Ratapan 5
1 Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami, pandanglah dan lihatlah akan kehinaan kami.
Gedenk, HEERE, wat ons geschied is, aanschouw het, en zie onzen smaad aan.
2 Milik pusaka kami beralih kepada orang lain, rumah-rumah kami kepada orang asing.
Ons erfdeel is tot de vreemdelingen gewend, onze huizen tot de uitlanders.
3 Kami menjadi anak yatim, tak punya bapa, dan ibu kami seperti janda.
Wij zijn wezen zonder vader, onze moeders zijn als de weduwen.
4 Air kami kami minum dengan membayar, kami mendapat kayu dengan bayaran.
Ons water moeten wij voor geld drinken; ons hout komt ons op prijs te staan.
5 Kami dikejar dekat-dekat, kami lelah, bagi kami tak ada istirahat.
Wij lijden vervolging op onze halzen; zijn wij woede, men laat ons geen rust.
6 Kami mengulurkan tangan kepada Mesir, dan kepada Asyur untuk menjadi kenyang dengan roti.
Wij hebben den Egyptenaar de hand gegeven, en den Assyrier, om met brood verzadigd te worden.
7 Bapak-bapak kami berbuat dosa, mereka tak ada lagi, dan kami yang menanggung kedurjanaan mereka.
Onze vaders hebben gezondigd, en zijn niet meer, en wij dragen hun ongerechtigheden.
8 Pelayan-pelayan memerintah atas kami; yang melepaskan kami dari tangan mereka tak ada.
Knechten heersen over ons; er is niemand, die ons uit hun hand rukke.
9 Dengan bahaya maut karena serangan pedang di padang gurun, kami harus mengambil makanan kami.
Wij moeten ons brood met gevaar onzes levens halen, vanwege het zwaard der woestijn.
10 Kulit kami membara laksana perapian, karena nyerinya kelaparan.
Onze huid is zwart geworden gelijk een oven, vanwege den geweldigen storm des hongers.
11 Mereka memperkosa wanita-wanita di Sion dan gadis-gadis di kota-kota Yehuda.
Zij hebben de vrouwen te Sion verkracht, en de jonge dochters in de steden van Juda.
12 Pemimpin-pemimpin digantung oleh tangan mereka, para tua-tua tidak dihormati.
De vorsten zijn door hunlieder hand opgehangen; de aangezichten der ouden zijn niet geeerd geweest.
13 Pemuda-pemuda harus memikul batu kilangan, anak-anak terjatuh karena beratnya pikulan kayu.
Zij hebben de jongelingen weggenomen, om te malen, en de jongens struikelen onder het hout.
14 Para tua-tua tidak berkumpul lagi di pintu gerbang, para teruna berhenti main kecapi.
De ouden houden op van de poort, de jongelingen van hun snarenspel.
15 Lenyaplah kegirangan hati kami, tari-tarian kami berubah menjadi perkabungan.
De vreugde onzes harten houdt op, onze rei is in treurigheid veranderd.
16 Mahkota telah jatuh dari kepala kami. Wahai kami, karena kami telah berbuat dosa!
De kroon onzes hoofds is afgevallen; o wee nu onzer, dat wij zo gezondigd hebben!
17 Karena inilah hati kami sakit, karena inilah mata kami jadi kabur:
Daarom is ons hart mat, om deze dingen zijn onze ogen duister geworden.
18 karena bukit Sion yang tandus, di mana anjing-anjing hutan berkeliaran.
Om des bergs Sions wil, die verwoest is, waar de vossen op lopen.
19 Engkau, ya TUHAN, bertakhta selama-lamanya, takhta-Mu tetap dari masa ke masa!
Gij, o HEERE, zit in eeuwigheid, Uw troon is van geslacht tot geslacht.
20 Mengapa Engkau melupakan kami selama-lamanya, meninggalkan kami demikian lama?
Waarom zoudt Gij ons steeds vergeten? Waarom zoudt Gij ons zo langen tijd verlaten?
21 Bawalah kami kembali kepada-Mu, ya TUHAN, maka kami akan kembali, baharuilah hari-hari kami seperti dahulu kala!
HEERE, bekeer ons tot U, zo zullen wij bekeerd zijn; vernieuw onze dagen als van ouds.
22 Atau, apa Engkau sudah membuang kami sama sekali? Sangat murkakah Engkau terhadap kami?
Want zoudt Gij ons ganselijk verwerpen? Zoudt Gij zozeer tegen ons verbolgen zijn?
