Mazmur 78

1 Nyanyian pengajaran Asaf. Pasanglah telinga untuk pengajaranku, hai bangsaku, sendengkanlah telingamu kepada ucapan mulutku.

Een leerdicht van Asaf. Luister naar mijn onderrichting, mijn volk, Geef acht op de woorden van mijn mond;

2 Aku mau membuka mulut mengatakan amsal, aku mau mengucapkan teka-teki dari zaman purbakala.

Ik ga mijn mond voor een leerdicht openen, Diepzinnige lessen uit oude tijden verkonden!

3 Yang telah kami dengar dan kami ketahui, dan yang diceritakan kepada kami oleh nenek moyang kami,

Wat wij hebben gehoord en vernomen, En onze vaders ons hebben verteld,

4 kami tidak hendak sembunyikan kepada anak-anak mereka, tetapi kami akan ceritakan kepada angkatan yang kemudian puji-pujian kepada TUHAN dan kekuatan-Nya dan perbuatan-perbuatan ajaib yang telah dilakukan-Nya.

Dat willen wij niet voor hun kinderen verbergen, Maar het verhalen aan een volgend geslacht: Jahweh’s heerlijke daden en macht, En de wonderen, die Hij deed.

5 Telah ditetapkan-Nya peringatan di Yakub dan hukum Taurat diberi-Nya di Israel; nenek moyang kita diperintahkan-Nya untuk memperkenalkannya kepada anak-anak mereka,

Hij gaf zijn geboden aan Jakob, Schonk aan Israël een wet; Hij beval onze vaderen, ze hun kinderen te leren,

6 supaya dikenal oleh angkatan yang kemudian, supaya anak-anak, yang akan lahir kelak, bangun dan menceritakannya kepada anak-anak mereka,

Opdat een volgend geslacht ze zou kennen, En de kinderen, die hun werden geboren, Ze weer aan hun kinderen zouden vertellen.

7 supaya mereka menaruh kepercayaan kepada Allah dan tidak melupakan perbuatan-perbuatan Allah, tetapi memegang perintah-perintah-Nya;

Zij moesten vertrouwen stellen in God, Niet vergeten Gods werken, zijn geboden onderhouden;

8 dan jangan seperti nenek moyang mereka, angkatan pendurhaka dan pemberontak, angkatan yang tidak tetap hatinya dan tidak setia jiwanya kepada Allah.

Niet worden als hun vaderen, Een lichtzinnig en opstandig geslacht: Een geslacht, onstandvastig van hart, En trouweloos van geest jegens God.

9 Bani Efraim, pemanah-pemanah yang bersenjata lengkap, berbalik pada hari pertempuran;

Maar Efraïms zonen waren ontrouw als schutters, Die terugtreden op de dag van de strijd.

10 mereka tidak berpegang pada perjanjian Allah dan enggan hidup menurut Taurat-Nya.

Ze deden het verbond met God niet gestand, En weigerden, zijn wet te beleven.

11 Mereka melupakan pekerjaan-pekerjaan-Nya dan perbuatan-perbuatan-Nya yang ajaib, yang telah diperlihatkan-Nya kepada mereka.

Ze vergaten zijn machtige werken, De wonderen, die Hij hun had getoond.

12 Di hadapan nenek moyang mereka dilakukan-Nya keajaiban-keajaiban, di tanah Mesir, di padang Zoan;

Toch had Hij ook voor hun vaderen Wondertekenen gewrocht In het land van Egypte, In de vlakte van Sóan:

13 dibelah-Nya laut, diseberangkan-Nya mereka; didirikan-Nya air sebagai bendungan,

Hij kliefde de zee en voerde hen er doorheen, Zette de wateren overeind als een dam.

14 dituntun-Nya mereka dengan awan pada waktu siang, dan semalam suntuk dengan terang api;

Hij leidde hen overdag door een wolk, Door een lichtend vuur heel de nacht.

15 dibelah-Nya gunung batu di padang gurun, diberi-Nya mereka minum banyak air seperti dari samudera raya;

Hij spleet in de woestijn de rotsen vaneen, En drenkte de steppen met plassen;

16 dibuat-Nya aliran air keluar dari bukit batu, dan dibuat-Nya air turun seperti sungai.

Uit de klippen liet Hij beken ontspringen, En er water uit vloeien bij stromen.

