Ayub 6
1 Lalu Ayub menjawab:
Alors Job prit la parole et dit:
2 "Ah, hendaklah kiranya kekesalan hatiku ditimbang, dan kemalanganku ditaruh bersama-sama di atas neraca!
Oh! S’il était possible de peser mon affliction, et de mettre toutes ensemble mes calamités dans la balance!...
3 Maka beratnya akan melebihi pasir di laut; oleh sebab itu tergesa-gesalah perkataanku.
Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer: voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie.
4 Karena anak panah dari Yang Mahakuasa tertancap pada tubuhku, dan racunnya diisap oleh jiwaku; kedahsyatan Allah seperti pasukan melawan aku.
Car les flèches du Tout-Puissant me transpercent, et mon âme en boit le venin; les terreurs de Dieu sont rangées en bataille contre moi.
5 Meringkikkah keledai liar di tempat rumput muda, atau melenguhkah lembu dekat makanannya?
Est-ce que l’onagre rugit auprès de l’herbe tendre? Est-ce que le bœuf mugit devant sa pâture?
6 Dapatkah makanan tawar dimakan tanpa garam atau apakah putih telur ada rasanya?
Comment se nourrir d’un mets fade et sans sel, ou bien trouver du goût au jus d’une herbe insipide?
7 Aku tidak sudi menjamahnya, semuanya itu makanan yang memualkan bagiku.
Ce que mon âme se refuse à toucher, c’est là mon pain, tout couvert de souillures.
8 Ah, kiranya terkabul permintaanku dan Allah memberi apa yang kuharapkan!
Qui me donnera que mon vœu s’accomplisse, et que Dieu réalise mon attente!
9 Kiranya Allah berkenan meremukkan aku, kiranya Ia melepaskan tangan-Nya dan menghabisi nyawaku!
Que Dieu daigne me briser, qu’il laisse aller sa main et qu’il tranche mes jours!
10 Itulah yang masih merupakan hiburan bagiku, bahkan aku akan melompat-lompat kegirangan di waktu kepedihan yang tak kenal belas kasihan, sebab aku tidak pernah menyangkal firman Yang Mahakudus.
Et qu’il me reste du moins cette consolation, que j’en tressaille dans les maux dont il m’accable: de n’avoir jamais transgressé les commandements du Saint!
11 Apakah kekuatanku, sehingga aku sanggup bertahan, dan apakah masa depanku, sehingga aku harus bersabar?
Quelle est ma force, pour que j’attende? Quelle est la durée de mes jours, pour que j’aie patience?
12 Apakah kekuatanku seperti kekuatan batu? Apakah tubuhku dari tembaga?
Ma force est-elle la force des pierres, et ma chair est-elle d’airain?
13 Bukankah tidak ada lagi pertolongan bagiku, dan keselamatan jauh dari padaku?
Ne suis-je pas dénué de tout secours, et tout espoir de salut ne m’est-il pas enlevé?
14 Siapa menahan kasih sayang terhadap sesamanya, melalaikan takut akan Yang Mahakuasa.
Le malheureux a droit à la pitié de son ami, eût-il même abandonné la crainte du Tout-Puissant.
15 Saudara-saudaraku tidak dapat dipercaya seperti sungai, seperti dasar dari pada sungai yang mengalir lenyap,
Mes frères ont été perfides comme le torrent, comme l’eau des torrents qui s’écoulent.
16 yang keruh karena air beku, yang di dalamnya salju menjadi cair,
Les glaçons en troublent le cours, la neige disparaît dans leurs flots.
17 yang surut pada musim kemarau, dan menjadi kering di tempatnya apabila kena panas;
Au temps de la sécheresse, ils s’évanouissent; aux premières chaleurs, leur lit est desséché.
18 berkeluk-keluk jalan arusnya, mengalir ke padang tandus, lalu lenyap.
Dans des sentiers divers leurs eaux se perdent, elles s’évaporent dans les airs, et ils tarissent.
19 Kafilah dari Tema mengamat-amatinya dan rombongan dari Syeba mengharapkannya,
Les caravanes de Théma comptaient sur eux; les voyageurs de Saba espéraient en eux;
20 tetapi mereka kecewa karena keyakinan mereka, mereka tertipu setibanya di sana.
ils sont frustrés dans leur attente; arrivés sur leurs bords, ils restent confondus.
21 Demikianlah kamu sekarang bagiku, ketika melihat yang dahsyat, takutlah kamu.
Ainsi vous me manquez à cette heure; à la vue de l’infortune, vous fuyez épouvantés.
22 Pernahkah aku berkata: Berilah aku sesuatu, atau: Berilah aku uang suap dari hartamu,
Vous ai-je dit: « Donnez-moi quelque chose, faites-moi part de vos biens,
23 atau: Luputkan aku dari tangan musuh, atau: Tebuslah aku dari tangan orang lalim?
délivrez-moi de la main de l’ennemi, arrachez-moi de la main des brigands? »
24 Ajarilah aku, maka aku akan diam; dan tunjukkan kepadaku dalam hal apa aku tersesat.
Instruisez-moi, et je vous écouterai en silence; faites-moi voir en quoi j’ai failli.
25 Alangkah kokohnya kata-kata yang jujur! Tetapi apakah maksud celaan dari pihakmu itu?
Qu’elles ont de force les paroles équitables! Mais sur quoi tombe votre blâme?
26 Apakah kamu bermaksud mencela perkataan? Apakah perkataan orang yang putus asa dianggap angin?
Voulez-vous donc censurer des mots? Les discours échappés au désespoir sont la proie du vent.
27 Bahkan atas anak yatim kamu membuang undi, dan sahabatmu kamu perlakukan sebagai barang dagangan.
Ah! Vous jetez le filet sur un orphelin, vous creusez un piège à votre ami!
28 Tetapi sekarang, berpalinglah kepadaku; aku tidak akan berdusta di hadapanmu.
Maintenant, daignez vous retourner vers moi, et vous verrez si je vous mens en face.
29 Berbaliklah, janganlah terjadi kecurangan, berbaliklah, aku pasti benar.
Revenez, ne soyez pas injustes; revenez, et mon innocence apparaîtra.
30 Apakah ada kecurangan pada lidahku? Apakah langit-langitku tidak dapat membeda-bedakan bencana?"
Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, ou bien mon palais ne sait-il pas discerner le mal?
