< Ayub 9 >
Alors Job prit la parole et dit:
2 "Sungguh, aku tahu, bahwa demikianlah halnya, masakan manusia benar di hadapan Allah?
Je sais bien qu’il en est ainsi: comment l’homme serait-il juste vis-à-vis de Dieu?
3 Jikalau ia ingin beperkara dengan Allah satu dari seribu kali ia tidak dapat membantah-Nya.
S’il voulait contester avec lui, sur mille choses il ne pourrait répondre à une seule.
4 Allah itu bijak dan kuat, siapakah dapat berkeras melawan Dia, dan tetap selamat?
Dieu est sage en son cœur, et puissant en force: qui lui a résisté, et est demeuré en paix?
5 Dialah yang memindahkan gunung-gunung dengan tidak diketahui orang, yang membongkar-bangkirkannya dalam murka-Nya;
Il transporte les montagnes, sans qu’elles le sachent, il les renverse dans sa colère;
6 yang menggeserkan bumi dari tempatnya, sehingga tiangnya bergoyang-goyang;
il secoue la terre sur sa base, et ses colonnes sont ébranlées.
7 yang memberi perintah kepada matahari, sehingga tidak terbit, dan mengurung bintang-bintang dengan meterai;
Il commande au soleil, et le soleil ne se lève pas; il met un sceau sur les étoiles.
8 yang seorang diri membentangkan langit, dan melangkah di atas gelombang-gelombang laut;
Seul, il étend les cieux, il marche sur les hauteurs de la mer.
9 yang menjadikan bintang Biduk, bintang Belantik, bintang Kartika, dan gugusan-gugusan bintang Ruang Selatan;
Il a créé la Grande Ourse, Orion, les Pléiades, et les régions du ciel austral.
10 yang melakukan perbuatan-perbuatan besar yang tidak terduga, dan keajaiban-keajaiban yang tidak terbilang banyaknya.
Il fait des merveilles qu’on ne peut sonder, des prodiges qu’on ne saurait compter.
11 Apabila Ia melewati aku, aku tidak melihat-Nya, dan bila Ia lalu, aku tidak mengetahui.
Voici qu’il passe près de moi, et je ne le vois pas; il s’éloigne, sans que je l’aperçoive.
12 Apabila Ia merampas, siapa akan menghalangi-Nya? Siapa akan menegur-Nya: Apa yang Kaulakukan?
S’il ravit une proie, qui s’y opposera, qui lui dira: « Que fais-tu? »
13 Allah tidak menahani murka-Nya, di bawah kuasa-Nya para pembantu Rahab membungkuk;
Dieu! Rien ne fléchit sa colère; devant lui s’inclinent les légions d’orgueil.
14 lebih-lebih aku, bagaimana aku dapat membantah Dia, memilih kata-kataku di hadapan Dia?
Et moi je songerais à lui répondre, à choisir mes paroles pour discuter avec lui!
15 Walaupun aku benar, aku tidak mungkin membantah Dia, malah aku harus memohon belas kasihan kepada yang mendakwa aku.
Aurais-je pour moi la justice, je ne répondrais pas; j’implorerais la clémence de mon juge.
16 Bila aku berseru, Ia menjawab; aku tidak dapat percaya, bahwa Ia sudi mendengarkan suaraku;
Même s’il se rendait à mon appel, je ne croirais pas qu’il eût écouté ma voix:
17 Dialah yang meremukkan aku dalam angin ribut, yang memperbanyak lukaku dengan tidak semena-mena,
lui qui me brise comme dans un tourbillon, et multiplie mes blessures sans motif;
18 yang tidak membiarkan aku bernafas, tetapi mengenyangkan aku dengan kepahitan.
qui ne me laisse pas respirer, et me rassasie d’amertume.
19 Jika mengenai kekuatan tenaga, Dialah yang mempunyai! Jika mengenai keadilan, siapa dapat menggugat Dia?
S’agit-il de force, voici qu’il est fort, s’agit-il de droit, il dit: « Qui m’assigne? »
20 Sekalipun aku benar, mulutku sendiri akan menyatakan aku tidak benar; sekalipun aku tidak bersalah, Ia akan menyatakan aku bersalah.
Serais-je irréprochable, ma bouche même me condamnerait; serais-je innocent, elle me déclarerait pervers.
21 Aku tidak bersalah! Aku tidak pedulikan diriku, aku tidak hiraukan hidupku!
Innocent! Je le suis; je ne tiens pas à l’existence, et la vie m’est à charge.
22 Semuanya itu sama saja, itulah sebabnya aku berkata: yang tidak bersalah dan yang bersalah kedua-duanya dibinasakan-Nya.
Il m’importe après tout; c’est pourquoi j’ai dit: « Il fait périr également le juste et l’impie. »
23 Bila cemeti-Nya membunuh dengan tiba-tiba, Ia mengolok-olok keputusasaan orang yang tidak bersalah.
Si du moins le fléau tuait d’un seul coup! Hélas! il se rit des épreuves de l’innocent!
24 Bumi telah diserahkan ke dalam tangan orang fasik, dan mata para hakimnya telah ditutup-Nya; kalau bukan oleh Dia, oleh siapa lagi?
La terre est livrée aux mains du méchant, Dieu voile la face de ses juges: si ce n’est pas lui, qui est-ce donc?
25 Hari-hariku berlalu lebih cepat dari pada seorang pelari, lenyap tanpa melihat bahagia,
Mes jours sont plus rapides qu’un courrier, ils fuient sans avoir vu le bonheur;
26 meluncur lewat laksana perahu dari pandan, seperti rajawali yang menyambar mangsanya.
ils passent comme la barque de jonc, comme l’aigle qui fond sur sa proie.
27 Bila aku berpikir: Aku hendak melupakan keluh kesahku, mengubah air mukaku, dan bergembira,
Si je dis: « Je veux oublier ma plainte, quitter mon air triste, prendre un air joyeux, »
28 maka takutlah aku kepada segala kesusahanku; aku tahu, bahwa Engkau tidak akan menganggap aku tidak bersalah.
je tremble pour toutes mes douleurs, je sais que tu ne me tiendras pas pour innocent.
29 Aku dinyatakan bersalah, apa gunanya aku menyusahkan diri dengan sia-sia?
Je serai jugé coupable: pourquoi prendre une peine inutile?
30 Walaupun aku membasuh diriku dengan salju dan mencuci tanganku dengan sabun,
Quand je me laverais dans la neige, quand je purifierais mes mains avec le bor,
31 namun Engkau akan membenamkan aku dalam lumpur, sehingga pakaianku merasa jijik terhadap aku.
tu me plongerais dans la fange, et mes vêtements m’auraient en horreur.
32 Karena Dia bukan manusia seperti aku, sehingga aku dapat menjawab-Nya: Mari bersama-sama menghadap pengadilan.
Dieu n’est pas un homme comme moi, pour que je lui réponde, pour que nous comparaissions ensemble en justice.
33 Tidak ada wasit di antara kami, yang dapat memegang kami berdua!
Il n’y a pas entre nous d’arbitre qui pose sa main sur nous deux.
34 Biarlah Ia menyingkirkan pentung-Nya dari padaku, jangan aku ditimpa kegentaran terhadap Dia,
Qu’il retire sa verge de dessus moi, que ses terreurs cessent de m’épouvanter:
35 maka aku akan berbicara tanpa rasa takut terhadap Dia, karena aku tidak menyadari kesalahanku."
alors je parlerai sans le craindre; autrement, je ne suis pas à moi-même.