Mazmur 44

1 Mazmur kaum Korah. Nyanyian pengajaran. Untuk pemimpin kor. Ya Allah, kami telah mendengar sendiri kisah yang diceritakan leluhur kami tentang karya hebat yang Kaulakukan di zaman dahulu.

O Dieu! nous avons entendu de nos oreilles, nos pères nous ont raconté l'œuvre que tu as faite en leur temps, aux jours d'autrefois.

2 Engkau sendiri mengusir bangsa-bangsa supaya umat-Mu menetap di negeri mereka. Bangsa-bangsa lain Engkau celakakan, tetapi umat-Mu Kaubiarkan berkembang.

Par ta main tu as chassé les nations et tu as établi nos pères; tu as brisé les peuples pour leur faire place.

3 Tanah itu tidak mereka rebut dengan pedang; tidak dengan kekuatan sendiri mereka menang, tetapi dengan kuasa dan cahaya kehadiran-Mu, sebab Engkau berkenan kepada umat-Mu.

Car ce n'est pas par leur épée qu'ils ont conquis le pays, et ce n'est pas leur bras qui les a sauvés; c'est ta droite, et ton bras, et la lumière de ta face, car tu les aimais.

4 Engkaulah Rajaku dan Allahku, yang memberi kemenangan kepada umat-Mu.

C'est toi, ô Dieu! qui es mon Roi; ordonne la délivrance de Jacob.

5 Dengan kuasa-Mu kami mengalahkan musuh kami, dan menaklukkan orang-orang yang menyerang kami.

Par toi nous frapperons nos ennemis; par ton nom nous foulerons ceux qui s'élèvent contre nous.

6 Sebab aku tidak mengandalkan panahku, pedangku pun tak akan menyelamatkan aku.

Car je ne me confie pas en mon arc; ce n'est pas mon épée qui me sauvera.

7 Tapi Engkaulah yang menyelamatkan kami dari lawan, dan mengalahkan orang-orang yang membenci kami.

C'est toi qui nous as sauvés de nos ennemis, et qui as rendu confus ceux qui nous haïssent.

8 Maka kami akan selalu memegahkan Engkau, dan terus-menerus bersyukur kepada-Mu.

C'est en Dieu que nous nous glorifions chaque jour; nous célébrerons ton nom à jamais. (Sélah, pause)

9 Tapi sekarang Engkau meninggalkan kami dan membiarkan kami dikalahkan. Engkau tidak lagi maju bersama barisan kami.

Cependant tu nous as rejetés et couverts d'opprobre, et tu ne sors plus avec nos armées.

10 Kaubiarkan kami melarikan diri dari musuh kami, dan mereka merampas harta kami.

Tu nous fais reculer devant l'ennemi, et ceux qui nous haïssent ont pris leur butin.

11 Kaubiarkan kami dibantai seperti domba, dan Kauceraiberaikan kami di antara bangsa-bangsa.

Tu nous livres comme des brebis qu'on mange; tu nous as dispersés parmi les nations.

12 Kaujual umat-Mu dengan harga tak seberapa, dan tidak mendapat keuntungan apa-apa.

Tu vends ton peuple pour rien, et tu les mets à vil prix.

13 Kaujadikan kami ejekan tetangga-tetangga mereka mengolok-olok dan menertawakan kami.

Tu fais de nous l'opprobre de nos voisins, la risée et le jouet de nos alentours.

14 Kaujadikan kami bahan sindiran bangsa-bangsa; mereka menggelengkan kepala sambil menghina kami.

Tu fais de nous la fable des nations; en nous voyant, les peuples hochent la tête.

15 Sepanjang hari aku dicela, menanggung malu dan kehilangan muka,

Mon ignominie est toujours devant moi, et la confusion couvre mon visage,

16 karena mendengar ejekan dan penghinaan dari mulut musuh dan pendendam.

A la voix de celui qui insulte et qui outrage, à la vue de l'ennemi et du vindicatif.

17 Semua itu telah menimpa kami walaupun kami tidak melupakan Engkau atau mengkhianati perjanjian-Mu dengan kami.

Tout cela nous est arrivé; et cependant nous ne t'avons pas oublié, nous n'avons pas forfait à ton alliance.

18 Hati kami tidak mengingkari Engkau; perintah-Mu tidak kami kesampingkan.

Notre cœur ne s'est point retiré en arrière; nos pas ne se sont point écartés de ton sentier,

19 Tetapi Kautinggalkan kami dalam kegelapan; kami tak berdaya di antara binatang buas.

Quand tu nous as foulés parmi les chacals et couverts de l'ombre de la mort.

20 Andaikata kami tidak lagi menyembah Allah, melainkan berdoa kepada ilah lain,

Si nous eussions oublié le nom de notre Dieu, si nous eussions étendu nos mains vers un dieu étranger,

21 Allah pasti akan mengetahuinya, sebab Ia menyelami rahasia hati kami.

Dieu n'en aurait-il pas fait enquête, lui qui connaît les secrets du cœur?

22 Demi Engkau kami terus terancam maut, dan diperlakukan seperti domba sembelihan.

Mais, à cause de toi, nous sommes mis à mort tous les jours, et regardés comme des brebis destinées à la boucherie.

23 Bangunlah, ya TUHAN! Mengapa Engkau tidur? Bangkitlah! Jangan menolak kami untuk selamanya.

Lève-toi! Pourquoi dors-tu, Seigneur? Réveille-toi, ne nous rejette pas à toujours!

24 Mengapa Engkau bersembunyi, dan melupakan sengsara serta kesusahan kami?

Pourquoi caches-tu ta face? Pourquoi oublies-tu notre misère et notre oppression?

25 Kami jatuh hancur di tanah, terbaring dalam debu karena kalah.

Car notre âme est abattue jusque dans la poussière; notre ventre est attaché à la terre.

26 Bangkitlah dan datanglah menolong kami, selamatkanlah kami karena kasih-Mu.

Lève-toi, viens à notre aide, et rachète-nous à cause de ta bonté!