Ratapan 5
1 Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.
Молитва Иеремии пророка. Помяни, Господи, что бысть нам: призри и виждь укоризну нашу:
2 Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.
достояние наше обратися к чуждим и домы нашя ко иноплеменником:
3 Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.
сири быхом, несть отца, матери нашя яко вдовы.
4 Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.
Воду нашу за сребро пихом, дрова наша за цену куповахом:
5 Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.
на выя нашя гоними быхом, трудихомся, не почихом.
6 Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.
Египет даде руку, Ассур в насыщение их.
7 Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.
Отцы наши согрешиша, и несть их, мы же беззакония их подяхом.
8 Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.
Раби обладаша нами, избавляющаго несть от руку их.
9 Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.
В душах наших носихом хлеб наш, от лица меча в пустыни.
10 Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.
Кожа наша аки пещь обгоре, разседошася от лица бурей глада.
11 Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.
Жен в Сионе смириша, девиц во градех Иудиных.
12 Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.
Князи в руках их повешени быша, старейшины не прославишася.
13 Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.
Избраннии плачь подяша, и юноши в кладе изнемогоша.
14 Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.
И старцы от врат оскудеша, избраннии от песней своих умолкоша.
15 Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.
Разсыпася радость сердец наших, обратися в плачь лик наш,
16 Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!
спаде венец со главы нашея: горе нам, яко согрешихом.
17 Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:
О сем смутися сердце наше, о сем померкнуша очи наши.
18 karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.
На горе Сионе, яко погибе, лисицы ходиша.
19 Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!
Ты же, Господи, во веки вселишися, престол Твой в род и род.
20 Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?
Вскую во веки забываеши нас, оставиши ли нас в продолжение дний?
21 Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!
Обрати ны, Господи, к Тебе, и обратимся, и вознови дни нашя якоже прежде.
22 Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?
Яко отревая отринул еси нас, разгневался еси на ны зело.
