1 Tesalonika 2
1 Kamu sendiripun memang tahu, saudara-saudara, bahwa kedatangan kami di antaramu tidaklah sia-sia.
Joon awaan loong, sen teeteewah ih ejat ehan, seng sen jiinni raatahe ah thaangmuh tah angta eah.
2 Tetapi sungguhpun kami sebelumnya, seperti kamu tahu, telah dianiaya dan dihina di Filipi, namun dengan pertolongan Allah kita, kami beroleh keberanian untuk memberitakan Injil Allah kepada kamu dalam perjuangan yang berat.
Sen ih ejat ehan Thesoloni ni sen jiinni maang raari di Philipi ni seng mamet kaanju tahe nyia mame thetre rumta rah ah. Erathan edaante taatje adi uh, seng Rangte ih sen suh heh jiin nawa Ruurang Ese ah baat suh heh chaan kotahe.
3 Sebab nasihat kami tidak lahir dari kesesatan atau dari maksud yang tidak murni dan juga tidak disertai tipu daya.
Sen suh baattaan hi loong ah ethih adoleh enyaan tiit tah angka, adoleh seng ih o suh ang abah uh emokwaan tiit tabaatke.
4 Sebaliknya, karena Allah telah menganggap kami layak untuk mempercayakan Injil kepada kami, karena itulah kami berbicara, bukan untuk menyukakan manusia, melainkan untuk menyukakan Allah yang menguji hati kita.
Erah nang ih bah, saarookwih Rangte ih seng suh mamet baat thuk suh jamha erah jun ih ju baat hi, tumeah Rangte ih Ruurang Ese ah baat thuk suh epun eah ih danje tahe. Seng ih mih toomroon ah ih tabaatke, erah nang ih bah seng tenthun thaaksokte wah, Rangte ah toomroon ah ih liihi.
5 Karena kami tidak pernah bermulut manis--hal itu kamu ketahui--dan tidak pernah mempunyai maksud loba yang tersembunyi--Allah adalah saksi--
Sen ih rapne ne ih jat han, seng ih nyoomnyaak tiit tabaatke eah, adoleh seng ih nyamnyook tiit ah hotthiin suh tabaatke—seng haaki ah Rangte!
6 juga tidak pernah kami mencari pujian dari manusia, baik dari kamu, maupun dari orang-orang lain, sekalipun kami dapat berbuat demikian sebagai rasul-rasul Kristus.
Seng mih ih toom phoongpha he ih tajamke, sen ih ang kojan oh wahoh ih ang koja oh,
7 Tetapi kami berlaku ramah di antara kamu, sama seperti seorang ibu mengasuh dan merawati anaknya.
Kristo kaamwah angli jun ih sen dowa ejen suk et thengti. Enoothong sen damdi ang tahe adi, seng loong ah minuh ih heh sah kakooncha arah likhiik toongtang angti.
8 Demikianlah kami, dalam kasih sayang yang besar akan kamu, bukan saja rela membagi Injil Allah dengan kamu, tetapi juga hidup kami sendiri dengan kamu, karena kamu telah kami kasihi.
Seng sen suh rapne ih mongnook thoih Ruurang Ese Rangte jiin nawa luulu lah angthang ih, seng loong roidong ah nep sen suh kotsuh banban ih tongli. Sen ih seng suh rapne ih minchan tahe!
9 Sebab kamu masih ingat, saudara-saudara, akan usaha dan jerih lelah kami. Sementara kami bekerja siang malam, supaya jangan menjadi beban bagi siapapun juga di antara kamu, kami memberitakan Injil Allah kepada kamu.
Joon awaan loong, amiimi sen ih samthun et an, seng mamah kah ih chekbek moti rah ah! Sen suh Ruurang Ese Rangte tiit tumbaat koh ih doh seng thoidoh sen phoh cham an ih thun ih no seng rangwuung rangphe ih moti.
10 Kamu adalah saksi, demikian juga Allah, betapa saleh, adil dan tak bercacatnya kami berlaku di antara kamu, yang percaya.
Rangte nyia sen loong ah seng haaki, seng reeraangti loong asuh o ih hanpiita loong raang ih kilingling angta, epun angta nyia emoong muh angta.
11 Kamu tahu, betapa kami, seperti bapa terhadap anak-anaknya, telah menasihati kamu dan menguatkan hatimu seorang demi seorang,
Seng ah sen loong damdi nuh awah neng suh neng sah damdi kareeraang arah likhiik ih tongthaati rah sen ih jat ehali.
