Ayub 17
1 Semangatku patah, umurku telah habis, dan bagiku tersedia kuburan.
“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.
2 Sesungguhnya, aku menjadi ejekan; mataku terpaksa menyaksikan tantangan mereka.
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3 Biarlah Engkau menjadi jaminanku bagi-Mu sendiri! Siapa lagi yang dapat membuat persetujuan bagiku?
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
4 Karena hati mereka telah Kaukatupkan bagi pengertian; itulah sebabnya Engkau mencegah mereka untuk menang.
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5 Barangsiapa mengadukan sahabatnya untuk mencari keuntungan, mata anak-anaknya akan menjadi rabun.
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
6 Aku telah dijadikan sindiran di antara bangsa-bangsa, dan aku menjadi orang yang diludahi mukanya.
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
7 Mataku menjadi kabur karena pedih hati, segala anggota tubuhku seperti bayang-bayang.
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8 Orang-orang yang jujur tercengang karena hal itu, dan orang yang tidak bersalah naik pitam terhadap orang fasik.
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9 Meskipun begitu orang yang benar tetap pada jalannya, dan orang yang bersih tangannya bertambah-tambah kuat.
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10 Tetapi kamu sekalian, silakan datang kembali! Seorang yang mempunyai hikmat takkan kudapati di antara kamu!
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11 Umurku telah lalu, telah gagal rencana-rencanaku, cita-citaku.
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
12 Malam hendak dijadikan mereka siang: terang segera muncul dari gelap, kata mereka.
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
13 Apabila aku mengharapkan dunia orang mati sebagai rumahku, menyediakan tempat tidurku di dalam kegelapan, (Sheol h7585)
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam, (Sheol h7585)
14 dan berkata kepada liang kubur: Engkau ayahku, kepada berenga: Ibuku dan saudara perempuanku,
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
15 maka di manakah harapanku? Siapakah yang melihat adanya harapan bagiku?
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
