Giobbe 29

1 Giobbe continuò a pronunziare le sue sentenze e disse:

ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

2 Oh, potessi tornare com'ero ai mesi di un tempo, ai giorni in cui Dio mi proteggeva,

ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

3 quando brillava la sua lucerna sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;

و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

4 com'ero ai giorni del mio autunno, quando Dio proteggeva la mia tenda,

بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

5 quando l'Onnipotente era ancora con me e i giovani mi stavano attorno;

خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

6 quando mi lavavo in piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio!

من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

7 Quando uscivo verso la porta della città e sulla piazza ponevo il mio seggio:

در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

8 vedendomi, i giovani si ritiravano e i vecchi si alzavano in piedi;

جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

9 i notabili sospendevano i discorsi e si mettevan la mano sulla bocca;

ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

10 la voce dei capi si smorzava e la loro lingua restava fissa al palato;

و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

11 con gli orecchi ascoltavano e mi dicevano felice, con gli occhi vedevano e mi rendevano testimonianza,

هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

12 perché soccorrevo il povero che chiedeva aiuto, l'orfano che ne era privo.

زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

13 La benedizione del morente scendeva su di me e al cuore della vedova infondevo la gioia.

کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

14 Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento; come mantello e turbante era la mia equità.

هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

15 Io ero gli occhi per il cieco, ero i piedi per lo zoppo.

برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

16 Padre io ero per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto;

برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

17 rompevo la mascella al perverso e dai suoi denti strappavo la preda.

دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

18 Pensavo: «Spirerò nel mio nido e moltiplicherò come sabbia i miei giorni».

در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

19 La mia radice avrà adito alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.

زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

20 La mia gloria sarà sempre nuova e il mio arco si rinforzerà nella mia mano.

پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

21 Mi ascoltavano in attesa fiduciosa e tacevano per udire il mio consiglio.

همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

22 Dopo le mie parole non replicavano e su di loro scendevano goccia a goccia i miei detti.

پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

23 Mi attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile.

آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

24 Se a loro sorridevo, non osavano crederlo, né turbavano la serenità del mio volto.

وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

25 Indicavo loro la via da seguire e sedevo come capo, e vi rimanevo come un re fra i soldati o come un consolatore d'afflitti.

مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.