2 Samuele 22
1 Davide rivolse al Signore le parole di questo canto, quando il Signore lo liberò dalla mano di tutti i suoi nemici, specialmente dalla mano di Saul.
Давид а ындрептат кэтре Домнул кувинтеле ачестей кынтэрь дупэ че Домнул л-а избэвит дин мына тутурор врэжмашилор луй ши дин мына луй Саул.
2 «Il Signore è la mia roccia, la mia fortezza, il mio liberatore, Egli disse:
Ел а зис: „Домнул есте стынка мя, четэцуя мя, Избэвиторул меу.
3 il mio Dio, la mia rupe in cui mi rifugio, il mio scudo, la mia salvezza, il mio riparo! Sei la mia roccaforte che mi salva: tu mi salvi dalla violenza.
Думнезеу есте стынка мя ла каре гэсеск ун адэпост, скутул меу ши путеря каре мэ мынтуеште, турнул меу чел ыналт ши скэпаря мя. Мынтуиторуле, Ту мэ скапь де силничие!
4 Invoco il Signore, degno di ogni lode, e sono liberato dai miei nemici.
Еу кем пе Домнул чел вредник де лаудэ ши сунт избэвит де врэжмаший мей.
5 Mi circondavano i flutti della morte, mi atterrivano torrenti esiziali.
Кэч валуриле морций мэ ынконжурасерэ, шувоаеле нимичирий мэ ынспэймынтасерэ,
легэтуриле мормынтулуй мэ ынконжурасерэ, лацуриле морций мэ принсесерэ. (Sheol h7585)
7 Nell'angoscia ho invocato il Signore, ho gridato al mio Dio, Egli ha ascoltato dal suo tempio la mia voce; il mio grido è giunto ai suoi orecchi.
Ын стрымтораря мя, ам кемат пе Домнул, ам кемат пе Думнезеул меу; дин локашул Луй, Ел мь-а аузит гласул ши стригэтул меу а ажунс ла урекиле Луй.
8 Si scosse la terra e sobbalzò; tremarono le fondamenta del cielo; si scossero, perché egli si era irritato.
Атунч, пэмынтул с-а кутремурат ши с-а клэтинат, темелииле черулуй с-ау мишкат ши с-ау згудуит, пентру кэ Ел Се мыниясе.
9 Fumo salì dalle sue narici; dalla sua bocca uscì un fuoco divoratore; carboni accesi partirono da lui.
Фум се ридика дин нэриле Луй ши ун фок мистуитор ешя дин гура Луй: кэрбунь априншь цышняу дин еа.
10 Egli piegò i cieli e discese; una nube oscura era sotto i suoi piedi.
А плекат черуриле ши С-а коборыт: ун нор грос ера суб пичоареле Луй.
11 Cavalcò un cherubino e volò; si librò sulle ali del vento.
Кэлэря пе ун херувим ши збура, веня пе арипиле вынтулуй;
12 Si avvolse di tenebra tutto intorno; acque scure e dense nubi erano la sua tenda.
ера ынконжурат ку ынтунерикул ка ши ку ун корт, ера ынконжурат ку грэмезь де апе ши ку норь ынтунекошь.
13 Per lo splendore che lo precedeva arsero carboni infuocati.
Дин стрэлучиря каре ера ынаинтя Луй скынтеяу кэрбунь де фок.
14 Il Signore tuonò nei cieli, l'Altissimo emise la sua voce.
Домнул а тунат дин черурь, Чел Пряыналт а фэкут сэ-Й рэсуне гласул;
15 Scagliò frecce e li disperse; vibrò folgori e li mise in fuga.
а арункат сэӂець ши а рисипит пе врэжмаший мей, а арункат фулӂерул ши й-а пус пе фугэ.
16 Apparvero le profondità marine; si scoprirono le basi del mondo, come effetto della tua minaccia, Signore, del soffio violento della tua ira.
