Ratapan 3
1 Akulah orang yang telah merasakan sengsara, karena tertimpa kemarahan Allah.
RAB'bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.
2 Makin jauh aku diseret-Nya ke dalam tempat yang gelap gulita.
Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.
3 Aku dipukuli berkali-kali, tanpa belas kasihan sepanjang hari.
Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.
4 Ia membuat badanku luka parah, dan tulang-tulangku patah.
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
5 Ia meliputi aku dengan duka dan derita.
Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.
6 Aku dipaksa-Nya tinggal dalam kegelapan seperti orang yang mati di zaman yang silam.
Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.
7 Dengan belenggu yang kuat diikat-Nya aku, sehingga tak ada jalan keluar bagiku.
Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.
8 Aku menjerit minta pertolongan, tapi Allah tak mau mendengarkan.
Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.
9 Ia mengalang-alangi jalanku dengan tembok-tembok batu.
Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.
10 Seperti beruang Ia menunggu, seperti singa Ia menghadang aku.
Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.
11 Dikejar-Nya aku sampai menyimpang dari jalan, lalu aku dicabik-cabik dan ditinggalkan.
Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.
12 Ia merentangkan busur-Nya, dan menjadikan aku sasaran anak panah-Nya.
Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.
13 Anak panah-Nya menembus tubuhku sampai menusuk jantungku.
Oklarını böbreklerime sapladı.
14 Sepanjang hari aku ditertawakan semua orang, dan dijadikan bahan sindiran.
Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.
15 Hanya kepahitan yang diberikan-Nya kepadaku untuk makanan dan minumanku.
Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.
16 Mukaku digosokkan-Nya pada tanah, gigiku dibenturkan-Nya pada batu sampai patah.
Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.
17 Telah lama aku tak merasa sejahtera; sudah lupa aku bagaimana perasaan bahagia.
Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.
18 Aku tak lagi mempunyai kemasyhuran, lenyaplah harapanku pada TUHAN.
Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB'den umudum kesildi.”
19 Memikirkan pengembaraan dan kemalanganku bagaikan makan racun yang pahit.
Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!
20 Terus-menerus hal itu kupikirkan, sehingga batinku tertekan.
Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.
21 Meskipun begitu harapanku bangkit kembali, ketika aku mengingat hal ini:
Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:
22 Kasih TUHAN kekal abadi, rahmat-Nya tak pernah habis,
RAB'bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;
23 selalu baru setiap pagi sungguh, TUHAN setia sekali!
Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.
24 TUHAN adalah hartaku satu-satunya. Karena itu, aku berharap kepada-Nya.
“Benim payıma düşen RAB'dir” diyor canım, “Bu yüzden O'na umut bağlıyorum.”
25 TUHAN baik kepada orang yang berharap kepada-Nya, dan kepada orang yang mencari Dia.
RAB kendisini bekleyenler, O'nu arayan canlar için iyidir.
26 Jadi, baiklah kita menunggu dengan tenang sampai TUHAN datang memberi pertolongan;
RAB'bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.
27 baiklah kita belajar menjadi tabah pada waktu masih muda.
İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.
28 Pada waktu TUHAN memberi penderitaan, hendaklah kita duduk sendirian dengan diam.
RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;
29 Biarlah kita merendahkan diri dan menyerah, karena mungkin harapan masih ada.
Umudunu kesmeden yere kapanmalı,
30 Sekalipun ditampar dan dinista, hendaklah semuanya itu kita terima.
Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;
31 Sebab, TUHAN tidak akan menolak kita untuk selama-lamanya.
Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.
32 Setelah Ia memberikan penderitaan Ia pun berbelaskasihan, karena Ia tetap mengasihi kita dengan kasih yang tak ada batasnya.
Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;
33 Ia tidak dengan rela hati membiarkan kita menderita dan sedih.
Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.
34 Kalau jiwa kita tertekan di dalam tahanan,
Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,
35 kalau kita kehilangan hak yang diberikan TUHAN,
Yüceler Yücesi'nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,
36 karena keadilan diputarbalikkan, pastilah TUHAN mengetahuinya dan memperhatikan.
Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.
37 Jika TUHAN tidak menghendaki sesuatu, pasti manusia tidak dapat berbuat apa-apa untuk itu.
Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?
38 Baik dan jahat dijalankan hanya atas perintah TUHAN.
İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi'nin ağzından çıkmıyor mu?
39 Mengapa orang harus berkeluh-kesah jika ia dihukum karena dosa-dosanya?
İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?
40 Baiklah kita menyelidiki hidup kita, dan kembali kepada TUHAN Allah di surga. Marilah kita membuka hati dan berdoa,
Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB'be dönelim.
Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı'ya açalım:
42 "Kami berdosa dan memberontak kepada-Mu, ya TUHAN, dan Engkau tak memberi pengampunan.
“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.
43 Kami Kaukejar dan Kaubunuh, belas kasihan-Mu tersembunyi dalam amarah-Mu.
Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.
44 Murka-Mu seperti awan yang tebal sekali sehingga tak dapat ditembus oleh doa-doa kami.
Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.
45 Kami telah Kaujadikan seperti sampah di mata seluruh dunia.
Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.
46 Kami dihina semua musuh kami dan ditertawakan;
Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.
47 kami ditimpa kecelakaan dan kehancuran, serta hidup dalam bahaya dan ketakutan.
Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”
48 Air mataku mengalir seperti sungai karena bangsaku telah hancur.
Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.
49 Aku akan menangis tanpa berhenti,
Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,
50 sampai Engkau, ya TUHAN di surga, memperhatikan kami.
RAB göklerden bakıp görünceye dek.
51 Hatiku menjadi sedih melihat nasib wanita-wanita di kota kami.
Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.
52 Seperti burung, aku dikejar musuh yang tanpa alasan membenci aku.
Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.
53 Ke dalam sumur yang kering mereka membuang aku hidup-hidup lalu menimbuni aku dengan batu.
Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.
54 Air naik sampai ke kepalaku, dan aku berpikir, --'Habislah riwayatku!'
Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.
55 Ya TUHAN, aku berseru kepada-Mu, dari dasar sumur yang dalam itu.
Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;
56 Aku mohon dengan sangat janganlah menutupi telinga-Mu terhadap permintaanku agar Kau menolong aku. Maka doaku Kaudengar, dan Kaudatang mendekat; Kau berkata, 'Jangan gentar.'
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.
Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.
58 Kaudatang memperjuangkan perkaraku, ya TUHAN, nyawaku telah Kauselamatkan.
Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.
59 Engkau melihat kejahatan yang dilakukan terhadapku, rencana jahat musuh yang membenci aku. Karena itu, ya TUHAN, belalah perkaraku.
Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.
Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.
61 Engkau, TUHAN, mendengar aku dihina; Engkau tahu semua rencana mereka.
Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.
62 Mereka membicarakan aku sepanjang hari. Untuk mencelakakan aku, mereka membuat rencana keji.
63 Dari pagi sampai malam, aku dijadikan bahan tertawaan.
Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.
64 Hukumlah mereka setimpal perbuatan mereka, ya TUHAN.
Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.
65 Kutukilah mereka, dan biarlah mereka tinggal dalam keputusasaan.
İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.
66 Kejarlah dan binasakanlah mereka semua sampai mereka tersapu habis dari dunia."
Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.
