Ratapan 5
1 Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.
Opomeni se, Gospode, što nas zadesi; pogledaj i vidi sramotu našu.
2 Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.
Našljedstvo naše privali se tuðincima, domovi naši inostrancima.
3 Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.
Postasmo sirote, bez oca, matere naše kao udovice.
4 Air minum dan kayu api harus kami beli.
Svoju vodu pijemo za novce, svoja drva kupujemo.
5 Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.
Na vratu nam je jaram, i gone nas; umoreni nemamo odmora.
6 Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.
Pružamo ruku k Misircima i Asircima, da se nasitimo hljeba.
7 Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.
Oci naši zgriješiše, i nema ih, a mi nosimo bezakonja njihova.
8 Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.
Robovi nam gospodare, nema nikoga da izbavi iz ruku njihovijeh.
9 Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.
Sa strahom za život svoj od maèa u pustinji donosimo sebi hljeb.
10 Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.
Koža nam pocrnje kao peæ od ljute gladi.
11 Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.
Sramote žene na Sionu i djevojke po gradovima Judinijem.
12 Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.
Knezove vješaju svojim rukama, ne poštuju lica staraèkoga.
13 Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.
Mladiæe uzimaju pod žrvnje, i djeca padaju pod drvima.
14 Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.
Staraca nema više na vratima, ni mladiæa na pjevanju.
15 Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.
Nesta radosti srcu našemu, igra naša pretvori se u žalost.
16 Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.
Pade vijenac s glave naše; teško nama, što zgriješismo!
17 Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.
Stoga je srce naše žalosno, stoga oèi naše potamnješe,
Sa gore Siona, što opustje, i lisice idu po njoj.
19 Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.
Ti, Gospode, ostaješ dovijeka, prijesto tvoj od koljena do koljena.
20 Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?
Zašto hoæeš da nas zaboraviš dovijeka, da nas ostaviš zadugo?
21 Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.
Obrati nas, Gospode, k sebi, i obratiæemo se; ponovi dane naše kako bijahu prije.
22 Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?
Jer eda li æeš nas sasvijem odbaciti i gnjeviti se na nas veoma?