17 Tetapi mereka terus berbuat dosa terhadap Dia, dengan memberontak terhadap Yang Mahatinggi di padang kering.

Maar ze zondigden opnieuw tegen Hem, En tartten den Allerhoogste in de woestijn;

18 Mereka mencobai Allah dalam hati mereka dengan meminta makanan menuruti nafsu mereka.

Ze stelden God in hun hart op de proef, Door spijs voor hun leeftocht te eisen.

19 Mereka berkata terhadap Allah: "Sanggupkah Allah menyajikan hidangan di padang gurun?

En krenkend spraken ze over God: "Zou God een tafel in de woestijn kunnen dekken?"

20 Memang, Ia memukul gunung batu, sehingga terpancar air dan membanjir sungai-sungai; tetapi sanggupkah Ia memberikan roti juga, atau menyediakan daging bagi umat-Nya?"

"Zeker, Hij heeft wel de rotsen geslagen, En de steppen met plassen gedrenkt, Zodat er water uit vloeide, En er beken uit stroomden: Maar zal Hij ook brood kunnen schenken, En vlees aan zijn volk kunnen geven?"

21 Sebab itu, ketika mendengar hal itu, TUHAN gemas, api menyala menimpa Yakub, bahkan murka bergejolak menimpa Israel,

Toen Jahweh dit hoorde, Ontstak Hij in gramschap; Er ontbrandde een vuur tegen Jakob, En tegen Israël woedde zijn toorn:

22 sebab mereka tidak percaya kepada Allah, dan tidak yakin akan keselamatan dari pada-Nya.

Omdat ze niet in God geloofden, En niet vertrouwden op zijn hulp.

23 Maka Ia memerintahkan awan-awan dari atas, membuka pintu-pintu langit,

Toch gaf Hij de wolken daarboven bevel, En ontsloot de poorten des hemels;

24 menurunkan kepada mereka hujan manna untuk dimakan, dan memberikan kepada mereka gandum dari langit;

Hij regende manna als spijs op hen neer, En schonk hun het hemelse koren:

25 setiap orang telah makan roti malaikat, Ia mengirimkan perbekalan kepada mereka berlimpah-limpah.

De mensen aten het brood der engelen, Hij zond hun voedsel tot verzadiging toe.

26 Ia telah menghembuskan angin timur di langit dan menggiring angin selatan dengan kekuatan-Nya;

Hij liet ook aan de hemel de oostenwind waaien, En zweepte de zuidenwind op door zijn kracht:

27 Ia menurunkan kepada mereka hujan daging seperti debu banyaknya, dan hujan burung-burung bersayap seperti pasir laut;

Hij regende vlees als stof op hen neer, Gevleugelde vogels als het zand van de zee;

28 Ia menjatuhkannya ke tengah perkemahan mereka, sekeliling tempat kediaman itu.

Hij liet ze midden in hun legerplaats vallen, En rond hun tenten.

29 Mereka makan dan menjadi sangat kenyang; Ia memberikan kepada mereka apa yang mereka inginkan.

Zij aten, en werden ten volle verzadigd: Hij had hun geschonken, wat ze begeerden;

30 Mereka belum merasa puas, sedang makanan masih ada di mulut mereka;

Maar nog was hun lust niet voldaan, en de spijs in hun mond,

31 maka bangkitlah murka Allah terhadap mereka: Ia membunuh gembong-gembong mereka, dan menewaskan teruna-teruna Israel.

Of Gods gramschap barstte tegen hen los; Hij richtte een slachting aan onder hun sterksten, En velde de bloem van Israël neer.

32 Sekalipun demikian mereka masih saja berbuat dosa dan tidak percaya kepada perbuatan-perbuatan-Nya yang ajaib.

Ondanks dit alles, bleven ze in hun zonden volharden, En niet aan zijn wonderen geloven.

33 Sebab itu Ia membuat hari-hari mereka habis dalam kesia-siaan, dan tahun-tahun mereka dalam kekejutan.

Toen liet Hij doelloos hun dagen verlopen, En in ontgoocheling hun jaren.

34 Apabila Ia membunuh mereka, maka mereka mencari Dia, mereka berbalik dan mengingini Allah;

Ze zochten Hem enkel, wanneer Hij ze sloeg; Dan bekeerden ze zich, en vroegen naar God.

35 mereka teringat bahwa Allah adalah gunung batu mereka, dan bahwa Allah Yang Mahatinggi adalah Penebus mereka.

Maar zelfs als ze gedachten, dat God hun Rots was, De allerhoogste God hun Verlosser,

36 Tetapi mereka memperdaya Dia dengan mulut mereka, dan dengan lidahnya mereka membohongi Dia.

Ook dan nog vleiden ze Hem met hun mond, En belogen Hem met hun tong.

