Ayub 3

1 Sesudah itu Ayub membuka mulutnya dan mengutuki hari kelahirannya.

Napokon otvori Job usta i prokle dan svoj;

2 Maka berbicaralah Ayub:

poče svoju besjedu i reče:

3 "Biarlah hilang lenyap hari kelahiranku dan malam yang mengatakan: Seorang anak laki-laki telah ada dalam kandungan.

“O, ne bilo dana kad sam se rodio i noći što javi: 'Začeo se dječak!'

4 Biarlah hari itu menjadi kegelapan, janganlah kiranya Allah yang di atas menghiraukannya, dan janganlah cahaya terang menyinarinya.

U crnu tminu dan taj nek se prometne! S visina se njega Bog ne spominjao, svjetlost sunčeva ne svijetlila mu više!

5 Biarlah kegelapan dan kekelaman menuntut hari itu, awan-gemawan menudunginya, dan gerhana matahari mengejutkannya.

Mrak i sjena smrtna o nj se otimali, posvema ga tmina gusta prekrila, pomrčine dnevne stravom ga morile!

6 Malam itu--biarlah dia dicekam oleh kegelapan; janganlah ia bersukaria pada hari-hari dalam setahun; janganlah ia termasuk bilangan bulan-bulan.

O, da bi ga tama svega presvojila, nek' se ne dodaje danima godine, nek' ne ulazi u brojenje mjeseci!

7 Ya, biarlah pada malam itu tidak ada yang melahirkan, dan tidak terdengar suara kegirangan.

A noć ona bila žalosna dovijeka, ne čulo se u njoj radosno klicanje!

8 Biarlah ia disumpahi oleh para pengutuk hari, oleh mereka yang pandai membangkitkan marah Lewiatan.

Prokleli je oni štono dan proklinju i Levijatana probudit' su kadri!

9 Biarlah bintang-bintang senja menjadi gelap; biarlah ia menantikan terang yang tak kunjung datang, janganlah ia melihat merekahnya fajar,

Pomrčale zvijezde njezina svanuća, zaludu se ona vidjelu nadala, i zorinih vjeđa ne gledala nigda!

10 karena tidak ditutupnya pintu kandungan ibuku, dan tidak disembunyikannya kesusahan dari mataku.

Što mi od utrobe ne zatvori vrata da sakrije muku od mojih očiju!

11 Mengapa aku tidak mati waktu aku lahir, atau binasa waktu aku keluar dari kandungan?

Što nisam mrtav od krila materina, što ne izdahnuh izlazeć' iz utrobe?

12 Mengapa pangkuan menerima aku; mengapa ada buah dada, sehingga aku dapat menyusu?

Čemu su me dva koljena prihvatila i dojke dvije da me nejaka podoje?

13 Jikalau tidak, aku sekarang berbaring dan tenang; aku tertidur dan mendapat istirahat

U miru bih vječnom počivao sada, spavao bih, pokoj svoj bih uživao

14 bersama-sama raja-raja dan penasihat-penasihat di bumi, yang mendirikan kembali reruntuhan bagi dirinya,

s kraljevima i savjetnicima zemlje koji su sebi pogradili grobnice,

15 atau bersama-sama pembesar-pembesar yang mempunyai emas, yang memenuhi rumahnya dengan perak.

ili s knezovima, zlatom bogatima, što su kuće svoje srebrom napunili.

16 Atau mengapa aku tidak seperti anak gugur yang disembunyikan, seperti bayi yang tidak melihat terang?

Ne bih bio - k'o nedonošče zakopano, k'o novorođenče što svjetla ne vidje.

17 Di sanalah orang fasik berhenti menimbulkan huru-hara, di sanalah mereka yang kehabisan tenaga mendapat istirahat.

Zlikovci se više ne obijeste ondje, iznemogli tamo nalaze počinka.

18 Dan para tawanan bersama-sama menjadi tenang, mereka tidak lagi mendengar suara pengerah.

Sužnjeve na miru tamo ostavljaju: ne slušaju više poviku stražara.

19 Di sana orang kecil dan orang besar sama, dan budak bebas dari pada tuannya.

Malen ondje leži zajedno s velikim, rob je slobodan od gospodara svoga.

20 Mengapa terang diberikan kepada yang bersusah-susah, dan hidup kepada yang pedih hati;

Čemu darovati svjetlo nesretniku i život ljudima zagorčene duše

21 yang menantikan maut, yang tak kunjung tiba, yang mengejarnya lebih dari pada menggali harta terpendam;

koji smrt ištu, a ona ne dolazi, i kao za blagom za njome kopaju?

22 yang bersukaria dan bersorak-sorai dan senang, bila mereka menemukan kubur;

Grobnom bi se humku oni radovali, klicali od sreće kad bi grob svoj našli.

23 kepada orang laki-laki yang jalannya tersembunyi, yang dikepung Allah?

Što će to čovjeku kom je put sakriven, koga je Bog sa svih strana zapriječio?

24 Karena ganti rotiku adalah keluh kesahku, dan keluhanku tercurah seperti air.

Zato videć' hranu, uzdahnuti moram, k'o voda se moji razlijevaju krici.

25 Karena yang kutakutkan, itulah yang menimpa aku, dan yang kucemaskan, itulah yang mendatangi aku.

Obistinjuje se moje strahovanje, snalazi me, evo, čega god se bojah.

26 Aku tidak mendapat ketenangan dan ketenteraman; aku tidak mendapat istirahat, tetapi kegelisahanlah yang timbul."

Pokoja ni mira meni više nema, u mukama mojim nikad mi počinka.”