Фундул мэрий с-а вэзут, темелииле лумий ау фост дескоперите де мустраря Домнулуй, де вуетул суфлэрий нэрилор Луй.
17 Dall'alto stese la mano e mi prese; mi fece uscire dalle grandi acque.
Ел Шь-а ынтинс мына де сус, дин ынэлциме, м-а апукат, м-а скос дин апеле челе марь;
18 Mi liberò dai miei robusti avversari, dai miei nemici più forti di me.
м-а избэвит де потривникул меу чел путерник, де врэжмаший мей каре ерау май тарь декыт мине.
19 Mi affrontarono nel giorno della mia rovina, ma il Signore fu il mio sostegno.
Ей мэ принсесерэ ын зиуа стрымторэрий меле, дар Домнул а фост сприжиниторул меу,
20 Egli mi trasse al largo; mi liberò, perché oggetto della sua benevolenza.
Ел м-а скос ла лок ларг. Ел м-а мынтуит, пентру кэ мэ юбеште.
21 Il Signore mi ricompensò secondo la mia giustizia, mi trattò secondo la purità delle mie mani.
Домнул мь-а рэсплэтит дупэ невиновэция мя, мь-а фэкут дупэ курэция мынилор меле;
22 Perché mi sono mantenuto nelle vie del Signore, non sono stato empio, lontano dal mio Dio,
кэч ам пэзит кэиле Домнулуй, ну м-ам фэкут виноват фацэ де Думнезеул меу.
23 perché tutti i suoi decreti mi sono dinanzi e non ho allontanato da me le sue leggi.
Тоате порунчиле Луй ау фост ынаинтя мя ши ну м-ам депэртат де ла леӂиле Луй.
24 Sono stato irreprensibile nei suoi riguardi; mi sono guardato dall'iniquità.
Ам фост фэрэ винэ ынаинтя Луй, м-ам пэзит де фэрэделеӂя мя.
25 Il Signore mi trattò secondo la mia giustizia, secondo la purità delle mie mani alla sua presenza.
Де ачея, Домнул мь-а рэсплэтит невиновэция мя дупэ курэция мя ынаинтя Луй.
26 Con il pio ti mostri pio, con il prode ti mostri integro;
Ку чел бун Ту ешть бун, ку омул дрепт Те порць дупэ дрептате,
27 con il puro ti mostri puro, con il tortuoso ti mostri astuto.
ку чел курат ешть курат, ку чел ындэрэтник Те порць дупэ ындэрэтничия луй.
28 Tu salvi la gente umile, mentre abbassi gli occhi dei superbi.
Ту мынтуешть пе попорул каре се смереште, ши ку привиря Та коборь пе чей мындри.
29 Sì, tu sei la mia lucerna, Signore; il Signore illumina la mia tenebra.
Да, Ту ешть лумина мя, Доамне! Домнул луминязэ ынтунерикул меу.
30 Sì, con te io posso affrontare una schiera, con il mio Dio posso slanciarmi sulle mura.
Ку Тине мэ нэпустеск асупра уней ошть ынармате, ку Думнезеул меу сар песте зид.
31 La via di Dio è perfetta; la parola del Signore è integra; egli è scudo per quanti si rifugiano in lui.
Кэиле луй Думнезеу сунт десэвыршите, Кувынтул Домнулуй есте курэцит; Ел есте ун скут пентру тоць чей че каутэ адэпост ын Ел.
32 C'è forse un dio come il Signore; una rupe fuori del nostro Dio?
Кэч чине есте Думнезеу, афарэ де Домнул? Ши чине есте о стынкэ, афарэ де Думнезеул ностру?
33 Dio mi cinge di forza, rende sicura la mia via.
Думнезеу есте четэцуя мя чя таре ши Ел мэ кэлэузеште пе каля чя дряптэ.
