Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel, di sanalah kita duduk sambil menangis, apabila kita mengingat Sion.

Sur les fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré, comme nous nous souvenions de Sion.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di tempat itu kita menggantungkan kecapi kita.

Aux saules, au milieu d’elle, nous avons suspendu nos instruments.

3 Sebab di sanalah orang-orang yang menawan kita meminta kepada kita memperdengarkan nyanyian, dan orang-orang yang menyiksa kita meminta nyanyian sukacita: "Nyanyikanlah bagi kami nyanyian dari Sion!"

Parce que là ceux qui nous avaient emmenés captifs, nous demandèrent les paroles de nos chants;

4 Bagaimanakah kita menyanyikan nyanyian TUHAN di negeri asing?

Comment chanterons-nous un cantique du Seigneur dans une terre étrangère?

5 Jika aku melupakan engkau, hai Yerusalem, biarlah menjadi kering tangan kananku!

Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite soit livrée à l’oubli.

6 Biarlah lidahku melekat pada langit-langitku, jika aku tidak mengingat engkau, jika aku tidak jadikan Yerusalem puncak sukacitaku!

Que ma langue s’attache à mon gosier, si je ne me souviens pas de toi,

7 Ingatlah, ya TUHAN, kepada bani Edom, yang pada hari pemusnahan Yerusalem mengatakan: "Runtuhkan, runtuhkan sampai ke dasarnya!"

Souvenez-vous, Seigneur, des fils d’Edom au jour de Jérusalem,

8 Hai puteri Babel, yang suka melakukan kekerasan, berbahagialah orang yang membalas kepadamu perbuatan-perbuatan yang kaulakukan kepada kami!

Fille malheureuse de Babylone, bienheureux celui qui te rendra la rétribution de ce que tu nous a fait!

9 Berbahagialah orang yang menangkap dan memecahkan anak-anakmu pada bukit batu!

Bienheureux celui qui saisira et brisera tes petits enfants contre la pierre!