Amsal 29
1 Siapa bersitegang leher, walaupun telah mendapat teguran, akan sekonyong-konyong diremukkan tanpa dapat dipulihkan lagi.
Un homme souvent réprimandé et persistant dans son entêtement est brisé soudain et sans retour.
2 Jika orang benar bertambah, bersukacitalah rakyat, tetapi jika orang fasik memerintah, berkeluhkesahlah rakyat.
Quand dominent les justes, le peuple est en joie; quand les méchants gouvernent, le peuple gémit.
3 Orang yang mencintai hikmat menggembirakan ayahnya, tetapi siapa yang bergaul dengan pelacur memboroskan harta.
L’Homme qui aime la sagesse réjouit son père; celui qui fréquente des courtisanes mange son bien.
4 Dengan keadilan seorang raja menegakkan negerinya, tetapi orang yang memungut banyak pajak meruntuhkannya.
Un roi grandit son pays par la justice: avide de dons, il le ruine.
5 Orang yang menjilat sesamanya membentangkan jerat di depan kakinya.
Qui flatte son prochain tend un filet sous ses pas.
6 Orang yang jahat terjerat oleh pelanggarannya, tetapi orang benar akan bersorak dan bersukacita.
Le péché devient un piège pour le méchant; le juste jubile et savoure sa joie.
7 Orang benar mengetahui hak orang lemah, tetapi orang fasik tidak mengertinya.
Le juste se pénètre du droit des humbles; le méchant ne sait rien comprendre.
8 Pencemooh mengacaukan kota, tetapi orang bijak meredakan amarah.
Les persifleurs mettent la ville en ébullition; les sages apaisent les colères.
9 Jika orang bijak beperkara dengan orang bodoh, orang bodoh ini mengamuk dan tertawa, sehingga tak ada ketenangan.
Quand un sage est en discussion avec un sot, celui-ci s’emporte ou ricane, mais de calme, point!
10 Orang yang haus akan darah membenci orang saleh, tetapi orang yang jujur mencari keselamatannya.
Les assassins en veulent à l’innocent; les honnêtes gens recherchent sa personne.
11 Orang bebal melampiaskan seluruh amarahnya, tetapi orang bijak akhirnya meredakannya.
Le sot lâche toute sa mauvaise humeur; le sage finit par la calmer.
12 Kalau pemerintah memperhatikan kebohongan, semua pegawainya menjadi fasik.
Le souverain accueille-t-il le mensonge, tous ses serviteurs sont pervers.
13 Si miskin dan si penindas bertemu, dan TUHAN membuat mata kedua orang itu bersinar.
Le pauvre et l’exploiteur se retrouvent ensemble: l’Eternel fait luire sa lumière aux yeux de tous deux.
14 Raja yang menghakimi orang lemah dengan adil, takhtanya tetap kokoh untuk selama-lamanya.
Que le roi juge les humbles avec équité, son trône en sera affermi à jamais.
15 Tongkat dan teguran mendatangkan hikmat, tetapi anak yang dibiarkan mempermalukan ibunya.
Verge et reproches inculquent la sagesse, un enfant livré à lui-même fait le déshonneur de sa mère.
16 Jika orang fasik bertambah, bertambahlah pula pelanggaran, tetapi orang benar akan melihat keruntuhan mereka.
Quand les méchants dominent, le mal augmente, mais les justes seront témoins de leur chute.
17 Didiklah anakmu, maka ia akan memberikan ketenteraman kepadamu, dan mendatangkan sukacita kepadamu.
Corrige ton fils, tu en auras du plaisir; il donnera de douces joies à ton âme.
18 Bila tidak ada wahyu, menjadi liarlah rakyat. Berbahagialah orang yang berpegang pada hukum.
Faute de, révélation prophétique, le peuple s’abandonne au désordre; mais heureux s’il observe la loi!
19 Dengan kata-kata saja seorang hamba tidak dapat diajari, sebab walaupun ia mengerti, namun ia tidak mengindahkannya.
Ce n’est pas avec des paroles qu’on corrige l’esclave: s’il les comprend, il n’en tient pas compte.
20 Kaulihat orang yang cepat dengan kata-katanya; harapan lebih banyak bagi orang bebal dari pada bagi orang itu.
Vois-tu un homme précipité dans ses paroles, le sot a plus d’avenir que lui.
21 Siapa memanjakan hambanya sejak muda, akhirnya menjadikan dia keras kepala.
Qui gâte son esclave dès l’enfance aboutit à en faire un parasite.
22 Si pemarah menimbulkan pertengkaran, dan orang yang lekas gusar, banyak pelanggarannya.
Un homme irascible provoque des disputes; qui se laisse emporter par la colère accumule les fautes.
23 Keangkuhan merendahkan orang, tetapi orang yang rendah hati, menerima pujian.
L’Orgueil de l’homme amène son abaissement; la modestie est une source d’honneur.
24 Siapa menerima bagian dari pencuri, membenci dirinya. Didengarnya kutuk, tetapi tidak diberitahukannya.
Qui partage avec un voleur est son propre ennemi: il entend l’adjuration et ne peut rien dénoncer.
25 Takut kepada orang mendatangkan jerat, tetapi siapa percaya kepada TUHAN, dilindungi.
La peur fait tomber l’homme dans un piège; qui met sa confiance en l’Eternel est à l’abri.
26 Banyak orang mencari muka pada pemerintah, tetapi dari TUHAN orang menerima keadilan.
Beaucoup recherchent la faveur du prince; mais c’est Dieu qui attribue à chacun son dû.
27 Orang bodoh adalah kekejian bagi orang benar, orang yang jujur jalannya adalah kekejian bagi orang fasik.
Le malfaiteur est en horreur aux justes, et l’honnête homme est en horreur au méchant.