12 dan meminta dengan sangat, supaya kamu hidup sesuai dengan kehendak Allah, yang memanggil kamu ke dalam Kerajaan dan kemuliaan-Nya.
Seng ih sen suh chaan tiit baat hi, nak sootsaam eah, nyia sen loong ah marah Rangte tenroonjih ang ah emah ih songtong an, heh ih sen ah heteewah Hasong chaan aphaan pan adoh roong chotong thuk suh poon halan.
13 Dan karena itulah kami tidak putus-putusnya mengucap syukur juga kepada Allah, sebab kamu telah menerima firman Allah yang kami beritakan itu, bukan sebagai perkataan manusia, tetapi--dan memang sungguh-sungguh demikian--sebagai firman Allah, yang bekerja juga di dalam kamu yang percaya.
Erah dam ih Rangte suh seng ih saarookwih lakookmi mamet li ah ih ejat theng eje. Seng ih sen suh Rangte tiit thokhuikaat tahe adi, sen ih chaat ano ethang etan, mina tiitwaan lah ang Rangte tiit ih thun anno ah, eno Rangte tiit amiisak emah ju angla. Erah thoih Rangte ah o mina ih hanpi han sen damdam ih roong moh hala.
14 Sebab kamu, saudara-saudara, telah menjadi penurut jemaat-jemaat Allah di Yudea, jemaat-jemaat di dalam Kristus Yesus, karena kamu juga telah menderita dari teman-teman sebangsamu segala sesuatu yang mereka derita dari orang-orang Yahudi.
Joon awaan loong, Rangte mina loong Judia ni mamah ang rumta erah likhiikkhiik ih sen damdi uh emamah ang rumhala, Kristo damdi ang rumta loong likhiik ah. Sen loong ah sen mina na ih siiwi chamnaang tahan neng Jehudi loong ih siiwi chamnaang rumta likhiik ah,
15 Bahkan orang-orang Yahudi itu telah membunuh Tuhan Yesus dan para nabi dan telah menganiaya kami. Apa yang berkenan kepada Allah tidak mereka pedulikan dan semua manusia mereka musuhi,
Teesu Jisu nyia khowah loong tek haatte nyia seng siiwiite loong rah ih ah. Rangte ah neng suh tumthan thungjoongjih angla! Mirep raangtaan suh neng piiara ih tong rumla!
16 karena mereka mau menghalang-halangi kami memberitakan firman kepada bangsa-bangsa lain untuk keselamatan mereka. Demikianlah mereka terus-menerus menambah dosa mereka sampai genap jumlahnya dan sekarang murka telah menimpa mereka sepenuh-penuhnya.
Neng ih seng nep Ranglajatte loong suh neng khopiiroidong tiit baat anep taat tanghaam tahe. Emamah ih neng rangdah ah mathan dah jih angta erah thoon re rumta. Eno amadi Rangte tenkhat ah hethoon ih neng jiinni dat ra hala!
17 Tetapi kami, saudara-saudara, yang seketika terpisah dari kamu, jauh di mata, tetapi tidak jauh di hati, sungguh-sungguh, dengan rindu yang besar, telah berusaha untuk datang menjenguk kamu.
Joon awaan loong, seng, sen jiin nawa amasah moongkhoomti adi—seng tenthun ni hiikthun tiit ju lah ang ih, seng hansi puh asak nawa taantaan hiikkhoom idi botseh—seng ih tumthan kah ih matjam ih nyia seng ih sen we chotup suh tumthan kah ih ram ih!
18 Sebab kami telah berniat untuk datang kepada kamu--aku, Paulus, malahan lebih dari sekali--, tetapi Iblis telah mencegah kami.
Seng sen jiinnah ngaakwang suh rapne taat ih thunti. Nga teewah taantaan ih jaasiit taan we ngaak wang ang ih taat thuntang, ang abah uh Soitaan ih tajen ngaakwang thuk tahang.
19 Sebab siapakah pengharapan kami atau sukacita kami atau mahkota kemegahan kami di hadapan Yesus, Tuhan kita, pada waktu kedatangan-Nya, kalau bukan kamu?
Enoothong, sen loong ah—wahoh nang ih sen loong ajuuba! Seng laalom thukte, seng tenroon thukte, adoleh seng Teesu Jisu raaha sa doh seng loong ah heh ngathong nah ejen etti ih khona soongraang suh ah.
20 Sungguh, kamulah kemuliaan kami dan sukacita kami.
Amiimi, sen loong ah seng tenroon theng nyia seng soongraang theng!
