< Ayub 9 >
Job prit la parole et dit:
2 "Sungguh, aku tahu, bahwa demikianlah halnya, masakan manusia benar di hadapan Allah?
Je sais bien qu’il en est ainsi; Comment l’homme serait-il juste devant Dieu?
3 Jikalau ia ingin beperkara dengan Allah satu dari seribu kali ia tidak dapat membantah-Nya.
S’il voulait contester avec lui, Sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.
4 Allah itu bijak dan kuat, siapakah dapat berkeras melawan Dia, dan tetap selamat?
A lui la sagesse et la toute-puissance: Qui lui résisterait impunément?
5 Dialah yang memindahkan gunung-gunung dengan tidak diketahui orang, yang membongkar-bangkirkannya dalam murka-Nya;
Il transporte soudain les montagnes, Il les renverse dans sa colère.
6 yang menggeserkan bumi dari tempatnya, sehingga tiangnya bergoyang-goyang;
Il secoue la terre sur sa base, Et ses colonnes sont ébranlées.
7 yang memberi perintah kepada matahari, sehingga tidak terbit, dan mengurung bintang-bintang dengan meterai;
Il commande au soleil, et le soleil ne paraît pas; Il met un sceau sur les étoiles.
8 yang seorang diri membentangkan langit, dan melangkah di atas gelombang-gelombang laut;
Seul, il étend les cieux, Il marche sur les hauteurs de la mer.
9 yang menjadikan bintang Biduk, bintang Belantik, bintang Kartika, dan gugusan-gugusan bintang Ruang Selatan;
Il a créé la Grande Ourse, l’Orion et les Pléiades, Et les étoiles des régions australes.
10 yang melakukan perbuatan-perbuatan besar yang tidak terduga, dan keajaiban-keajaiban yang tidak terbilang banyaknya.
Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre.
11 Apabila Ia melewati aku, aku tidak melihat-Nya, dan bila Ia lalu, aku tidak mengetahui.
Voici, il passe près de moi, et je ne le vois pas, Il s’en va, et je ne l’aperçois pas.
12 Apabila Ia merampas, siapa akan menghalangi-Nya? Siapa akan menegur-Nya: Apa yang Kaulakukan?
S’il enlève, qui s’y opposera? Qui lui dira: Que fais-tu?
13 Allah tidak menahani murka-Nya, di bawah kuasa-Nya para pembantu Rahab membungkuk;
Dieu ne retire point sa colère; Sous lui s’inclinent les appuis de l’orgueil.
14 lebih-lebih aku, bagaimana aku dapat membantah Dia, memilih kata-kataku di hadapan Dia?
Et moi, comment lui répondre? Quelles paroles choisir?
15 Walaupun aku benar, aku tidak mungkin membantah Dia, malah aku harus memohon belas kasihan kepada yang mendakwa aku.
Quand je serais juste, je ne répondrais pas; Je ne puis qu’implorer mon juge.
16 Bila aku berseru, Ia menjawab; aku tidak dapat percaya, bahwa Ia sudi mendengarkan suaraku;
Et quand il m’exaucerait, si je l’invoque, Je ne croirais pas qu’il eût écouté ma voix,
17 Dialah yang meremukkan aku dalam angin ribut, yang memperbanyak lukaku dengan tidak semena-mena,
Lui qui m’assaille comme par une tempête, Qui multiplie sans raison mes blessures,
18 yang tidak membiarkan aku bernafas, tetapi mengenyangkan aku dengan kepahitan.
Qui ne me laisse pas respirer, Qui me rassasie d’amertume.
19 Jika mengenai kekuatan tenaga, Dialah yang mempunyai! Jika mengenai keadilan, siapa dapat menggugat Dia?
Recourir à la force? Il est tout-puissant. A la justice? Qui me fera comparaître?
20 Sekalipun aku benar, mulutku sendiri akan menyatakan aku tidak benar; sekalipun aku tidak bersalah, Ia akan menyatakan aku bersalah.
Suis-je juste, ma bouche me condamnera; Suis-je innocent, il me déclarera coupable.
21 Aku tidak bersalah! Aku tidak pedulikan diriku, aku tidak hiraukan hidupku!
Innocent! Je le suis; mais je ne tiens pas à la vie, Je méprise mon existence.
22 Semuanya itu sama saja, itulah sebabnya aku berkata: yang tidak bersalah dan yang bersalah kedua-duanya dibinasakan-Nya.
Qu’importe après tout? Car, j’ose le dire, Il détruit l’innocent comme le coupable.
23 Bila cemeti-Nya membunuh dengan tiba-tiba, Ia mengolok-olok keputusasaan orang yang tidak bersalah.
Si du moins le fléau donnait soudain la mort!… Mais il se rit des épreuves de l’innocent.
24 Bumi telah diserahkan ke dalam tangan orang fasik, dan mata para hakimnya telah ditutup-Nya; kalau bukan oleh Dia, oleh siapa lagi?
La terre est livrée aux mains de l’impie; Il voile la face des juges. Si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?
25 Hari-hariku berlalu lebih cepat dari pada seorang pelari, lenyap tanpa melihat bahagia,
Mes jours sont plus rapides qu’un courrier; Ils fuient sans avoir vu le bonheur;
26 meluncur lewat laksana perahu dari pandan, seperti rajawali yang menyambar mangsanya.
Ils passent comme les navires de jonc, Comme l’aigle qui fond sur sa proie.
27 Bila aku berpikir: Aku hendak melupakan keluh kesahku, mengubah air mukaku, dan bergembira,
Si je dis: Je veux oublier mes souffrances, Laisser ma tristesse, reprendre courage,
28 maka takutlah aku kepada segala kesusahanku; aku tahu, bahwa Engkau tidak akan menganggap aku tidak bersalah.
Je suis effrayé de toutes mes douleurs. Je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.
29 Aku dinyatakan bersalah, apa gunanya aku menyusahkan diri dengan sia-sia?
Je serai jugé coupable; Pourquoi me fatiguer en vain?
30 Walaupun aku membasuh diriku dengan salju dan mencuci tanganku dengan sabun,
Quand je me laverais dans la neige, Quand je purifierais mes mains avec du savon,
31 namun Engkau akan membenamkan aku dalam lumpur, sehingga pakaianku merasa jijik terhadap aku.
Tu me plongerais dans la fange, Et mes vêtements m’auraient en horreur.
32 Karena Dia bukan manusia seperti aku, sehingga aku dapat menjawab-Nya: Mari bersama-sama menghadap pengadilan.
Il n’est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, Pour que nous allions ensemble en justice.
33 Tidak ada wasit di antara kami, yang dapat memegang kami berdua!
Il n’y a pas entre nous d’arbitre, Qui pose sa main sur nous deux.
34 Biarlah Ia menyingkirkan pentung-Nya dari padaku, jangan aku ditimpa kegentaran terhadap Dia,
Qu’il retire sa verge de dessus moi, Que ses terreurs ne me troublent plus;
35 maka aku akan berbicara tanpa rasa takut terhadap Dia, karena aku tidak menyadari kesalahanku."
Alors je parlerai et je ne le craindrai pas. Autrement, je ne suis point à moi-même.