Mazmur 104

1 Pujilah TUHAN, hai jiwaku! TUHAN, Allahku, Engkau sangat besar! Engkau yang berpakaian keagungan dan semarak,

Mon âme, bénis l’Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es merveilleusement grand, tu es revêtu de majesté et de magnificence!

2 yang berselimutkan terang seperti kain, yang membentangkan langit seperti tenda,

Il s’enveloppe de lumière comme d’un manteau; il étend les cieux comme une tenture.

3 yang mendirikan kamar-kamar loteng-Mu di air, yang menjadikan awan-awan sebagai kendaraan-Mu, yang bergerak di atas sayap angin,

Il joint les poutres de ses chambres hautes dans les eaux; il fait des nuées son char; il se promène sur les ailes du vent.

4 yang membuat angin sebagai suruhan-suruhan-Mu, dan api yang menyala sebagai pelayan-pelayan-Mu,

Il fait ses anges des esprits, et ses serviteurs des flammes de feu.

5 yang telah mendasarkan bumi di atas tumpuannya, sehingga takkan goyang untuk seterusnya dan selamanya.

Il a fondé la terre sur ses bases; elle ne sera point ébranlée, à toujours et à perpétuité.

6 Dengan samudera raya Engkau telah menyelubunginya; air telah naik melampaui gunung-gunung.

Tu l’avais couverte de l’abîme comme d’un vêtement, les eaux se tenaient au-dessus des montagnes:

7 Terhadap hardik-Mu air itu melarikan diri, lari kebingungan terhadap suara guntur-Mu,

À ta menace, elles s’enfuirent; à la voix de ton tonnerre, elles se hâtèrent de fuir: –

8 naik gunung, turun lembah ke tempat yang Kautetapkan bagi mereka.

Les montagnes s’élevèrent, les vallées s’abaissèrent, au lieu même que tu leur avais établi; –

9 Batas Kautentukan, takkan mereka lewati, takkan kembali mereka menyelubungi bumi.

Tu leur as mis une limite qu’elles ne dépasseront point; elles ne reviendront pas couvrir la terre.

10 Engkau yang melepas mata-mata air ke dalam lembah-lembah, mengalir di antara gunung-gunung,

Il a envoyé les sources dans les vallées: elles coulent entre les montagnes;

11 memberi minum segala binatang di padang, memuaskan haus keledai-keledai hutan;

Elles abreuvent toutes les bêtes des champs; les ânes sauvages y étanchent leur soif.

12 di dekatnya diam burung-burung di udara, bersiul dari antara daun-daunan.

Les oiseaux des cieux demeurent auprès d’elles; ils font résonner leur voix d’entre les branches.

13 Engkau yang memberi minum gunung-gunung dari kamar-kamar loteng-Mu, bumi kenyang dari buah pekerjaan-Mu.

De ses chambres hautes, il abreuve les montagnes; la terre est rassasiée du fruit de tes œuvres.

14 Engkau yang menumbuhkan rumput bagi hewan dan tumbuh-tumbuhan untuk diusahakan manusia, yang mengeluarkan makanan dari dalam tanah

Il fait germer l’herbe pour le bétail, et les plantes pour le service de l’homme, faisant sortir le pain de la terre,

15 dan anggur yang menyukakan hati manusia, yang membuat muka berseri karena minyak, dan makanan yang menyegarkan hati manusia.

Et le vin qui réjouit le cœur de l’homme, faisant reluire son visage avec l’huile; et avec le pain il soutient le cœur de l’homme.

16 Kenyang pohon-pohon TUHAN, pohon-pohon aras di Libanon yang ditanam-Nya,

Les arbres de l’Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban, qu’il a plantés,

17 di mana burung-burung bersarang, burung ranggung yang rumahnya di pohon-pohon sanobar;

Où les oiseaux font leurs nids. Les pins sont la demeure de la cigogne.

18 gunung-gunung tinggi adalah bagi kambing-kambing hutan, bukit-bukit batu adalah tempat perlindungan bagi pelanduk.

