Mazmur 44

1 Untuk pemimpin biduan. Dari bani Korah. Nyanyian pengajaran. Ya Allah, dengan telinga kami sendiri telah kami dengar, nenek moyang kami telah menceritakan kepada kami perbuatan yang telah Kaulakukan pada zaman mereka, pada zaman purbakala.

Au chef des chantres. Par les fils de Coré. Maskîl. O Dieu! De nos oreilles nous l’avons entendue, nos pères nous l’ont racontée, l’œuvre que tu as accomplie de leurs jours, aux temps antiques.

2 Engkau sendiri, dengan tangan-Mu, telah menghalau bangsa-bangsa, tetapi mereka ini Kaubiarkan bertumbuh; suku-suku bangsa telah Kaucelakakan, tetapi mereka ini Kaubiarkan berkembang.

Toi, de ta main, tu as dépossédé des nations, et tu les as implantés, eux; tu as ruiné des peuplades, et eux, tu les as multipliés.

3 Sebab bukan dengan pedang mereka menduduki negeri, bukan lengan mereka yang memberikan mereka kemenangan, melainkan tangan kanan-Mu dan lengan-Mu dan cahaya wajah-Mu, sebab Engkau berkenan kepada mereka.

Certes, ce n’est pas leur épée qui les a faits maîtres du pays, ni leur bras qui leur a donné la victoire: c’est ta droite, ton bras, la lumière de ta face; car tu les avais pris en affection.

4 Engkaulah Rajaku dan Allahku yang memerintahkan kemenangan bagi Yakub.

C’Est toi qui es mon roi, ô Dieu! Décrète les triomphes de Jacob.

5 Dengan Engkaulah kami menanduk para lawan kami, dengan nama-Mulah kami menginjak-injak orang-orang yang bangkit menyerang kami.

Grâce à toi nous enfonçons nos ennemis, avec l’aide de ton nom, nous écrasons nos agresseurs.

6 Sebab bukan kepada panahku aku percaya, dan pedangkupun tidak memberi aku kemenangan,

Car je ne mets pas ma confiance en mon arc; ce n’est pas mon épée qui m’assure la victoire;

7 tetapi Engkaulah yang memberi kami kemenangan terhadap para lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami Kauberi malu.

mais c’est toi qui nous fait triompher de nos ennemis, qui couvres de confusion ceux qui nous haïssent.

8 Karena Allah kami nyanyikan puji-pujian sepanjang hari, dan bagi nama-Mu kami mengucapkan syukur selama-lamanya. (Sela)

En Dieu nous nous glorifions sans cesse, et à jamais nous célébrons ton nom. (Sélah)

9 Namun Engkau telah membuang kami dan membiarkan kami kena umpat, Engkau tidak maju bersama-sama dengan bala tentara kami.

Pourtant tu nous as rejetés et humiliés, et tu n’accompagnes plus nos armées.

10 Engkau membuat kami mundur dari pada lawan kami, dan orang-orang yang membenci kami mengadakan perampokan.

Tu nous fais reculer devant l’ennemi: ceux qui nous haïssent pillent à leur aise.

11 Engkau menyerahkan kami sebagai domba sembelihan dan menyerakkan kami di antara bangsa-bangsa.

Tu nous livres comme des troupeaux dont on se nourrit, et nous éparpilles parmi les nations.

12 Engkau menjual umat-Mu dengan cuma-cuma dan tidak mengambil keuntungan apa-apa dari penjualan itu.

Tu vends ton peuple à vil prix; tu n’estimes pas bien haut sa valeur.

13 Engkau membuat kami menjadi cela bagi tetangga-tetangga kami, menjadi olok-olok dan cemooh bagi orang-orang sekeliling kami.

Tu fais de nous un objet d’opprobre pour nos voisins, la risée et la moquerie de notre entourage.

14 Engkau membuat kami menjadi sindiran di antara bangsa-bangsa, menyebabkan suku-suku bangsa menggeleng-geleng kepala.

Tu nous rends la fable des nations; nous excitons des hochements de tête parmi les peuples.

15 Sepanjang hari aku dihadapkan dengan nodaku, dan malu menyelimuti mukaku,

Tout le temps, mon déshonneur est là, sous mes yeux, et mon visage se couvre de honte

16 karena kata-kata orang yang mencela dan menista, di hadapan musuh dan pendendam.

à la voix de l’insulteur et du détracteur, à la vue de l’ennemi, avide de vengeance.

17 Semuanya ini telah menimpa kami, tetapi kami tidak melupakan Engkau, dan tidak mengkhianati perjanjian-Mu.

Tout cela nous est advenu, sans que nous t’ayons oublié, sans que nous ayons trahi ton alliance.

18 Hati kami tidak membangkang dan langkah kami tidak menyimpang dari jalan-Mu,

Notre cœur n’a pas rétrogradé, ni nos pas n’ont dévié de ton chemin,

19 walaupun Engkau telah meremukkan kami di tempat serigala, dan menyelimuti kami dengan kekelaman.

pour que tu dusses nous reléguer dans la région des monstres et nous recouvrir des ombres de la mort.

20 Seandainya kami melupakan nama Allah kami, dan menadahkan tangan kami kepada allah lain,

Si nous avions oublié le nom de notre Dieu, étendu les mains vers un dieu étranger,

21 masakan Allah tidak akan menyelidikinya? Karena Ia mengetahui rahasia hati!

est-ce que Dieu ne l’aurait pas constaté, puisqu’il connaît les secrets du cœur?

22 Oleh karena Engkau kami ada dalam bahaya maut sepanjang hari, kami dianggap sebagai domba-domba sembelihan.

Mais pour toi nous subissons chaque jour la mort; on nous considère comme des brebis destinées à la boucherie.

23 Terjagalah! Mengapa Engkau tidur, ya Tuhan? Bangunlah! Janganlah membuang kami terus-menerus!

Réveille-toi donc! Pourquoi demeures-tu endormi, Seigneur? Sors de ton sommeil, ne nous délaisse pas à jamais.

24 Mengapa Engkau menyembunyikan wajah-Mu dan melupakan penindasan dan impitan terhadap kami?

Pourquoi dérobes-tu ta face, oublies-tu notre misère et notre oppression?

25 Sebab jiwa kami tertanam dalam debu, tubuh kami terhampar di tanah.

Car notre âme est abaissée jusque dans la poussière, notre corps est couché de son long sur le sol.

26 Bersiaplah menolong kami, bebaskanlah kami karena kasih setia-Mu!

Lève-toi pour nous venir en aide, délivre-nous par un effet de ta bonté!