Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

Sur les rives des fleuves de Babylone, là nous nous assîmes, et nous pleurâmes au souvenir de Sion.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

Aux saules qui les bordent, nous suspendîmes nos harpes;

3 Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

car là nos maîtres nous demandaient des hymnes, nos oppresseurs des chants de joie. "Chantez-nous disaient-ils, un des cantiques de Sion!"

4 Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

Comment chanterions-nous l’hymne de l’Eternel en terre étrangère?

5 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

Si je t’oublie jamais, Jérusalem, que ma droite me refuse son service!

6 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

Que ma langue s’attache à mon palais, si je ne me souviens toujours de toi, si je ne place Jérusalem au sommet de toutes mes joies!

7 Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

Souviens-toi, Seigneur, pour la perte des fils d’Edom, du jour fatal de Jérusalem, où ils disaient: "Démolissez-la, démolissez-la, jusqu’en ses fondements!"

8 Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

Fille de Babel, vouée à la ruine, heureux qui te rendra le mal que tu nous as fait!

9 Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!

Heureux qui saisira tes petits et les brisera contre le rocher!