шта бих говорио за Бога.
3 Prenderò da lontano il mio sapere e renderò giustizia al mio creatore,
Почећу издалека беседу своју, и показаћу да је Творац мој праведан.
4 poiché non è certo menzogna il mio parlare: un uomo di perfetta scienza è qui con te.
Доиста, неће бити лажне речи моје, код тебе је који право мисли.
5 Ecco, Dio è grande e non si ritratta, egli è grande per fermezza di cuore.
Гле, Бог је силан, али никога не одбацује, силан је снагом срчаном.
6 Non lascia vivere l'iniquo e rende giustizia ai miseri.
Не да живети безбожнику, а невољницима чини правду.
7 Non toglie gli occhi dai giusti, li fa sedere sul trono con i re e li esalta per sempre.
Не одвраћа од праведника очију својих, него још с царевима на престо посађује их на век, те се узвишују.
8 Se talvolta essi sono avvinti in catene, se sono stretti dai lacci dell'afflizione,
Ако ли су оковани у пута и свезани ужима невољничким,
9 fa loro conoscere le opere loro e i loro falli, perché superbi;
Тада им напомиње дела њихова и безакоња њихова како су силна.
10 apre loro gli orecchi per la correzione e ordina che si allontanino dalla iniquità.
И отвара Му ухо да би се поправили, и говори им да се врате од безакоња.
11 Se ascoltano e si sottomettono, chiuderanno i loro giorni nel benessere e i loro anni nelle delizie.
Ако послушају и стану им служити, довршују дане своје у добру и године своје у радости.
12 Ma se non vorranno ascoltare, di morte violenta periranno, spireranno senza neppure saperlo.
Ако ли не послушају, гину од мача и умиру с безумља.
13 I perversi di cuore accumulano l'ira; non invocano aiuto, quando Dio li avvince in catene:
А који су лицемерног срца, навлаче гнев и не вичу кад их повеже;
14 si spegne in gioventù la loro anima, e la loro vita all'età dei dissoluti.
Умире у младости душа њихова и живот њихов међу курвама.
15 Ma egli libera il povero con l'afflizione, gli apre l'udito con la sventura.
Избавља невољника из невоље његове и отвара му ухо у муци.
16 Anche te intende sottrarre dal morso dell'angustia: avrai in cambio un luogo ampio, non ristretto e la tua tavola sarà colma di vivande grasse.
Тако би и тебе извео из тескобе на пространо место, где ништа не досађује, и мирни сто твој био би пун претилине.
17 Ma se colmi la misura con giudizi da empio, giudizio e condanna ti seguiranno.
Али си заслужио суд безбожнички; и суд и правда снађе те.
18 La collera non ti trasporti alla bestemmia, l'abbondanza dell'espiazione non ti faccia fuorviare.
Доиста, гнев је на теби; гледај да те не одбаци у карању, те те велики откуп неће избавити.
19 Può forse farti uscire dall'angustia il tuo grido, con tutti i tentativi di forza?
Хоће ли гледати на твоје богатство? Неће ни на злато ни на какву силу блага твог.
20 Non sospirare quella notte, in cui i popoli vanno al loro luogo.
Не уздиши за ноћу у коју народи одлазе на своје место.
21 Bada di non volgerti all'iniquità, poiché per questo sei stato provato dalla miseria.
Чувај се да не погледаш на таштину и волиш на њу него невољу.
22 Ecco, Dio è sublime nella sua potenza; chi come lui è temibile?
Гле, Бог је највиши својом силом, ко је учитељ као Он?
23 Chi mai gli ha imposto il suo modo d'agire o chi mai ha potuto dirgli: «Hai agito male?».
Ко Му је одредио пут Његов? Или ко ће Му рећи: Чиниш неправо?
24 Ricordati che devi esaltare la sua opera, che altri uomini hanno cantato.
Опомињи се да величаш дела Његова, која гледају људи.
25 Ogni uomo la contempla, il mortale la mira da lontano.
Сви људи виде их, сваки их гледа из далека.
26 Ecco, Dio è così grande, che non lo comprendiamo: il numero dei suoi anni è incalcolabile.
Гле, Бог је велик, и не можемо Га познати, број година Његових не може се докучити.
27 Egli attrae in alto le gocce dell'acqua e scioglie in pioggia i suoi vapori,
Јер Он стеже капље водене, које лију дажд из облака Његових;
28 che le nubi riversano e grondano sull'uomo in grande quantità.
Кад теку облаци, капљу на мноштво људско.
29 Chi inoltre può comprendere la distesa delle nubi, i fragori della sua dimora?
И ко би разумео простор облацима и грмљаву у шатору његовом?
30 Ecco, espande sopra di esso il suo vapore e copre le profondità del mare.
Како простире над њим светлост своју, и дубине морске покрива?
31 In tal modo sostenta i popoli e offre alimento in abbondanza.
Тиме суди народима, даје хране изобила.
32 Arma le mani di folgori e le scaglia contro il bersaglio.
Рукама заклања светлост, и наређује кога да срете,
33 Lo annunzia il suo fragore, riserva d'ira contro l'iniquità.
Јављајући према њему добру вољу своју, и према стоци и према роду земаљском.
