Ayub 26
1 Tetapi Ayub menjawab:
| پس ایوب در جواب گفت: | ۱ |
2 "Alangkah baiknya bantuanmu kepada yang tidak kuat, dan pertolonganmu kepada lengan yang tidak berdaya!
| «شخص بی‌قوت را چگونه اعانت کردی؟ و بازوی ناتوان را چگونه نجات دادی؟ | ۲ |
3 Alangkah baiknya nasihatmu kepada orang yang tidak mempunyai hikmat, dan pengertian yang kauajarkan dengan limpahnya!
| شخص بی‌حکمت را چه نصیحت نمودی؟ وحقیقت امر را به فراوانی اعلام کردی! | ۳ |
4 Atas anjuran siapakah engkau mengucapkan perkataan-perkataan itu, dan gagasan siapakah yang kaunyatakan?
| برای که سخنان را بیان کردی؟ و نفخه کیست که از توصادر شد؟ | ۴ |
5 Roh-roh di bawah menggeletar, demikian juga air dan penghuninya.
| ارواح مردگان می‌لرزند، زیر آبها وساکنان آنها. | ۵ |
| هاویه به حضور او عریان است، وابدون را ستری نیست. (Sheol h7585) | ۶ |
7 Allah membentangkan utara di atas kekosongan, dan menggantungkan bumi pada kehampaan.
| شمال را بر جو پهن می‌کند، و زمین را بر نیستی آویزان می‌سازد. | ۷ |
8 Ia membungkus air di dalam awan-Nya, namun awan itu tidak robek.
| آبها را در ابرهای خود می‌بندد، پس ابر، زیرآنها چاک نمی شود. | ۸ |
9 Ia menutupi pemandangan takhta-Nya, melingkupinya dengan awan-Nya.
| روی تخت خود رامحجوب می‌سازد و ابرهای خویش را پیش آن می‌گستراند. | ۹ |
10 Ia telah menarik garis pada permukaan air, sampai ujung perbatasan antara terang dan gelap;
| به اطراف سطح آبها حد می‌گذاردتا کران روشنایی و تاریکی. | ۱۰ |
11 tiang-tiang langit bergoyang-goyang, tercengang-cengang oleh hardik-Nya.
| ستونهای آسمان متزلزل می‌شود و از عتاب او حیران می‌ماند. | ۱۱ |
12 Ia telah meneduhkan laut dengan kuasa-Nya dan meremukkan Rahab dengan kebijaksanaan-Nya.
| به قوت خود دریا را به تلاطم می‌آورد، و به فهم خویش رهب را خرد می‌کند. | ۱۲ |
13 Oleh nafas-Nya langit menjadi cerah, tangan-Nya menembus ular yang tangkas.
| به روح اوآسمانها زینت داده شد، و دست او مار تیز رو راسفت. | ۱۳ |
14 Sesungguhnya, semuanya itu hanya ujung-ujung jalan-Nya; betapa lembutnya bisikan yang kita dengar dari pada-Nya! Siapa dapat memahami guntur kuasa-Nya?"
| اینک اینها حواشی طریق های او است. و چه آواز آهسته‌ای درباره او می‌شنویم، لکن رعد جبروت او را کیست که بفهمد؟» | ۱۴ |
