Ayub 16
1 Tetapi Ayub menjawab:
Job prit la parole et dit:
2 "Hal seperti itu telah acap kali kudengar. Penghibur sialan kamu semua!
J’ai souvent entendu pareilles choses; Vous êtes tous des consolateurs fâcheux.
3 Belum habiskah omong kosong itu? Apa yang merangsang engkau untuk menyanggah?
Quand finiront ces discours en l’air? Pourquoi cette irritation dans tes réponses?
4 Akupun dapat berbicara seperti kamu, sekiranya kamu pada tempatku; aku akan menggubah kata-kata indah terhadap kamu, dan menggeleng-gelengkan kepala atas kamu.
Moi aussi, je pourrais parler comme vous, Si vous étiez à ma place: Je vous accablerais de paroles, Je secouerais sur vous la tête,
5 Aku akan menguatkan hatimu dengan mulut, dan tidak menahan bibirku mengatakan belas kasihan.
Je vous fortifierais de la bouche, Je remuerais les lèvres pour vous soulager.
6 Tetapi bila aku berbicara, penderitaanku tidak menjadi ringan, dan bila aku berdiam diri, apakah yang hilang dari padaku?
Si je parle, mes souffrances ne seront point calmées, Si je me tais, en quoi seront-elles moindres?
7 Tetapi sekarang, Ia telah membuat aku lelah dan mencerai-beraikan segenap rumah tanggaku,
Maintenant, hélas! Il m’a épuisé… Tu as ravagé toute ma maison;
8 sudah menangkap aku; inilah yang menjadi saksi; kekurusanku telah bangkit menuduh aku.
Tu m’as saisi, pour témoigner contre moi; Ma maigreur se lève, et m’accuse en face.
9 Murka-Nya menerkam dan memusuhi aku, Ia menggertakkan giginya terhadap aku; lawanku memandang aku dengan mata yang berapi-api.
Il me déchire et me poursuit dans sa fureur, Il grince des dents contre moi, Il m’attaque et me perce de son regard.
10 Mereka mengangakan mulutnya melawan aku, menampar pipiku dengan cercaan, dan bersama-sama mengerumuni aku.
Ils ouvrent la bouche pour me dévorer, Ils m’insultent et me frappent les joues, Ils s’acharnent tous après moi.
11 Allah menyerahkan aku kepada orang lalim, dan menjatuhkan aku ke dalam tangan orang fasik.
Dieu me livre à la merci des impies, Il me précipite entre les mains des méchants.
12 Aku hidup dengan tenteram, tetapi Ia menggelisahkan aku, aku ditangkap-Nya pada tengkukku, lalu dibanting-Nya, dan aku ditegakkan-Nya menjadi sasaran-Nya.
J’étais tranquille, et il m’a secoué, Il m’a saisi par la nuque et m’a brisé, Il a tiré sur moi comme à un but.
13 Aku dihujani anak panah, ginjalku ditembus-Nya dengan tak kenal belas kasihan, empeduku ditumpahkan-Nya ke tanah.
Ses traits m’environnent de toutes parts; Il me perce les reins sans pitié, Il répand ma bile sur la terre.
14 Ia merobek-robek aku, menyerang aku laksana seorang pejuang.
Il me fait brèche sur brèche, Il fond sur moi comme un guerrier.
15 Kain kabung telah kujahit pada kulitku, dan tandukku kumasukkan ke dalam debu;
J’ai cousu un sac sur ma peau; J’ai roulé ma tête dans la poussière.
16 mukaku merah karena menangis, dan bulu mataku ditudungi kelam pekat,
Les pleurs ont altéré mon visage; L’ombre de la mort est sur mes paupières.
17 sungguhpun tidak ada kelaliman pada tanganku, dan doaku bersih.
Je n’ai pourtant commis aucune violence, Et ma prière fut toujours pure.
18 Hai bumi, janganlah menutupi darahku, dan janganlah kiranya teriakku mendapat tempat perhentian!
O terre, ne couvre point mon sang, Et que mes cris prennent librement leur essor!
19 Ketahuilah, sekarangpun juga, Saksiku ada di sorga, Yang memberi kesaksian bagiku ada di tempat yang tinggi.
Déjà maintenant, mon témoin est dans le ciel, Mon témoin est dans les lieux élevés.
20 Sekalipun aku dicemoohkan oleh sahabat-sahabatku, namun ke arah Allah mataku menengadah sambil menangis,
Mes amis se jouent de moi; C’est Dieu que j’implore avec larmes.
21 supaya Ia memutuskan perkara antara manusia dengan Allah, dan antara manusia dengan sesamanya.
Puisse-t-il donner à l’homme raison contre Dieu, Et au fils de l’homme contre ses amis!
22 Karena sedikit jumlah tahun yang akan datang, dan aku akan menempuh jalan, dari mana aku tak akan kembali lagi.
Car le nombre de mes années touche à son terme, Et je m’en irai par un sentier d’où je ne reviendrai pas.
