Giobbe 14
1 L'uomo, nato di donna, breve di giorni e sazio di inquietudine,
Qadından doğulan insanın ömrü azdır, Həyatı sıxıntı ilə doludur.
2 come un fiore spunta e avvizzisce, fugge come l'ombra e mai si ferma.
Çiçək kimi açar, solar, Kölgə kimi keçib-gedər.
3 Tu, sopra un tal essere tieni aperti i tuoi occhi e lo chiami a giudizio presso di te?
Gözlərini beləsinəmi dikirsən? Mühakimə etmək üçünmü məni hüzuruna gətirirsən?
4 Chi può trarre il puro dall'immondo? Nessuno.
Kim çirkab içindən təmiz bir şey tapar? Heç kim!
5 Se i suoi giorni sono contati, se il numero dei suoi mesi dipende da te, se hai fissato un termine che non può oltrepassare,
İnsana ömür günləri müəyyən edilib, Aylarının sayını Sən bilirsən, Ömrü üçün müəyyən hədd qoymusan, Bu həddi keçən yoxdur.
6 distogli lo sguardo da lui e lascialo stare finché abbia compiuto, come un salariato, la sua giornata!
Sən ondan gücünü çək, İş gününü bitirən zəhmətkeş kimi Bir az dincəlsin.
7 Poiché anche per l'albero c'è speranza: se viene tagliato, ancora ributta e i suoi germogli non cessano di crescere;
Bir ağac üçün ümid var, Kəsilsə belə, yenə pöhrəsini verər, Şaxələri əskilməz.
8 se sotto terra invecchia la sua radice e al suolo muore il suo tronco,
Kökü yerdə qocalsa da, Kötüyü torpaqda məhv olsa da,
9 al sentore dell'acqua rigermoglia e mette rami come nuova pianta.
Suyun iyini duyanda çiçəklənər, Cavan ağac kimi şaxələnər.
10 L'uomo invece, se muore, giace inerte, quando il mortale spira, dov'è?
Amma insan ölər, dəfn olunar, Son nəfəsini verər, yox olar.
11 Potranno sparire le acque del mare e i fiumi prosciugarsi e disseccarsi,
Dəniz suları çəkilib getdiyi kimi, Çaylar azalıb quruduğu kimi
12 ma l'uomo che giace più non s'alzerà, finché durano i cieli non si sveglierà, né più si desterà dal suo sonno.
İnsan da yatar, bir daha qalxmaz, Göylər yox olanadək oyadılmaz, Yuxularından ayılmaz.
13 Oh, se tu volessi nascondermi nella tomba, occultarmi, finché sarà passata la tua ira, fissarmi un termine e poi ricordarti di me! (Sheol h7585)
Kaş ki məni ölülər diyarında gizlədəydin, Qəzəbin keçənədək saxlayaydın, Mənə möhlət verəydin, Sonra məni yada salaydın. (Sheol h7585)
14 Se l'uomo che muore potesse rivivere, aspetterei tutti i giorni della mia milizia finché arrivi per me l'ora del cambio!
İnsan ölsə, dirilərmi? Növbəm çatanacan Bu əzabdan qurtulmaq üçün hər gün gözləyəcəyəm.
15 Mi chiameresti e io risponderei, l'opera delle tue mani tu brameresti.
Sən çağıranda cavab verəcəyəm, Əllərinin bu işinin həsrətini çəkəcəksən.
16 Mentre ora tu conti i miei passi non spieresti più il mio peccato:
O zaman addımlarımı sayacaqsan, Günahımı nəzərə almayacaqsan.
17 in un sacchetto, chiuso, sarebbe il mio misfatto e tu cancelleresti la mia colpa.
Üsyankarlığım torbada möhürlənəcək, Günahımın üstünü örtəcəksən.
18 Ohimè! come un monte finisce in una frana e come una rupe si stacca dal suo posto,
Amma dağın uçub dağılması kimi, Qayanın yerindən qopması kimi,
19 e le acque consumano le pietre, le alluvioni portano via il terreno: così tu annienti la speranza dell'uomo.
Su daşları yuvarladığı kimi, Sellər torpağı yuyub apardığı kimi Sən də insanın ümidini yox edirsən.
20 Tu lo abbatti per sempre ed egli se ne va, tu sfiguri il suo volto e lo scacci.
Onu əbədi məğlub edirsən, o köçüb gedir. Görkəmini dəyişdirib yola salırsan.
21 Siano pure onorati i suoi figli, non lo sa; siano disprezzati, lo ignora!
Övladları şərəflənəndə də onun xəbəri olmaz, Düşkün hala düşəndə də heç nəyi başa düşməz.
22 Soltanto i suoi dolori egli sente e piange sopra di sé.
Hamı öz canının ağrısını duyur, Yalnız özü üçün yas tutur».