37 Hati mereka tidak tetap pada Dia, dan mereka tidak setia pada perjanjian-Nya.

Neen, hun hart was Hem toch niet verknocht, Ze bleven zijn verbond niet getrouw.

38 Tetapi Ia bersifat penyayang, Ia mengampuni kesalahan mereka dan tidak memusnahkan mereka; banyak kali Ia menahan murka-Nya dan tidak membangkitkan segenap amarah-Nya.

Maar Hij bleef barmhartig, Vergaf hun de schuld en vernielde ze niet. Hoe dikwijls bedwong Hij zijn toorn, En liet zijn volle gramschap niet woeden:

39 Ia ingat bahwa mereka itu daging, angin yang berlalu, yang tidak akan kembali.

Hij dacht er aan, dat ze maar vlees zijn, Een zucht; die vervliegt, en niet keert.

40 Berapa kali mereka memberontak terhadap Dia di padang gurun, dan menyusahkan hati-Nya di padang belantara!

Hoe dikwijls nog hebben ze in de woestijn Hem verbitterd, En Hem in de steppe gekrenkt;

41 Berulang kali mereka mencobai Allah, menyakiti hati Yang Kudus dari Israel.

Hebben ze God beproefd, Israëls Heilige gegriefd?

42 Mereka tidak ingat kepada kekuasaan-Nya, kepada hari Ia membebaskan mereka dari pada lawan,

Neen, ze dachten niet terug aan de macht van zijn hand, Aan de dag, waarop Hij ze van den vijand verloste.

43 ketika Ia mengadakan tanda-tanda di Mesir dan mujizat-mujizat di padang Zoan.

En toch, wat voor tekenen had Hij in Egypte gedaan, En wonderen in de vlakte van Sóan!

44 Ia mengubah menjadi darah sungai-sungai mereka dan aliran-aliran air mereka, sehingga tidak terminum;

Hun stromen had Hij in bloed veranderd, En hun beken ondrinkbaar gemaakt;

45 Ia melepaskan kepada mereka lalat pikat yang memakan mereka, dan katak-katak yang memusnahkan mereka;

Gulzige muggen op hen afgezonden, En kikvorsen, om ze te gronde te richten.

46 Ia memberikan hasil tanah mereka kepada ulat, dan hasil jerih payah mereka kepada belalang;

Hij had hun gewas aan den sprinkhaan gegeven, En aan den schrokker hun vruchten;

47 Ia mematikan pohon anggur mereka dengan hujan batu, dan pohon-pohon ara mereka dengan embun beku;

Hun ranken door hagel vernield, Hun moerbei door ijzel;

48 Ia membiarkan kawanan binatang mereka ditimpa hujan es, dan ternak mereka disambar halilintar;

Hun vee een prooi der pest gemaakt, Hun kudde een buit der besmetting.

49 Ia melepaskan kepada mereka murka-Nya yang menyala-nyala, kegemasan, kegeraman dan kesesakan, suatu pasukan malaikat yang membawa malapetaka;

En op henzelf had Hij zijn ziedende gramschap losgelaten, Zijn toorn, zijn woede en kwelling; Verderf-engelen op hen afgezonden, De vrije loop aan zijn gramschap gelaten:

50 Ia membiarkan murka-Nya berkobar, Ia tidak mencegah jiwa mereka dari maut, nyawa mereka diserahkan-Nya kepada penyakit sampar;

Hij had ze de dood niet laten ontsnappen, Maar hun leven prijs gegeven aan de pest.

51 dibunuh-Nya semua anak sulung di Mesir, kegagahan mereka yang pertama-tama di kemah-kemah Ham;

Hij had alle eerstgeborenen in Egypte geslagen, De eerstelingen der mannelijke kracht in de tenten van Cham.

52 disuruh-Nya umat-Nya berangkat seperti domba-domba, dipimpin-Nya mereka seperti kawanan hewan di padang gurun;

Maar zijn volk had Hij weggeleid als een kudde, En als schapen door de steppe gevoerd;

53 dituntun-Nya mereka dengan tenteram, sehingga tidak gemetar, sedang musuh mereka dilingkupi laut;

Hij had ze veilig doen gaan, ze behoefden niemand te vrezen: Want de zee had hun vijand bedekt.

