Ufunuo 9
1 Hangi umalaika wakatano wakakua empembe akwe. Nikaona nzota kupuma kilunde naigwie munu mihe inzota ikapegwa uluguli wikombo nililongoe mikombo nigila anga mpelo. (Abyssos g12)
Nú blés fimmti engillinn. Þá sá ég einhvern, sem hafði fallið frá himnum og niður til jarðarinnar, og var honum fenginn lykillinn að hinum botnlausu undirdjúpum. (Abyssos g12)
2 Wikalugula ikombo nigila anga mpelo, nulyoki likanankela migulya lakazelipangile kupuma mukate nikombo anga elyoki nulupimile mitanulu nikulu. Ilyoa nugulya yekakaeleka yekatula kiti kunsoko alyoki naelukupuma mikombo. (Abyssos g12)
Þegar hann opnaði þau gaus upp reykur, eins og úr stórum ofni, svo að sólin og loftið myrkvuðust. (Abyssos g12)
3 Mukate mikombo ingaga yekapuma keza migulya namihe nienso aiapewe ingulu anga zizi niyankume niamigulya ehi.
Allt í einu flugu engisprettur út úr reyknum og settust á jörðina. Þeim var gefið vald til að stinga á sama hátt og sporðdrekar.
4 Aeaiwe aleke kubipya emafa, na mihe ang'wi umumea wehi nuutotu ang'wi ikota, inge eantu du nishanga akuilwe uugomola wang'wi Tunda muntongeela ausu wao.
Þeim var sagt að hlífa grasi, plöntum og trjám, en ráðast hins vegar á fólk sem ekki hafði innsigli Guðs á enni sér.
5 Shangaiagombigwe kuabulaga iantu nianso, kuaja udu kunyeeli eataano. Uwai wao ai anga wuwu nuwakulung'wa inkume niimuluma umuntu.
Þeim var bannað að drepa, en þær máttu kvelja fólkið í fimm mánuði og líkjast kvalir þess, sviða eftir sporðdrekabit.
6 Mumahiku nanso eantu akumiduma ensha, inge shang akumelija. Akulija ensula nakusha, inge ensha ekumanka.
Þá munu menn reyna að fremja sjálfsmorð, en án árangurs – dauðinn mun forðast þá! Menn munu óska þess að deyja, en dauðann verður hvergi að finna.
7 Ingaga aiyempyani nefalasi neinonee igwe kumbita mumatwe aikete kintu anga ngala nazahabu nukuusu ai hanga iantu.
Engisprettur þessar líktust hestum búnum til bardaga. Á höfðinu báru þær eitthvað sem líktist gullkórónum og andlit þeirra voru eins og mannsandlit.
8 Aiakite imasingi anga iazungu nimino ao aiehanganga nihimba.
Þær höfðu sítt hár eins og konur, en tennur þeirra voru líkastar ljónstönnum.
9 Aiakete ikua angaikua yayuma ni ndoli niyamaba ao aihanganga. Ululi nulamagale nidu nambita nifalasi niyukumanka kulongola kumbita.
Þær voru klæddar brynjum, sem virtust vera úr járni, og vængjaþytur þeirra var eins og gnýr frá vögnum sem bruna fram til orrustu.
10 Aiakete imekila nikeluma anga enkume mumekila ao aiekole ingulu niakubepya eantu kumyeli ataano.
Þær höfðu hala sem gat stungið eins og broddar á sporðdrekum. Þar bjó valdið sem þeim hafði verið gefið til að kvelja mennina í fimm mánuði.
11 Aeakole nung'wenso anga mutemi migulya ao malaika nuwamikombo nigila empelo. Elina lakwe iikieblania inge Abadoni, ekeyunani ukete lina Apolioni. (Abyssos g12)
Foringi þeirra er konungur undirdjúpanna. Nafn hans er Abaddón á hebresku. Á grísku heitir hann Apollýón – eyðandinn. (Abyssos g12)
12 Ukia nuang'wandyo wakila. Goza! anga ile lakela uzile hangi ukia wakabeele.
Hér endar fyrsti þáttur hörmunganna, en tveim er enn ólokið!
13 Umalaika nuamutandatu wikakua impembe akwe, nikija ululi lupumie panindo akizindaalo nikole ntongeela ang'wi Tunda.
Þegar sjötti engillinn þeytti lúðurinn, heyrði ég rödd sem kom frá fjórum hornum gullaltarisins, sem stendur fyrir framan hásæti Guðs.
14 Ululi lukamuila umalaika nuamutandatu naukete impembe, “Alekele iamalaika anne niatungilwe mumongo mumongo nuukulu nua afrati.
Röddin sagði við sjötta engilinn: „Slepptu hinum fjórum illu og voldugu öndum sem eru í haldi við fljótið mikla Evfrat.“
15 Iamalaika anne aiaikilwe kumatungo yayo ikulu, uluhiku nulanso, nung'weli nuanso, nung'waka nuanso, ailekewe aabulage iaoya ao niantu.
Þar höfðu þeir beðið þessarar stundar og talið mánuðina og dagana, en nú var þeim sleppt svo að þeir gætu drepið þriðjung alls mannkynsins.
16 Utimili nuaikui aiamole migulya afalasi aiakole 200,000,000. Nikija utimeli nuao.
Þeir stjórnuðu her sem í voru 200 milljónir manna – mér var sögð talan.
17 Eti inge uu azamine ifalasi mundoti yane nawa naiamankie migulya ao. Ikua yao aiikauku anga umoto, bluu niye niyelu niisheeye. Imatwe afalasi aimpyani ni matwe nihimba, numumilomo ao aiupumile moto, lyoki ni salfa.
Það næsta sem ég sá í sýninni, var að hestar þeirra geystust fram. Flestir riddaranna voru í eldrauðum brynjum, en þó voru sumir í bláum og aðrir í gulum. Höfuð hestanna líktust mest ljónshöfðum og reykur, eldur og glóandi brennisteinn vall út úr skoltum þeirra, svo að þriðjungur mannkynsins lét lífið.
18 Antu ang'wi ekabulagwa ni mapigo aya natatu, moto, nisalfa naipumile mumilomo ao.
19 Kunsoko ingulu afalasi aikole mumilomo ao mumikela ao - kunsoko imekela ao aihanganga inzoka, hangi aiakete imatwe naiamitumie kuika inkomele muantu.
Þeir notuðu ekki aðeins kjaftinn til þess að drepa, heldur einnig töglin og þau líktust helst eitruðum höggormum, sem valda banvænum sárum.
20 Eantu niasagile, awa nisinga aiabulagilwe nimapigo aya, shaikaungama kuntendo yao naitumile, hangeshaikaleka kukulya iahing'wi niadudu nia zahabu, hela, shaba, magwe nimakota - maintu nishamuhumile kumaona, kija kang'wi kugenda.
En þrátt fyrir þessar plágur vildu þeir, sem lifðu þær af, ekki enn snúa sér til Guðs. Þeir vildu ekki hætta að tilbiðja illu andana né skurðgoð úr gulli, silfri, eir, steini og tré – sem hvorki geta séð, heyrt né gengið.
21 Hangi shaikaungama ubulagi wao, ulogi wao, nuukosi wao ang'wi ninzila yao niyawii.
Þeir vildu ekki iðrast og hætta manndrápum, kuldi, göldrum, lauslæti og þjófnaði.