34 Ha reso simili i miei piedi a quelli delle cerve; mi ha fatto stare sulle alture.
Ел ымь фаче пичоареле ка але чербоайчелор ши Ел мэ ашазэ пе локуриле меле челе ыналте.
35 Ha addestrato la mia mano alla guerra; ha posto un arco di bronzo nelle mie braccia.
Ымь депринде мыниле ла луптэ ши брацеле меле ынтинд аркул де арамэ.
36 Mi hai dato lo scudo della tua salvezza, la tua sollecitudine mi fa crescere.
Ту ымь дай скутул мынтуирий Тале ши ажунг маре прин бунэтатя Та.
37 Fai largo davanti ai miei passi; le mie gambe non vacillano.
Лэрӂешть друмул суб паший мей ши пичоареле меле ну се клатинэ.
38 Inseguo e raggiungo i miei nemici, non desisto finché non siano distrutti.
Урмэреск пе врэжмаший мей ши-й нимическ, ну мэ ынторк пынэ ну-й нимическ.
39 Li colpisco ed essi non possono resistere; cadono sotto i miei piedi.
Ый нимическ, ый здробеск, де ну се май скоалэ; кад суб пичоареле меле.
40 Mi cingi di forza per la battaglia; hai fatto piegare sotto di me i miei avversari.
Ту мэ ынчинӂь ку путере пентру луптэ, рэпуй суб мине пе потривничий мей.
41 Mi mostri i nemici di spalle, così io distruggo quelli che mi odiano.
Фачь пе врэжмаший мей сэ дя досул ынаинтя мя ши нимическ пе чей че мэ урэск.
42 Gridano, ma nessuno li salva, verso il Signore, che a loro non risponde.
Се уйтэ ын журул лор ши ну-й чине сэ-й скапе. Стригэ кэтре Домнул, дар ну ле рэспунде!
43 Li disperdo come polvere della terra, li calpesto come fango delle piazze.
Ый писез ка пулберя пэмынтулуй, ый здробеск, ый калк ын пичоаре, ка нороюл де пе улице.
44 Tu mi liberi dalle contese del popolo; mi poni a capo di nazioni; un popolo non conosciuto mi serve.
Мэ скапь дин неынцелеӂериле попорулуй меу; мэ пэстрезь дрепт кэпетение а нямурилор; ун попор пе каре ну-л куноштям ымь есте супус.
45 I figli degli stranieri mi onorano appena sentono, mi obbediscono.
Фиий стрэинулуй мэ лингушеск; мэ аскултэ ла чя динтый порункэ.
46 I figli degli stranieri vengono meno, lasciano con spavento i loro nascondigli.
Фиий стрэинулуй лешинэ де ла инимэ, тремурэ кынд ес дин четэцуе.
47 Viva il Signore! Sia benedetta la mia rupe! Sia esaltato il Dio della mia salvezza!
Трэяскэ Домнул ши бинекувынтатэ сэ фие Стынка мя! Ынэлцат сэ фие Думнезеу, Стынка мынтуирий меле,
48 Dio fa vendetta per me e mi sottomette i popoli.
Думнезеу, каре есте рэзбунэторул меу, каре-мь супуне попоареле
49 Tu mi liberi dai miei nemici, mi innalzi sopra i miei avversari, mi liberi dall'uomo violento.
ши каре мэ фаче сэ скап де врэжмаший мей! Ту мэ ыналць май пресус де потривничий мей, мэ избэвешть де омул асупритор.
50 Perciò ti loderò, Signore, fra i popoli canterò inni al tuo nome.
Де ачея Те вой лэуда принтре нямурь, Доамне, ши вой кынта спре слава Нумелуй Тэу!
51 Egli concede una grande vittoria al suo re, la grazia al suo consacrato, a Davide e ai suoi discendenti per sempre».
Ел дэ марь избэвирь ымпэратулуй Сэу ши аратэ милэ унсулуй Сэу: луй Давид ши семинцей луй пентру тотдяуна.”
