Mazmur 137

1 Di tepi sungai-sungai Babel kami duduk dan menangis bila teringat Sion.

Auprès des fleuves de Babylone, là nous nous sommes assis, et nous avons pleuré quand nous nous sommes souvenus de Sion.

2 Pada pohon-pohon gandarusa di negeri itu kami gantungkan kecapi kami.

Aux saules qui étaient au milieu d’elle nous avons suspendu nos harpes.

3 Orang-orang yang menawan kami menyuruh kami menyanyi untuk mereka. Orang-orang yang menindas kami menyuruh kami menyanyikan lagu-lagu gembira, "Nyanyikanlah bagi kami lagu-lagu dari Sion!"

Car là, ceux qui nous avaient emmenés captifs nous demandaient des cantiques, et ceux qui nous faisaient gémir, de la joie: Chantez-nous un des cantiques de Sion.

4 Mungkinkah di negeri asing kami menyanyi bagi TUHAN?

Comment chanterions-nous un cantique de l’Éternel sur un sol étranger?

5 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau, Yerusalem!

Si je t’oublie, ô Jérusalem, que ma droite s’oublie!

6 Biarlah aku tak bisa lagi menyanyi jika aku melupakan engkau dan tidak menjadikan engkau kesukaanku!

Que ma langue s’attache à mon palais si je ne me souviens de toi, si je n’élève Jérusalem au-dessus de la première de mes joies!

7 Ya TUHAN, ingatlah perbuatan orang Edom pada waktu Yerusalem dimusnahkan. Mereka berkata, "Robohkanlah, robohkanlah sampai ke dasar-dasarnya!"

Éternel! souviens-toi des fils d’Édom, qui, dans la journée de Jérusalem, disaient: Rasez, rasez jusqu’à ses fondements!

8 Hai Babel, engkau akan dibinasakan! Berbahagialah orang yang membalas kepadamu kejahatan yang kaulakukan terhadap kami.

Fille de Babylone, qui vas être détruite, bienheureux qui te rendra la pareille de ce que tu nous as fait!

9 Berbahagialah orang yang mengambil bayi-bayimu dan mencampakkannya ke bukit batu!

Bienheureux qui saisira tes petits enfants, et les écrasera contre le roc!