Ayub 14

1 "Manusia yang lahir dari perempuan, singkat umurnya dan penuh kegelisahan.

“İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

2 Seperti bunga ia berkembang, lalu layu, seperti bayang-bayang ia hilang lenyap dan tidak dapat bertahan.

Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.

3 Masakan Engkau menujukan pandangan-Mu kepada orang seperti itu, dan menghadapkan kepada-Mu untuk diadili?

Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

4 Siapa dapat mendatangkan yang tahir dari yang najis? Seorangpun tidak!

Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!

5 Jikalau hari-harinya sudah pasti, dan jumlah bulannya sudah tentu pada-Mu, dan batas-batasnya sudah Kautetapkan, sehingga tidak dapat dilangkahinya,

Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

6 hendaklah Kaualihkan pandangan-Mu dari padanya, agar ia beristirahat, sehingga ia seperti orang upahan dapat menikmati harinya.

Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

7 Karena bagi pohon masih ada harapan: apabila ditebang, ia bertunas kembali, dan tunasnya tidak berhenti tumbuh.

“Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.

8 Apabila akarnya menjadi tua di dalam tanah, dan tunggulnya mati di dalam debu,

Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,

9 maka bersemilah ia, setelah diciumnya air, dan dikeluarkannyalah ranting seperti semai.

Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.

10 Tetapi bila manusia mati, maka tidak berdayalah ia, bila orang binasa, di manakah ia?

İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.

11 Seperti air menguap dari dalam tasik, dan sungai surut dan menjadi kering,

Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

12 demikian juga manusia berbaring dan tidak bangkit lagi, sampai langit hilang lenyap, mereka tidak terjaga, dan tidak bangun dari tidurnya.

İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.

13 Ah, kiranya Engkau menyembunyikan aku di dalam dunia orang mati, melindungi aku, sampai murka-Mu surut; dan menetapkan waktu bagiku, kemudian mengingat aku pula! (Sheol h7585)

“Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan. (Sheol h7585)

14 Kalau manusia mati, dapatkah ia hidup lagi? Maka aku akan menaruh harap selama hari-hari pergumulanku, sampai tiba giliranku;

İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

15 maka Engkau akan memanggil, dan akupun akan menyahut; Engkau akan rindu kepada buatan tangan-Mu.

Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

16 Sungguhpun Engkau menghitung langkahku, Engkau tidak akan memperhatikan dosaku;

O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.

17 pelanggaranku akan dimasukkan di dalam pundi-pundi yang dimeteraikan, dan kesalahanku akan Kaututup dengan lepa.

İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.

18 Tetapi seperti gunung runtuh berantakan, dan gunung batu bergeser dari tempatnya,

“Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,

19 seperti batu-batu dikikis air, dan bumi dihanyutkan tanahnya oleh hujan lebat, demikianlah Kauhancurkan harapan manusia.

Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.

20 Engkau menggagahi dia untuk selama-lamanya, maka pergilah ia, Engkau mengubah wajahnya dan menyuruh dia pergi.

Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

21 Anak-anaknya menjadi mulia, tetapi ia tidak tahu; atau mereka menjadi hina, tetapi ia tidak menyadarinya.

Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.

22 Hanya tubuhnya membuat dirinya menderita, dan karena dirinya sendiri jiwanya berduka cita."

Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”