Mazmur 44
1 Mazmur kaum Korah. Nyanyian pengajaran. Untuk pemimpin kor. Ya Allah, kami telah mendengar sendiri kisah yang diceritakan leluhur kami tentang karya hebat yang Kaulakukan di zaman dahulu.
Au maître-chantre. — Hymne des enfants de Coré. Dieu, nous avons entendu de nos oreilles, Nos pères nous ont raconté L'oeuvre que tu as faite de leur temps, Aux jours d'autrefois.
2 Engkau sendiri mengusir bangsa-bangsa supaya umat-Mu menetap di negeri mereka. Bangsa-bangsa lain Engkau celakakan, tetapi umat-Mu Kaubiarkan berkembang.
De ta main tu les as établis, en dépossédant les nations; Tu as détruit des peuples pour leur faire une place.
3 Tanah itu tidak mereka rebut dengan pedang; tidak dengan kekuatan sendiri mereka menang, tetapi dengan kuasa dan cahaya kehadiran-Mu, sebab Engkau berkenan kepada umat-Mu.
Car ce n'est pas leur épée qui leur a conquis le pays; Ce n'est pas leur bras qui les a sauvés: C'est ta main droite, c'est ton bras, C'est la lumière de ta face. Parce que tu leur étais favorable!
4 Engkaulah Rajaku dan Allahku, yang memberi kemenangan kepada umat-Mu.
Dieu, toi qui es mon roi. Donne à Jacob la victoire!
5 Dengan kuasa-Mu kami mengalahkan musuh kami, dan menaklukkan orang-orang yang menyerang kami.
Par toi nous repousserons nos ennemis; En ton nom nous écraserons nos adversaires.
6 Sebab aku tidak mengandalkan panahku, pedangku pun tak akan menyelamatkan aku.
Car ce n'est pas en mon arc que je mets ma confiance; Ce n'est pas mon épée qui me sauvera.
7 Tapi Engkaulah yang menyelamatkan kami dari lawan, dan mengalahkan orang-orang yang membenci kami.
C'est toi qui nous as délivrés de nos oppresseurs. Et qui as couvert de honte nos ennemis.
8 Maka kami akan selalu memegahkan Engkau, dan terus-menerus bersyukur kepada-Mu.
C'est en Dieu que nous nous glorifions chaque jour; Nous célébrerons son nom éternellement. (Pause)
9 Tapi sekarang Engkau meninggalkan kami dan membiarkan kami dikalahkan. Engkau tidak lagi maju bersama barisan kami.
Cependant, tu nous as rejetés et couverts d'opprobre, Et tu ne sors plus avec nos armées.
10 Kaubiarkan kami melarikan diri dari musuh kami, dan mereka merampas harta kami.
Tu nous fais reculer devant l'oppresseur. Et nos ennemis se partagent nos dépouilles.
11 Kaubiarkan kami dibantai seperti domba, dan Kauceraiberaikan kami di antara bangsa-bangsa.
Tu nous livres comme des brebis à dévorer; Tu nous as dispersés parmi les nations.
12 Kaujual umat-Mu dengan harga tak seberapa, dan tidak mendapat keuntungan apa-apa.
Tu vends ton peuple pour rien. Et tu le mets à vil prix.
13 Kaujadikan kami ejekan tetangga-tetangga mereka mengolok-olok dan menertawakan kami.
Tu fais de nous un objet d'opprobre pour nos voisins; Nous sommes la risée, le jouet de ceux qui nous entourent.
14 Kaujadikan kami bahan sindiran bangsa-bangsa; mereka menggelengkan kepala sambil menghina kami.
Oui, tu fais de nous la fable des nations; En nous voyant, les peuples hochent la tête.
15 Sepanjang hari aku dicela, menanggung malu dan kehilangan muka,
La honte m'accable tous les jours, Et la confusion couvre mon visage,
16 karena mendengar ejekan dan penghinaan dari mulut musuh dan pendendam.
A la voix de celui qui m'insulte et m'outrage, Sous les regards de mon ennemi, De celui qui s'acharne à ma perte.
17 Semua itu telah menimpa kami walaupun kami tidak melupakan Engkau atau mengkhianati perjanjian-Mu dengan kami.
Tous ces malheurs nous sont arrivés. Cependant nous ne t'avions pas oublié. Nous n'avions pas violé ton alliance.
18 Hati kami tidak mengingkari Engkau; perintah-Mu tidak kami kesampingkan.
Notre coeur ne s'était pas détourné de toi; Nos pas ne s'étaient point écartés de ton sentier.
19 Tetapi Kautinggalkan kami dalam kegelapan; kami tak berdaya di antara binatang buas.
Et pourtant, tu nous as refoulés parmi les chacals; Tu nous as couverts de l'ombre de la mort.
20 Andaikata kami tidak lagi menyembah Allah, melainkan berdoa kepada ilah lain,
Si nous eussions oublié le nom de notre Dieu, Si nous eussions étendu nos mains vers un Dieu étranger,
21 Allah pasti akan mengetahuinya, sebab Ia menyelami rahasia hati kami.
Dieu n'en serait-il pas informé, Lui qui connaît les secrets du coeur?
22 Demi Engkau kami terus terancam maut, dan diperlakukan seperti domba sembelihan.
Mais c'est à cause de toi Que nous sommes sans cesse livrés à la mort. Et traités comme des brebis destinées à la boucherie!
23 Bangunlah, ya TUHAN! Mengapa Engkau tidur? Bangkitlah! Jangan menolak kami untuk selamanya.
Réveille-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Lève-toi, ne nous rejette pas pour toujours!
24 Mengapa Engkau bersembunyi, dan melupakan sengsara serta kesusahan kami?
Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre détresse?
25 Kami jatuh hancur di tanah, terbaring dalam debu karena kalah.
Car notre âme est abattue dans la poussière; Notre corps reste attaché à la terre.
26 Bangkitlah dan datanglah menolong kami, selamatkanlah kami karena kasih-Mu.
Lève-toi, viens à notre aide, Et délivre-nous, à cause de ta bonté!
