Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

Við sátum á bökkum Babylonsfljóts og minntumst Jerúsalem – og grétum.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

Gígjurnar höfum við lagt til hliðar, hengt þær á greinar pílviðarins.

3 Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

Hvernig eigum við að geta sungið?

4 Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

Samt heimta kúgarar okkar söng, vilja að við syngjum gleðiljóð frá Síon!

5 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

Ef ég gleymi þér Jerúsalem, þá visni mín hægri hönd!

6 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

Ef ég elska annað umfram Jerúsalem, þá sé mér mátulegt að missa málið og tapa röddinni.

7 Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

Ó, Drottinn, gleymdu ekki orðum Edómíta, daginn þegar Babyloníumenn hernámu Jerúsalem. „Rífið allt til grunna!“æptu þeir.

8 Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

Þú Babýlon, ófreskja eyðingarinnar, þú munt sjálf verða lögð í rúst. Lengi lifi þeir sem eyða þig – þig sem eyddir okkur.

9 Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!

Og heill þeim sem tekur ungbörn þín og slær þeim við stein!