2 Re 5

1 Nàaman, capo dell'esercito del re di Aram, era un personaggio autorevole presso il suo signore e stimato, perché per suo mezzo il Signore aveva concesso la vittoria agli Aramei. Ma questo uomo prode era lebbroso.

Нааман, кэпетения оштирий ымпэратулуй Сирией, авя тречере ынаинтя стэпынулуй сэу ши маре вазэ, кэч прин ел избэвисе Домнул пе сириень. Дар омул ачеста таре ши витяз ера лепрос.

2 Ora bande aramee in una razzia avevano rapito dal paese di Israele una giovinetta, che era finita al servizio della moglie di Nàaman.

Ши сириений ешисерэ ын чете ла о луптэ ши адусесерэ роабэ пе о фетицэ дин цара луй Исраел. Еа ера ын служба невестей луй Нааман.

3 Essa disse alla padrona: «Se il mio signore si rivolgesse al profeta che è in Samaria, certo lo libererebbe dalla lebbra».

Ши еа а зис стэпыней сале: „О, дакэ домнул меу ар фи ла пророкул ачела дин Самария, пророкул л-ар тэмэдуи де лепра луй!”

4 Nàaman andò a riferire al suo signore: «La giovane che proviene dal paese di Israele ha detto così e così».

Нааман с-а дус ши а спус стэпынулуй сэу: „Фата ачея дин цара луй Исраел а ворбит аша ши аша.”

5 Il re di Aram gli disse: «Vacci! Io invierò una lettera al re di Israele». Quegli partì, prendendo con sé dieci talenti d'argento, seimila sicli d'oro e dieci vestiti.

Ши ымпэратул Сирией а зис: „Ду-те ла Самария ши вой тримите о скрисоаре ымпэратулуй луй Исраел.” А плекат луынд ку ел зече таланць де арӂинт, шасе мий де сикли де аур ши зече хайне де скимб.

6 Portò la lettera al re di Israele, nella quale si diceva: «Ebbene, insieme con questa lettera ho mandato da te Nàaman, mio ministro, perché tu lo curi dalla lebbra».

А дус ымпэратулуй луй Исраел скрисоаря, каре глэсуя аша: „Акум, кынд вей прими скрисоаря ачаста, вей шти кэ ыць тримит пе служиторул меу Нааман ка сэ-л виндечь де лепра луй.”

7 Letta la lettera, il re di Israele si stracciò le vesti dicendo: «Sono forse Dio per dare la morte o la vita, perché costui mi mandi un lebbroso da guarire? Sì, ora potete constatare chiaramente che egli cerca pretesti contro di me».

Дупэ че а читит скрисоаря, ымпэратул луй Исраел шь-а рупт хайнеле ши а зис: „Оаре сунт еу Думнезеу, ка сэ омор ши сэ ынвиез, де-мь спуне сэ виндек пе ун ом де лепра луй? Сэ штиць дар ши сэ ынцелеӂець кэ ел каутэ прилеж де чартэ ку мине.”

8 Quando Eliseo, uomo di Dio, seppe che il re si era stracciate le vesti, mandò a dire al re: «Perché ti sei stracciate le vesti? Quell'uomo venga da me e saprà che c'è un profeta in Israele».

Кынд а аузит Елисей, омул луй Думнезеу, кэ ымпэратул луй Исраел шь-а сфышият хайнеле, а тримис сэ спунэ ымпэратулуй: „Пентру че ць-ай сфышият хайнеле? Ласэ-л сэ винэ ла мине ши ва шти кэ есте ун пророк ын Исраел.”

9 Nàaman arrivò con i suoi cavalli e con il suo carro e si fermò alla porta della casa di Eliseo.

Нааман а венит ку каий ши ку карул луй ши с-а оприт ла поарта касей луй Елисей.

10 Eliseo gli mandò un messaggero per dirgli: «Và, bagnati sette volte nel Giordano: la tua carne tornerà sana e tu sarai guarito».

Елисей а тримис сэ-й спунэ принтр-ун сол: „Ду-те ши скалдэ-те де шапте орь ын Йордан; ши карня ци се ва фаче сэнэтоасэ ши вей фи курат.”

