< Ratapan 5 >

1 Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.
Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.
2 Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.
Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.
3 Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.
Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.
4 Air minum dan kayu api harus kami beli.
Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.
5 Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.
Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.
6 Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.
Ekmek için Mısır'a, Asur'a el açtık.
7 Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.
Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.
8 Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.
Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.
9 Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.
Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.
10 Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.
Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.
11 Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.
Siyon'da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.
12 Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.
Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.
13 Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.
Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.
14 Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.
Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.
15 Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.
Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.
16 Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.
Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.
17 Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.
Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.
Viran olan Siyon Dağı'nın üstünde Çakallar geziyor!
19 Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.
Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.
20 Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?
Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?
21 Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.
Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.
22 Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?
Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

< Ratapan 5 >