Mazmur 44

1 Untuk pemimpin biduan. Dari bani Korah. Nyanyian pengajaran. Ya Allah, dengan telinga kami sendiri telah kami dengar, nenek moyang kami telah menceritakan kepada kami perbuatan yang telah Kaulakukan pada zaman mereka, pada zaman purbakala.

O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, nos pères nous ont raconté l'œuvre que tu as faite en leur temps, aux jours d'autrefois.

2 Engkau sendiri, dengan tangan-Mu, telah menghalau bangsa-bangsa, tetapi mereka ini Kaubiarkan bertumbuh; suku-suku bangsa telah Kaucelakakan, tetapi mereka ini Kaubiarkan berkembang.

Par ta main tu as chassé les nations et tu as établi nos pères; tu as brisé les peuples pour leur faire place.

3 Sebab bukan dengan pedang mereka menduduki negeri, bukan lengan mereka yang memberikan mereka kemenangan, melainkan tangan kanan-Mu dan lengan-Mu dan cahaya wajah-Mu, sebab Engkau berkenan kepada mereka.

Car ce n'est pas par leur épée qu'ils ont conquis le pays, et ce n'est pas leur bras qui les a sauvés; c'est ta droite, et ton bras, et la lumière de ta face, car tu les aimais.

4 Engkaulah Rajaku dan Allahku yang memerintahkan kemenangan bagi Yakub.

C'est toi, ô Dieu! qui es mon Roi; ordonne la délivrance de Jacob.

5 Dengan Engkaulah kami menanduk para lawan kami, dengan nama-Mulah kami menginjak-injak orang-orang yang bangkit menyerang kami.

Par toi nous frapperons nos ennemis; par ton nom nous foulerons ceux qui s'élèvent contre nous.

6 Sebab bukan kepada panahku aku percaya, dan pedangkupun tidak memberi aku kemenangan,

Car je ne me confie pas en mon arc; ce n'est pas mon épée qui me sauvera.

7 tetapi Engkaulah yang memberi kami kemenangan terhadap para lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami Kauberi malu.

C'est toi qui nous as sauvés de nos ennemis, et qui as rendu confus ceux qui nous haïssent.

8 Karena Allah kami nyanyikan puji-pujian sepanjang hari, dan bagi nama-Mu kami mengucapkan syukur selama-lamanya. (Sela)

C'est en Dieu que nous nous glorifions chaque jour; nous célébrerons ton nom à jamais. (Sélah, pause)

9 Namun Engkau telah membuang kami dan membiarkan kami kena umpat, Engkau tidak maju bersama-sama dengan bala tentara kami.

Cependant tu nous as rejetés et couverts d'opprobre, et tu ne sors plus avec nos armées.

10 Engkau membuat kami mundur dari pada lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami mengadakan perampokan.

Tu nous fais reculer devant l'ennemi, et ceux qui nous haïssent ont pris leur butin.

11 Engkau menyerahkan kami sebagai domba sembelihan dan menyerakkan kami di antara bangsa-bangsa.

Tu nous livres comme des brebis qu'on mange; tu nous as dispersés parmi les nations.

12 Engkau menjual umat-Mu dengan cuma-cuma dan tidak mengambil keuntungan apa-apa dari penjualan itu.

Tu vends ton peuple pour rien, et tu les mets à vil prix.

13 Engkau membuat kami menjadi cela bagi tetangga-tetangga kami, menjadi olok-olok dan cemooh bagi orang-orang sekeliling kami.

Tu fais de nous l'opprobre de nos voisins, la risée et le jouet de nos alentours.

14 Engkau membuat kami menjadi sindiran di antara bangsa-bangsa, menyebabkan suku-suku bangsa menggeleng-geleng kepala.

Tu fais de nous la fable des nations; en nous voyant, les peuples hochent la tête.

15 Sepanjang hari aku dihadapkan dengan nodaku, dan malu menyelimuti mukaku,

Mon ignominie est toujours devant moi, et la confusion couvre mon visage,

16 karena kata-kata orang yang mencela dan menista, di hadapan musuh dan pendendam.

A la voix de celui qui insulte et qui outrage, à la vue de l'ennemi et du vindicatif.

17 Semuanya ini telah menimpa kami, tetapi kami tidak melupakan Engkau, dan tidak mengkhianati perjanjian-Mu.

Tout cela nous est arrivé; et cependant nous ne t'avons pas oublié, nous n'avons pas forfait à ton alliance.

18 Hati kami tidak membangkang dan langkah kami tidak menyimpang dari jalan-Mu,

Notre cœur ne s'est point retiré en arrière; nos pas ne se sont point écartés de ton sentier,

19 walaupun Engkau telah meremukkan kami di tempat serigala, dan menyelimuti kami dengan kekelaman.

Quand tu nous as foulés parmi les chacals et couverts de l'ombre de la mort.

20 Seandainya kami melupakan nama Allah kami, dan menadahkan tangan kami kepada allah lain,

Si nous eussions oublié le nom de notre Dieu, si nous eussions étendu nos mains vers un dieu étranger,

21 masakan Allah tidak akan menyelidikinya? Karena Ia mengetahui rahasia hati!

Dieu n'en aurait-il pas fait enquête, lui qui connaît les secrets du cœur?

22 Oleh karena Engkau kami ada dalam bahaya maut sepanjang hari, kami dianggap sebagai domba-domba sembelihan.

Mais, à cause de toi, nous sommes mis à mort tous les jours, et regardés comme des brebis destinées à la boucherie.

23 Terjagalah! Mengapa Engkau tidur, ya Tuhan? Bangunlah! Janganlah membuang kami terus-menerus!

Lève-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi, ne nous rejette pas à toujours!

24 Mengapa Engkau menyembunyikan wajah-Mu dan melupakan penindasan dan impitan terhadap kami?

Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?

25 Sebab jiwa kami tertanam dalam debu, tubuh kami terhampar di tanah.

Car notre âme est abattue jusque dans la poussière; notre ventre est attaché à la terre.

26 Bersiaplah menolong kami, bebaskanlah kami karena kasih setia-Mu!

Lève-toi, viens à notre aide, et rachète-nous à cause de ta bonté!