11 Nàaman si sdegnò e se ne andò protestando: «Ecco, io pensavo: Certo, verrà fuori, si fermerà, invocherà il nome del Signore suo Dio, toccando con la mano la parte malata e sparirà la lebbra.

Нааман с-а мыният ши а плекат зикынд: „Еу кредям кэ ва еши ла мине, се ва ынфэциша ел ынсушь, ва кема Нумеле Домнулуй Думнезеулуй луй, ышь ва дуче мына пе локул рэний ши ва виндека лепра.

12 Forse l'Abana e il Parpar, fiumi di Damasco, non sono migliori di tutte le acque di Israele? Non potrei bagnarmi in quelli per essere guarito?». Si voltò e se ne partì adirato.

Ну сунт оаре рыуриле Дамаскулуй, Абана ши Парпар, май буне декыт тоате апеле луй Исраел? Н-аш фи путут оаре сэ мэ спэл ын еле ши сэ мэ фак курат?” Ши с-а ынторс ши а плекат плин де мыние.

13 Gli si avvicinarono i suoi servi e gli dissero: «Se il profeta ti avesse ingiunto una cosa gravosa, non l'avresti forse eseguita? Tanto più ora che ti ha detto: bagnati e sarai guarito».

Дар служиторий луй с-ау апропият сэ-й ворбяскэ ши ау зис: „Пэринте, дакэ пророкул ць-ар фи черут ун лукру греу, ну л-ай фи фэкут? Ку атыт май мулт требуе сэ фачь че ць-а спус: ‘Скалдэ-те ши вей фи курат.’”

14 Egli, allora, scese e si lavò nel Giordano sette volte, secondo la parola dell'uomo di Dio, e la sua carne ridivenne come la carne di un giovinetto; egli era guarito.

С-а коборыт атунч ши с-а куфундат де шапте орь ын Йордан, дупэ кувынтул омулуй луй Думнезеу, ши карня луй с-а фэкут ярэшь кум есте карня унуй копилаш ши с-а курэцит.

15 Tornò con tutto il seguito dall'uomo di Dio; entrò e si presentò a lui dicendo: «Ebbene, ora so che non c'è Dio su tutta la terra se non in Israele». Ora accetta un dono dal tuo servo».

Нааман с-а ынторс ла омул луй Думнезеу ку тот алаюл луй. Кынд а ажунс, с-а ынфэцишат ынаинтя луй ши а зис: „Ятэ, куноск акум кэ ну есте Думнезеу пе тот пэмынтул декыт ын Исраел. Ши акум, примеште, рогу-те, ун дар дин партя робулуй тэу.”

16 Quegli disse: «Per la vita del Signore, alla cui presenza io sto, non lo prenderò». Nàaman insisteva perché accettasse, ma egli rifiutò.

Елисей а рэспунс: „Виу есте Домнул, ал кэруй служитор сунт, кэ ну вой прими.” Нааман а стэруит де ел сэ примяскэ, дар ел н-а врут.

17 Allora Nàaman disse: «Se è no, almeno sia permesso al tuo servo di caricare qui tanta terra quanta ne portano due muli, perché il tuo servo non intende compiere più un olocausto o un sacrificio ad altri dei, ma solo al Signore.

Атунч, Нааман а зис: „Фииндкэ ну врей сэ примешть ту, ынгэдуе сэ се дя робулуй тэу пэмынт кыт пот дуче дой катырь, кэч робул тэу ну май вря сэ май адукэ алтор думнезей нич ардере-де-тот, нич жертфэ, чи ва адуче нумай Домнулуй.

18 Tuttavia il Signore perdoni il tuo servo se, quando il mio signore entra nel tempio di Rimmòn per prostrarsi, si appoggia al mio braccio e se anche io mi prostro nel tempio di Rimmòn, durante la sua adorazione nel tempio di Rimmòn; il Signore perdoni il tuo servo per questa azione».

Ятэ тотушь че рог пе Домнул сэ ерте робулуй тэу: кынд стэпынул меу интрэ ын каса луй Римон сэ се ынкине аколо ши се сприжинэ пе мына мя, мэ ынкин ши еу ын каса луй Римон – сэ ерте Домнул пе робул тэу кынд мэ вой ынкина ын каса луй Римон!”