54 dibawa-Nya mereka ke tanah-Nya yang kudus, yakni pegunungan ini, yang diperoleh tangan kanan-Nya;

Zo bracht Hij hen naar zijn heilige grond, Naar de berg, die zijn rechterhand had veroverd.

55 dihalau-Nya bangsa-bangsa dari depan mereka, dibagi-bagikan-Nya kepada mereka tanah pusaka dengan tali pengukur, dan disuruh-Nya suku-suku Israel mendiami kemah-kemah mereka itu.

Hij dreef de volkeren voor hen uit, Gaf ze bij lot als erfdeel weg; En in hun tenten liet Hij wonen. Israëls stammen.

56 Tetapi mereka mencobai dan memberontak terhadap Allah, Yang Mahatinggi, dan tidak berpegang pada peringatan-peringatan-Nya;

Maar ook daar beproefden en tartten ze God, En onderhielden de geboden van den Allerhoogste niet.

57 mereka murtad dan berkhianat seperti nenek moyang mereka, berubah seperti busur yang memperdaya;

Trouweloos vielen ze af als hun vaderen, Wispelturig als een onbetrouwbare boog;

58 mereka menyakiti hati-Nya dengan bukit-bukit pengorbanan mereka, membuat Dia cemburu dengan patung-patung mereka.

Ze tergden Hem door hun offerhoogten, En prikkelden Hem met hun beelden.

59 Ketika Allah mendengarnya, Ia menjadi gemas, Ia menolak Israel sama sekali;

God merkte het, en ziedde van gramschap, En Israël begon Hem te walgen:

60 Ia membuang kediaman-Nya di Silo kemah yang didiami-Nya di antara manusia;

Hij gaf zijn woning in Sjilo prijs, De tent, waar Hij onder de mensen verkeerde;

61 Ia membiarkan kekuatan-Nya tertawan, membiarkan kehormatan-Nya jatuh ke tangan lawan;

Zijn majesteit gaf Hij gevangen, Zijn glorie in de hand van den vijand.

62 Ia membiarkan umat-Nya dimakan pedang, dan gemaslah Ia atas milik-Nya sendiri.

Hij wierp zijn volk ten prooi aan het zwaard, En grimde van toorn op zijn erfdeel:

63 Anak-anak teruna mereka dimakan api, dan anak-anak dara mereka tidak lagi dipuja dengan nyanyian perkawinan;

Zijn jonge mannen werden verteerd door het vuur, Zijn maagden kregen geen huwelijkslied;

64 imam-imam mereka gugur oleh pedang, dan janda-janda mereka tidak dapat menangis.

Zijn priesters vielen door het zwaard, En zijn weduwen beweenden ze niet.

65 Lalu terjagalah Tuhan, seperti orang yang tertidur, seperti pahlawan yang siuman dari mabuk anggur;

Maar eindelijk ontwaakte de Heer, als iemand die slaapt, En als een krijgsman, bevangen door wijn:

66 Ia memukul mundur para lawan-Nya, Ia menyebabkan mereka mendapat cela untuk selama-lamanya.

Hij sloeg zijn vijanden achteruit, En bracht ze voor eeuwig tot schande.

67 Ia menolak kemah Yusuf, dan suku Efraim tidak dipilih-Nya,

Toch bleef Hij de tent van Josef versmaden, En koos de stam van Efraïm niet uit!

68 tetapi Ia memilih suku Yehuda, gunung Sion yang dikasihi-Nya;

Neen, Juda’s stam koos Hij uit, Sions berg, die Hij liefhad;

69 Ia membangun tempat kudus-Nya setinggi langit, laksana bumi yang didasarkan-Nya untuk selama-lamanya;

Hij bouwde zijn heiligdom hoog als de hemel, Vast als de aarde voor eeuwig.

70 dipilih-Nya Daud, hamba-Nya, diambil-Nya dia dari antara kandang-kandang kambing domba;

En Hij stelde zijn keuze In David, zijn dienaar! Hij nam hem van de schaapskooien weg,

71 dari tempat domba-domba yang menyusui didatangkan-Nya dia, untuk menggembalakan Yakub, umat-Nya, dan Israel, milik-Nya sendiri.

En haalde hem van de zogende schapen, Opdat hij Jakob, zijn volk, zou weiden, En Israël, zijn erfdeel.

72 Ia menggembalakan mereka dengan ketulusan hatinya, dan menuntun mereka dengan kecakapan tangannya.

Hij heeft ze geweid, rechtschapen van hart, En met bekwame hand ze geleid!