Mazmur 44
1 Untuk pemimpin biduan. Dari bani Korah. Nyanyian pengajaran. Ya Allah, dengan telinga kami sendiri telah kami dengar, nenek moyang kami telah menceritakan kepada kami perbuatan yang telah Kaulakukan pada zaman mereka, pada zaman purbakala.
Au chef des chantres. Des fils de Koré. Cantique. O Dieu! Nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté Les œuvres que tu as accomplies de leur temps, Aux jours d’autrefois.
2 Engkau sendiri, dengan tangan-Mu, telah menghalau bangsa-bangsa, tetapi mereka ini Kaubiarkan bertumbuh; suku-suku bangsa telah Kaucelakakan, tetapi mereka ini Kaubiarkan berkembang.
De ta main tu as chassé des nations pour les établir, Tu as frappé des peuples pour les étendre.
3 Sebab bukan dengan pedang mereka menduduki negeri, bukan lengan mereka yang memberikan mereka kemenangan, melainkan tangan kanan-Mu dan lengan-Mu dan cahaya wajah-Mu, sebab Engkau berkenan kepada mereka.
Car ce n’est point par leur épée qu’ils se sont emparés du pays, Ce n’est point leur bras qui les a sauvés; Mais c’est ta droite, c’est ton bras, c’est la lumière de ta face, Parce que tu les aimais.
4 Engkaulah Rajaku dan Allahku yang memerintahkan kemenangan bagi Yakub.
O Dieu! Tu es mon roi: Ordonne la délivrance de Jacob!
5 Dengan Engkaulah kami menanduk para lawan kami, dengan nama-Mulah kami menginjak-injak orang-orang yang bangkit menyerang kami.
Avec toi nous renversons nos ennemis, Avec ton nom nous écrasons nos adversaires.
6 Sebab bukan kepada panahku aku percaya, dan pedangkupun tidak memberi aku kemenangan,
Car ce n’est pas en mon arc que je me confie, Ce n’est pas mon épée qui me sauvera;
7 tetapi Engkaulah yang memberi kami kemenangan terhadap para lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami Kauberi malu.
Mais c’est toi qui nous délivres de nos ennemis, Et qui confonds ceux qui nous haïssent.
8 Karena Allah kami nyanyikan puji-pujian sepanjang hari, dan bagi nama-Mu kami mengucapkan syukur selama-lamanya. (Sela)
Nous nous glorifions en Dieu chaque jour, Et nous célébrerons à jamais ton nom. (Pause)
9 Namun Engkau telah membuang kami dan membiarkan kami kena umpat, Engkau tidak maju bersama-sama dengan bala tentara kami.
Cependant tu nous repousses, tu nous couvres de honte, Tu ne sors plus avec nos armées;
10 Engkau membuat kami mundur dari pada lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami mengadakan perampokan.
Tu nous fais reculer devant l’ennemi, Et ceux qui nous haïssent enlèvent nos dépouilles.
11 Engkau menyerahkan kami sebagai domba sembelihan dan menyerakkan kami di antara bangsa-bangsa.
Tu nous livres comme des brebis à dévorer, Tu nous disperses parmi les nations.
12 Engkau menjual umat-Mu dengan cuma-cuma dan tidak mengambil keuntungan apa-apa dari penjualan itu.
Tu vends ton peuple pour rien, Tu ne l’estimes pas à une grande valeur.
13 Engkau membuat kami menjadi cela bagi tetangga-tetangga kami, menjadi olok-olok dan cemooh bagi orang-orang sekeliling kami.
Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, De moquerie et de risée pour ceux qui nous entourent;
14 Engkau membuat kami menjadi sindiran di antara bangsa-bangsa, menyebabkan suku-suku bangsa menggeleng-geleng kepala.
Tu fais de nous un objet de sarcasme parmi les nations, Et de hochements de tête parmi les peuples.
15 Sepanjang hari aku dihadapkan dengan nodaku, dan malu menyelimuti mukaku,
Ma honte est toujours devant moi, Et la confusion couvre mon visage,
16 karena kata-kata orang yang mencela dan menista, di hadapan musuh dan pendendam.
A la voix de celui qui m’insulte et m’outrage, A la vue de l’ennemi et du vindicatif.
17 Semuanya ini telah menimpa kami, tetapi kami tidak melupakan Engkau, dan tidak mengkhianati perjanjian-Mu.
Tout cela nous arrive, sans que nous t’ayons oublié, Sans que nous ayons violé ton alliance:
18 Hati kami tidak membangkang dan langkah kami tidak menyimpang dari jalan-Mu,
Notre cœur ne s’est point détourné, Nos pas ne se sont point éloignés de ton sentier,
19 walaupun Engkau telah meremukkan kami di tempat serigala, dan menyelimuti kami dengan kekelaman.
Pour que tu nous écrases dans la demeure des chacals, Et que tu nous couvres de l’ombre de la mort.
20 Seandainya kami melupakan nama Allah kami, dan menadahkan tangan kami kepada allah lain,
Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, Et étendu nos mains vers un dieu étranger,
21 masakan Allah tidak akan menyelidikinya? Karena Ia mengetahui rahasia hati!
Dieu ne le saurait-il pas, Lui qui connaît les secrets du cœur?
22 Oleh karena Engkau kami ada dalam bahaya maut sepanjang hari, kami dianggap sebagai domba-domba sembelihan.
Mais c’est à cause de toi qu’on nous égorge tous les jours, Qu’on nous regarde comme des brebis destinées à la boucherie.
23 Terjagalah! Mengapa Engkau tidur, ya Tuhan? Bangunlah! Janganlah membuang kami terus-menerus!
Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi! Ne nous repousse pas à jamais!
24 Mengapa Engkau menyembunyikan wajah-Mu dan melupakan penindasan dan impitan terhadap kami?
Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?
25 Sebab jiwa kami tertanam dalam debu, tubuh kami terhampar di tanah.
Car notre âme est abattue dans la poussière, Notre corps est attaché à la terre.
26 Bersiaplah menolong kami, bebaskanlah kami karena kasih setia-Mu!
Lève-toi, pour nous secourir! Délivre-nous à cause de ta bonté!
