Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel, di sanalah kita duduk sambil menangis, apabila kita mengingat Sion.

Ved Babels Floder, der sad vi og græd, når Zion randt os i hu.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di tempat itu kita menggantungkan kecapi kita.

Vi hængte vore Harper i Landets Pile.

3 Sebab di sanalah orang-orang yang menawan kita meminta kepada kita memperdengarkan nyanyian, dan orang-orang yang menyiksa kita meminta nyanyian sukacita: "Nyanyikanlah bagi kami nyanyian dari Sion!"

Thi de, der havde bortført os, bad os synge, vore Bødler bad os være glade: "Syng os af Zions Sange!"

4 Bagaimanakah kita menyanyikan nyanyian TUHAN di negeri asing?

Hvor kan vi synge HERRENs Sange på fremmed Grund?

5 Jika aku melupakan engkau, hai Yerusalem, biarlah menjadi kering tangan kananku!

Jerusalem, glemmer jeg dig, da visne min højre!

6 Biarlah lidahku melekat pada langit-langitku, jika aku tidak mengingat engkau, jika aku tidak jadikan Yerusalem puncak sukacitaku!

Min Tunge hænge ved Ganen, om ikke jeg ihukommer dig, om ikke jeg sætter Jerusalem over min højeste Glæde!

7 Ingatlah, ya TUHAN, kepada bani Edom, yang pada hari pemusnahan Yerusalem mengatakan: "Runtuhkan, runtuhkan sampai ke dasarnya!"

HERRE, ihukom Edoms Sønner for Jerusalems Dag, at de råbte: "Nedbryd, nedbryd lige til Grunden!"

8 Hai puteri Babel, yang suka melakukan kekerasan, berbahagialah orang yang membalas kepadamu perbuatan-perbuatan yang kaulakukan kepada kami!

Du Babels Datter, du Ødelægger! Salig den, der gengælder dig, hvad du gjorde imod os!

9 Berbahagialah orang yang menangkap dan memecahkan anak-anakmu pada bukit batu!

Salig den, der griber dine spæde og knuser dem mod Klippen!