< Mazmur 147 >

1 Pujilah TUHAN! Sebab baiklah memuji Dia, dan menyenangkan untuk menyanyikan pujian bagi-Nya!
Chwalcie PANA, bo dobrze [jest] śpiewać naszemu Bogu; jest [to] bowiem miłe i piękna jest chwała.
2 TUHAN akan memulihkan Yerusalem; orang-orang buangan akan dibawa-Nya pulang.
PAN buduje Jeruzalem [i] gromadzi rozproszonych Izraela.
3 Ia menyembuhkan orang yang patah hati, dan membalut luka-luka mereka.
On uzdrawia skruszonych w sercu i opatruje ich rany.
4 Ia menentukan jumlah bintang di angkasa, dan masing-masing diberi-Nya nama.
On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.
5 Sungguh besar dan hebat TUHAN kita, kebijaksanaan-Nya tidak terhingga.
Wielki [jest] nasz Pan i zasobny w moc; jego mądrość jest niezmierzona.
6 Ia menegakkan orang yang tertindas, tetapi orang jahat dicampakkan-Nya ke tanah.
PAN podnosi pokornych, [a] niegodziwych poniża aż do ziemi.
7 Nyanyikanlah puji-pujian bagi TUHAN, mainkanlah kecapi bagi Allah kita.
Śpiewajcie PANU z dziękczynieniem; śpiewajcie naszemu Bogu przy dźwiękach harfy;
8 Dialah yang membentangkan awan di langit; Ia menyediakan hujan bagi bumi, dan membuat rumput tumbuh di bukit.
Który okrywa niebiosa obłokami [i] przygotowuje deszcz dla ziemi; który sprawia, że trawa rośnie na górach;
9 Ia memberi makanan kepada hewan, dan kepada anak burung gagak yang memanggil-manggil.
Który daje pokarm bydłu i młodym krukom wołającym [do niego].
10 Kesukaan TUHAN bukanlah kuda yang kuat; bukan juga pejuang yang berani.
Nie lubuje się w mocy konia ani nie ma upodobania w goleniach mężczyzny.
11 TUHAN senang kepada orang yang takwa, kepada orang yang tetap mengharapkan kasih-Nya.
PAN ma upodobanie w tych, którzy się go boją, którzy ufają jego miłosierdziu.
12 Pujilah TUHAN, hai Yerusalem! Pujilah Allahmu, hai Sion!
Chwal PANA, Jeruzalem; chwal swego Boga, Syjonie.
13 Sebab Ia mengukuhkan pintu-pintu gerbangmu, dan memberkati pendudukmu.
On bowiem umacnia zasuwy twoich bram i błogosławi synów twoich pośród ciebie.
14 Ia menjaga daerahmu supaya tetap aman, dan mengenyangkan engkau dengan gandum yang terbaik.
Zapewnia pokój w twoich granicach i syci cię najwyborniejszą pszenicą.
15 Ia memberi perintah kepada bumi, dan perkataan-Nya segera dilakukan.
On wysyła swój rozkaz na ziemię; szybko biegnie jego słowo.
16 Ia menurunkan salju seperti kapas, dan menghamburkan embun beku seperti abu.
On daje śnieg jak wełnę, rozsypuje szron jak popiół.
17 Ia menurunkan hujan es seperti kerikil; tak ada yang tahan menghadapi dinginnya.
Rzuca swój lód jak okruchy; któż ostoi się przed jego zimnem?
18 Lalu atas perintah-Nya es itu mencair; Ia meniupkan angin, maka air pun mengalir.
Posyła swoje słowo i [lody] topnieją; wionie swym wiatrem i wody spływają.
19 Ia menyampaikan pesan-Nya kepada umat-Nya, ketetapan dan hukum-Nya kepada umat pilihan-Nya.
Oznajmia swe słowo Jakubowi, swe prawa i sądy Izraelowi.
20 Ia tidak berbuat begitu kepada bangsa-bangsa lain, mereka tidak mengenal hukum-hukum-Nya. Pujilah TUHAN!
Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie poznali jego sądów. Alleluja.

< Mazmur 147 >