19 Quegli disse: «Và in pace». Partì da lui e fece un bel tratto di strada.

Елисей й-а зис: „Ду-те ын паче!” Дупэ че а плекат Нааман де ла Елисей ши а фост ла о депэртаре буничикэ,

20 Ghecazi, servo dell'uomo di Dio Eliseo, disse fra sé: «Ecco, il mio signore è stato tanto generoso con questo Nàaman arameo da non prendere quanto egli aveva portato; per la vita del Signore, gli correrò dietro e prenderò qualche cosa da lui».

Гехази, служиторул луй Елисей, омул луй Думнезеу, а зис ын сине: „Ятэ кэ стэпынул меу а круцат пе сириянул ачела, Нааман, ши н-а примит дин мына луй че адусесе. Виу есте Домнул кэ вой алерга дупэ ел ши вой кэпэта чева де ла ел.”

21 Ghecazi inseguì Nàaman. Questi, vedendolo correre verso di sé, scese dal carro per andargli incontro e gli domandò: «Tutto bene?».

Ши Гехази а алергат дупэ Нааман. Нааман, кынд л-а вэзут алергынд дупэ ел, с-а дат жос дин кар ка сэ-й ясэ ынаинте ши а зис: „Есте бине тотул?”

22 Quegli rispose: «Tutto bene. Il mio signore mi ha mandato a dirti: Ecco, proprio ora, sono giunti da me due giovani dalle montagne di Efraim, da parte dei figli dei profeti. Dammi per essi un talento d'argento e due vestiti».

Ел а рэспунс: „Тотул есте бине. Стэпынул меу мэ тримите сэ-ць спун: ‘Ятэ кэ ау венит ла мине дой тинерь дин мунтеле луй Ефраим, динтре фиий пророчилор, дэ-мь пентру ей, те рог, ун талант де арӂинт ши доуэ хайне де скимб.’”

23 Nàaman disse: «E' meglio che tu prenda due talenti» e insistette con lui. Legò due talenti d'argento in due sacchi insieme con due vestiti e li diede a due dei suoi giovani, che li portarono davanti a Ghecazi.

Нааман а зис: „Фэ-мь плэчеря ши я дой таланць.” А стэруит де ел ши а легат дой таланць де арӂинт ын дой сачь, ымпреунэ ку доуэ хайне де скимб, ши а пус пе дой дин служиторий сэй сэ ле дукэ ынаинтя луй Гехази.

24 Giunto all'Ofel, questi prese dalle loro mani il tutto e lo depose in casa, quindi rimandò gli uomini, che se ne andarono.

Ажунгынд ла дял, Гехази ле-а луат дин мыниле лор ши ле-а пус ын касэ. Апой а дат друмул оаменилор ачелора, каре ау плекат.

25 Poi egli andò a presentarsi al suo padrone. Eliseo gli domandò: «Ghecazi, da dove vieni?». Rispose: «Il tuo servo non è andato in nessun luogo».

Дупэ ачея с-а дус ши с-а ынфэцишат ынаинтя стэпынулуй сэу. Елисей й-а зис: „Де унде вий, Гехази?” Ел а рэспунс: „Робул тэу ну с-а дус никэерь.”

26 Quegli disse: «Non era forse presente il mio spirito quando quell'uomo si voltò dal suo carro per venirti incontro? Era forse il tempo di accettare denaro e di accettare abiti, oliveti, vigne, bestiame minuto e grosso, schiavi e schiave?

Дар Елисей й-а зис: „Оаре н-а фост духул меу ку тине кынд а лэсат омул ачела карул ши а венит ынаинтя та? Есте оаре акум время де луат арӂинт, хайне, мэслинь, вий, ой, бой, робь ши роабе?

27 Ma la lebbra di Nàaman si attaccherà a te e alla tua discendenza per sempre». Egli si allontanò da Eliseo, bianco come la neve per la lebbra.

Лепра луй Нааман се ва липи де тине ши де сэмынца та пентру тотдяуна.” Ши Гехази а ешит динаинтя луй Елисей плин де лепрэ, алб ка зэпада.