Giobbe 29

1 Giobbe continuò a pronunziare le sue sentenze e disse:

Йов а луат дин ноу кувынтул ын пилде ши а зис:

2 Oh, potessi tornare com'ero ai mesi di un tempo, ai giorni in cui Dio mi proteggeva,

„О, кум ну пот сэ фиу ка ын луниле трекуте, ка ын зилеле кынд мэ пэзя Думнезеу,

3 quando brillava la sua lucerna sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;

кынд кандела Луй стрэлучя дясупра капулуй меу ши лумина Луй мэ кэлэузя ын ынтунерик!

4 com'ero ai giorni del mio autunno, quando Dio proteggeva la mia tenda,

Кум ну сунт ка ын зилеле путерий меле, кынд Думнезеу вегя ка ун приетен песте кортул меу,

5 quando l'Onnipotente era ancora con me e i giovani mi stavano attorno;

кынд Чел Атотпутерник ынкэ ера ку мине ши кынд копиий мей стэтяу ын журул меу;

6 quando mi lavavo in piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio!

кынд ми се скэлдау паший ын смынтынэ ши стынка вэрса лынгэ мине пырае де унтделемн!

7 Quando uscivo verso la porta della città e sulla piazza ponevo il mio seggio:

Дакэ ешям сэ мэ дук ла поарта четэций ши дакэ ымь прегэтям ун скаун ын пяцэ,

8 vedendomi, i giovani si ritiravano e i vecchi si alzavano in piedi;

тинерий се трэӂяу ынапой ла апропиеря мя, бэтрыний се скулау ши стэтяу ын пичоаре.

9 i notabili sospendevano i discorsi e si mettevan la mano sulla bocca;

Май-марий ышь опряу кувынтэриле ши ышь пуняу мына ла гурэ.

10 la voce dei capi si smorzava e la loro lingua restava fissa al palato;

Гласул кэпетениилор тэчя ши ли се липя лимба де черул гурий.

11 con gli orecchi ascoltavano e mi dicevano felice, con gli occhi vedevano e mi rendevano testimonianza,

Урекя каре мэ аузя мэ нумя феричит, окюл каре мэ ведя мэ лэуда.

12 perché soccorrevo il povero che chiedeva aiuto, l'orfano che ne era privo.

Кэч скэпам пе сэракул каре черя ажутор ши пе орфанул липсит де сприжин.

13 La benedizione del morente scendeva su di me e al cuore della vedova infondevo la gioia.

Бинекувынтаря ненорочитулуй веня песте мине, умплям де букурие инима вэдувей.

14 Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento; come mantello e turbante era la mia equità.

Мэ ымбрэкам ку дрептатя ши-й служям де ымбрэкэминте, неприхэниря ымь ера манта ши турбан.

15 Io ero gli occhi per il cieco, ero i piedi per lo zoppo.

Орбулуй ый ерам окь ши шкьопулуй, пичор.

16 Padre io ero per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto;

Челор ненорочиць ле ерам татэ ши черчетам причина челуй некуноскут.

17 rompevo la mascella al perverso e dai suoi denti strappavo la preda.

Рупям фалка челуй недрепт ши-й смулӂям прада дин динць.

18 Pensavo: «Spirerò nel mio nido e moltiplicherò come sabbia i miei giorni».

Атунч зичям: ‘Ын куйбул меу вой мури, зилеле меле вор фи мулте ка нисипул.

19 La mia radice avrà adito alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.

Апа ва пэтрунде ын рэдэчиниле меле, роуа ва ста тоатэ ноаптя песте рамуриле меле.

20 La mia gloria sarà sempre nuova e il mio arco si rinforzerà nella mia mano.

Слава мя ва ынверзи неынчетат ши аркул ымь ва ынтинери ын мынэ.’

21 Mi ascoltavano in attesa fiduciosa e tacevano per udire il mio consiglio.

Оамений мэ аскултау ши аштептау, тэчяу ынаинтя сфатурилор меле.

22 Dopo le mie parole non replicavano e su di loro scendevano goccia a goccia i miei detti.

Дупэ кувынтэриле меле, ничунул ну рэспундя ши кувынтул меу ера пентру тоць о роуэ бинефэкэтоаре.

23 Mi attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile.

Мэ аштептау ка пе плоае, кэскау гура ка дупэ плоая де примэварэ.

24 Se a loro sorridevo, non osavano crederlo, né turbavano la serenità del mio volto.

Кынд ли се ынмуя инима, ле зымбям ши ну путяу изгони сенинэтатя де пе фрунтя мя.

25 Indicavo loro la via da seguire e sedevo come capo, e vi rimanevo come un re fra i soldati o come un consolatore d'afflitti.

Ымь плэчя сэ мэ дук ла ей ши мэ ашезам ын фрунтя лор; ерам ка ун ымпэрат ын мижлокул уней оштирь, ка ун мынгыетор лынгэ ниште ынтристаць.