Les hautes montagnes sont pour les bouquetins; les rochers sont le refuge des damans.

19 Engkau yang telah membuat bulan menjadi penentu waktu, matahari yang tahu akan saat terbenamnya.

Il a fait la lune pour les saisons; le soleil connaît son coucher.

20 Apabila Engkau mendatangkan gelap, maka haripun malamlah; ketika itulah bergerak segala binatang hutan.

Tu amènes les ténèbres, et la nuit arrive: alors toutes les bêtes de la forêt sont en mouvement;

21 Singa-singa muda mengaum-aum akan mangsa, dan menuntut makanannya dari Allah.

Les lionceaux rugissent après la proie, et pour demander à Dieu leur nourriture…

22 Apabila matahari terbit, berkumpullah semuanya dan berbaring di tempat perteduhannya;

Le soleil se lève: ils se retirent, et se couchent dans leurs tanières.

23 manusiapun keluarlah ke pekerjaannya, dan ke usahanya sampai petang.

[Alors] l’homme sort à son ouvrage et à son travail, jusqu’au soir.

24 Betapa banyak perbuatan-Mu, ya TUHAN, sekaliannya Kaujadikan dengan kebijaksanaan, bumi penuh dengan ciptaan-Mu.

Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! tu les as toutes faites avec sagesse. La terre est pleine de tes richesses.

25 Lihatlah laut itu, besar dan luas wilayahnya, di situ bergerak, tidak terbilang banyaknya, binatang-binatang yang kecil dan besar.

Cette mer, grande et vaste en tous sens! Là se meuvent sans nombre des animaux, les petits avec les grands;

26 Di situ kapal-kapal berlayar dan Lewiatan yang telah Kaubentuk untuk bermain dengannya.

Là se promènent les navires, [là] ce léviathan que tu as formé pour s’y ébattre.

27 Semuanya menantikan Engkau, supaya diberikan makanan pada waktunya.

Tous s’attendent à toi, afin que tu leur donnes leur nourriture en son temps.

28 Apabila Engkau memberikannya, mereka memungutnya; apabila Engkau membuka tangan-Mu, mereka kenyang oleh kebaikan.

Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils sont rassasiés de biens.

29 Apabila Engkau menyembunyikan wajah-Mu, mereka terkejut; apabila Engkau mengambil roh mereka, mereka mati binasa dan kembali menjadi debu.

Tu caches ta face, ils sont troublés; tu retires leur souffle, ils expirent et retournent à leur poussière.

30 Apabila Engkau mengirim roh-Mu, mereka tercipta, dan Engkau membaharui muka bumi.

Tu envoies ton esprit: ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.

31 Biarlah kemuliaan TUHAN tetap untuk selama-lamanya, biarlah TUHAN bersukacita karena perbuatan-perbuatan-Nya!

La gloire de l’Éternel sera à toujours; l’Éternel se réjouira en ses œuvres.

32 Dia yang memandang bumi sehingga bergentar, yang menyentuh gunung-gunung sehingga berasap.

Il regarde vers la terre, et elle tremble; il touche les montagnes, et elles fument.

33 Aku hendak menyanyi bagi TUHAN selama aku hidup, aku hendak bermazmur bagi Allahku selagi aku ada.

Je chanterai à l’Éternel durant ma vie, je chanterai des cantiques à mon Dieu tant que j’existerai.

34 Biarlah renunganku manis kedengaran kepada-Nya! Aku hendak bersukacita karena TUHAN.

Que ma méditation lui soit agréable; moi, je me réjouirai en l’Éternel.

35 Biarlah habis orang-orang berdosa dari bumi, dan biarlah orang-orang fasik tidak ada lagi! Pujilah TUHAN, hai jiwaku! Haleluya!

Les pécheurs prendront fin de dessus la terre, et les méchants ne seront plus. Mon âme, bénis l’Éternel! Louez Jah!