Ecclesiaste 3
1 Per ogni cosa c'è il suo momento, il suo tempo per ogni faccenda sotto il cielo.
Свему има време, и сваком послу под небом има време.
2 C'è un tempo per nascere e un tempo per morire, un tempo per piantare e un tempo per sradicare le piante.
Има време кад се рађа, и време кад се умире; време кад се сади, и време кад се чупа посађено;
3 Un tempo per uccidere e un tempo per guarire, un tempo per demolire e un tempo per costruire.
Време кад се убија, и време кад се исцељује; време кад се разваљује, и време кад се гради.
4 Un tempo per piangere e un tempo per ridere, un tempo per gemere e un tempo per ballare.
Време плачу и време смеху; време ридању и време игрању;
5 Un tempo per gettare sassi e un tempo per raccoglierli, un tempo per abbracciare e un tempo per astenersi dagli abbracci.
Време кад се размеће камење, и време кад се скупља камење; време кад се грли, и време кад се оставља грљење;
6 Un tempo per cercare e un tempo per perdere, un tempo per serbare e un tempo per buttar via.
Време кад се тече, и време кад се губи; време кад се чува, и време кад се баца;
7 Un tempo per stracciare e un tempo per cucire, un tempo per tacere e un tempo per parlare.
Време кад се дере, и време кад се сашива; време кад се ћути и време кад се говори.
8 Un tempo per amare e un tempo per odiare, un tempo per la guerra e un tempo per la pace.
Време кад се љуби, и време кад се мрзи; време рату и време миру.
9 Che vantaggio ha chi si dà da fare con fatica?
Каква је корист ономе који ради од оног око чега се труди?
10 Ho considerato l'occupazione che Dio ha dato agli uomini, perché si occupino in essa.
Видео сам послове које је Бог дао синовима људским да се муче око њих.
11 Egli ha fatto bella ogni cosa a suo tempo, ma egli ha messo la nozione dell'eternità nel loro cuore, senza però che gli uomini possano capire l'opera compiuta da Dio dal principio alla fine.
Све је учинио да је лепо у своје време, и савет метнуо им је у срце, али да не може човек докучити дела која Бог твори, ни почетка ни краја.
12 Ho concluso che non c'è nulla di meglio per essi, che godere e agire bene nella loro vita;
Дознах да нема ништа боље за њих него да се веселе и чине добро за живота свог.
13 ma che un uomo mangi, beva e goda del suo lavoro è un dono di Dio.
И кад сваки човек једе и пије и ужива добра од сваког труда свог, то је дар Божји.
14 Riconosco che qualunque cosa Dio fa è immutabile; non c'è nulla da aggiungere, nulla da togliere. Dio agisce così perché si abbia timore di lui.
Дознах да шта год твори Бог оно траје довека, не може му се ништа додати нити се од тога може шта одузети; и Бог твори да би Га се бојали.
15 Ciò che è, gia è stato; ciò che sarà, gia è; Dio ricerca ciò che è gia passato.
Шта је било то је сада, и шта ће бити то је већ било; јер Бог повраћа шта је прошло.
16 Ma ho anche notato che sotto il sole al posto del diritto c'è l'iniquità e al posto della giustizia c'è l'empietà.
Још видех под сунцем где је место суда безбожност и место правде безбожност.
17 Ho pensato: Dio giudicherà il giusto e l'empio, perché c'è un tempo per ogni cosa e per ogni azione.
И рекох у срцу свом: Бог ће судити праведнику и безбожнику; јер има време свему и сваком послу.
18 Poi riguardo ai figli dell'uomo mi son detto: Dio vuol provarli e mostrare che essi di per sé sono come bestie.
Рекох у срцу свом за синове људске да им је Бог показао да виде да су као стока.
19 Infatti la sorte degli uomini e quella delle bestie è la stessa; come muoiono queste muoiono quelli; c'è un solo soffio vitale per tutti. Non esiste superiorità dell'uomo rispetto alle bestie, perché tutto è vanità.
Јер шта бива синовима људским то бива и стоци, једнако им бива; како гине она тако гину и они, и сви имају исти дух; и човек ништа није бољи од стоке, јер је све таштина.
20 tutto è venuto dalla polvere e tutto ritorna nella polvere. Tutti sono diretti verso la medesima dimora:
Све иде на једно место; све је од праха и све се враћа у прах.
21 Chi sa se il soffio vitale dell'uomo salga in alto e se quello della bestia scenda in basso nella terra?
Ко зна да дух синова људских иде горе, а дух стоке да иде доле под земљу?
22 Mi sono accorto che nulla c'è di meglio per l'uomo che godere delle sue opere, perché questa è la sua sorte. Chi potrà infatti condurlo a vedere ciò che avverrà dopo di lui?
Зато видех да ништа нема боље човеку него да се весели оним што ради, јер му је то део; јер ко ће га довести да види шта ће бити после њега?
