< Ayub 16 >

1 Tetapi Ayub menjawab:
Alors Job prit la parole et dit:
2 "Hal seperti itu telah acap kali kudengar. Penghibur sialan kamu semua!
J'ai souvent entendu de semblables harangues; vous êtes tous d'insupportables consolateurs.
3 Belum habiskah omong kosong itu? Apa yang merangsang engkau untuk menyanggah?
Quand finiront ces vains discours? Quel aiguillon t'excite à répliquer?
4 Akupun dapat berbicara seperti kamu, sekiranya kamu pada tempatku; aku akan menggubah kata-kata indah terhadap kamu, dan menggeleng-gelengkan kepala atas kamu.
Moi aussi, je saurais parler comme vous, si vous étiez à ma place; j'arrangerais de beaux discours à votre adresse, je secouerais la tête sur vous;
5 Aku akan menguatkan hatimu dengan mulut, dan tidak menahan bibirku mengatakan belas kasihan.
je vous encouragerais de la bouche, et vous auriez pour soulagement l'agitation de mes lèvres.
6 Tetapi bila aku berbicara, penderitaanku tidak menjadi ringan, dan bila aku berdiam diri, apakah yang hilang dari padaku?
Si je parle, ma douleur n'est pas adoucie; si je me tais, en est-elle soulagée?
7 Tetapi sekarang, Ia telah membuat aku lelah dan mencerai-beraikan segenap rumah tanggaku,
Aujourd'hui, hélas! Dieu a épuisé mes forces... ô Dieu, tu as moissonné tous mes proches.
8 sudah menangkap aku; inilah yang menjadi saksi; kekurusanku telah bangkit menuduh aku.
Tu me garrottes... c'est un témoignage contre moi!... ma maigreur se lève contre moi, en face elle m'accuse.
9 Murka-Nya menerkam dan memusuhi aku, Ia menggertakkan giginya terhadap aku; lawanku memandang aku dengan mata yang berapi-api.
Sa colère me déchire et me poursuit, il grince des dents contre moi; mon ennemi darde sur moi ses regards.
10 Mereka mengangakan mulutnya melawan aku, menampar pipiku dengan cercaan, dan bersama-sama mengerumuni aku.
Ils ouvrent leur bouche pour me dévorer, ils me frappent la joue avec outrage, ils se liguent tous ensemble pour me perdre.
11 Allah menyerahkan aku kepada orang lalim, dan menjatuhkan aku ke dalam tangan orang fasik.
Dieu m'a livré au pervers, il m'a jeté entre les mains des méchants.
12 Aku hidup dengan tenteram, tetapi Ia menggelisahkan aku, aku ditangkap-Nya pada tengkukku, lalu dibanting-Nya, dan aku ditegakkan-Nya menjadi sasaran-Nya.
J'étais en paix, et il m'a secoué, il m'a saisi par la nuque, et il m'a brisé. Il m'a posé en but à ses traits,
13 Aku dihujani anak panah, ginjalku ditembus-Nya dengan tak kenal belas kasihan, empeduku ditumpahkan-Nya ke tanah.
ses flèches volent autour de moi; il perce mes flancs sans pitié, il répand mes entrailles sur la terre;
14 Ia merobek-robek aku, menyerang aku laksana seorang pejuang.
il me fait brèche sur brèche, il fond sur moi comme un géant.
15 Kain kabung telah kujahit pada kulitku, dan tandukku kumasukkan ke dalam debu;
J'ai cousu un sac sur ma peau, et j'ai roulé mon front dans la poussière.
16 mukaku merah karena menangis, dan bulu mataku ditudungi kelam pekat,
Mon visage est tout rouge de larmes, et l'ombre de la mort s'étend sur mes paupières,
17 sungguhpun tidak ada kelaliman pada tanganku, dan doaku bersih.
quoiqu'il n'y ait pas d'iniquités dans mes mains, et que ma prière soit pure.
18 Hai bumi, janganlah menutupi darahku, dan janganlah kiranya teriakku mendapat tempat perhentian!
O terre, ne couvre point mon sang, et que mes cris s'élèvent librement!
19 Ketahuilah, sekarangpun juga, Saksiku ada di sorga, Yang memberi kesaksian bagiku ada di tempat yang tinggi.
A cette heure même, voici que j'ai mon témoin dans le ciel, mon défenseur dans les hauts lieux.
20 Sekalipun aku dicemoohkan oleh sahabat-sahabatku, namun ke arah Allah mataku menengadah sambil menangis,
Mes amis se moquent de moi, c'est vers Dieu que pleurent mes yeux.
21 supaya Ia memutuskan perkara antara manusia dengan Allah, dan antara manusia dengan sesamanya.
Qu'il juge lui-même entre Dieu et l'homme, entre le fils de l'homme et son semblable!
22 Karena sedikit jumlah tahun yang akan datang, dan aku akan menempuh jalan, dari mana aku tak akan kembali lagi.
Car les années qui me sont comptés s'écoulent, et j'entre dans un sentier d'où je ne reviendrai pas.

< Ayub 16 >