Ayub 6
1 Lalu Ayub menjawab, "Andaikata duka nestapaku ditimbang beratnya,
А Иов в отговор рече:
Дано само би се претеглила моята печал, И злополуката ми да би се турила срещу нея на везните!
3 pasti lebih berat daripada pasir samudra. Jadi, jangan heran jika kata-kataku kurang hati-hati serta terburu-buru.
Понеже сега би била по-тежка от морския пясък; Затова думите ми са били необмислени.
4 Panah dari Yang Mahakuasa menembus tubuhku; racunnya menyebar ke seluruh jiwa ragaku. Kedahsyatan Allah sangat mengerikan, dan menyerang aku bagai pasukan lawan.
Защото стрелите на Всемогъщия са вътре в мене, Чиято отрова духът ми изпива; Божиите ужаси се опълчват против мене.
5 Keledai akan puas jika diberi rumput muda, begitu pula lembu jika diberi makanannya.
Реве ли дивият осел, когато има трева? Или мучи ли волът при яслите?
6 Tetapi makanan hambar, siapa suka? Mana boleh putih telur ada rasanya?
Яде ли се блудкавото без сол? Или има ли вкус в белтъка на яйцето?
7 Tidak sudi aku menyentuhnya; muak aku jika memakannya.
Душата ми се отвращава да ги допре; Те ми станаха като омразно ястие.
8 Mengapa Allah enggan mendengar doaku? Mengapa tak diperhatikan-Nya seruanku?
Дано получех това, което прося, И Бог да ми дадеше онова, за което копнея!
9 Kiranya Allah berkenan meremukkan aku! Kiranya Ia bertindak dan membunuh aku!
Да благоволеше Бог да ме погуби, Да пуснеше ръката Си та ме посече!
10 Bagiku hal itu akan merupakan hiburan; aku bakal menari di tengah penderitaan. Segala perintah Allah Yang Mahakudus, telah kutaati dan kuperhatikan terus.
Но, това ще ми бъда за утеха, (Да! ще се утвърдя всред скръб, която не ме жали). Че аз не утаих думите на Светия.
11 Apa kekuatanku sehingga aku masih ada? Apa harapanku untuk ingin hidup lebih lama?
Каква е силата та да чакам? И каква е сетнината ми та да издържа?
12 Sekuat batukah badanku ini? Dari tembagakah tubuhku ini?
Силата ми сила каменна ли е? Или месата ми са медни?
13 Habislah tenagaku mencari bantuan; bagiku tak ada lagi pertolongan.
Не изчезна ли в мене помощта ми? И не отдалечи ли се от мене избавлението?
14 Dalam derita seperti ini, kudambakan sahabat sejati. Entah aku masih tetap setia atau sudah melalaikan Yang Mahakuasa.
На оскърбения трябва да се покаже съжаление от приятеля му, Даже ако той е оставил страха от Всемогъщия.
15 Tetapi kamu, hai kawan-kawan, tak dapat dipercaya dan diandalkan. Kamu seperti kali yang habis airnya, di kala hujan tak kunjung tiba.
Братята ми ме измамиха като поток; Преминаха като течение на потоци,
16 Kamu seperti sungai yang diam dan kaku, karena tertutup salju dan air beku.
Които се мътят от леда, И в които се топи снегът;
17 Segera bila tiba musim panas, salju dan es itu hilang tanpa bekas. Dasar sungai menjadi gersang, tidak berair dan kering kerontang.
Когато се стоплят изчезват; Когато настане топлина изгубват се от мястото си;
18 Kafilah-kafilah sesat ketika mencari air; mereka mengembara dan mati di padang pasir.
Керваните, като следват по криволиченията им, Пристигат в пустота и се губят;
19 Kafilah dari Syeba dan dari Tema mencari air itu dan mengharapkannya.
Теманските кервани прегледваха; Шевските пътници ги очакваха;
20 Tetapi harapan mereka sia-sia di tepi kali yang tiada airnya.
Излъгаха се в надеждата си; Дойдоха там и се посрамиха;
21 Seperti sungai itulah kamu, kawanku; kaumundur dan takut melihat deritaku.
Сега и вие сте така никакви; Видяхте ужас, и се уплашихте.
22 Kenapa? Apakah kuminta sesuatu darimu? Atau menyuruhmu menyogok orang untuk kepentinganku?
Рекох ли аз: Донесете ми? Или: Дайте ми подарък от имота си?
23 Apakah aku minta diselamatkan dan ditebus dari musuh yang tak berbelaskasihan?
Или: Отървете ме от ръката на неприятеля? Или: Откупете ме от ръката на насилниците?
24 Nah, ajarilah aku, tunjukkanlah kesalahanku! Aku akan diam dan mendengarkan perkataanmu.
Научете ме, и аз ще млъкна; И покажете ми в що съм съгрешил.
25 Kata-kata yang tulus menyejukkan hati, tetapi bicaramu kosong, tiada arti!
Колко са силни справедливите думи! Но вашите доводи що изобличават?
26 Segala perkataanku kamu anggap angin saja; percuma kamu jawab aku yang sudah putus asa.
Мислите ли да изобличите думи, Когато думите на човек окаян са като вятър?
27 Bahkan anak yatim piatu kamu undikan nasibnya, teman karibmu kamu curangi untuk menjadi kaya.
Наистина вие бихте впримчили сирачето, Бихте копали яма на неприятеля си.
28 Coba, perhatikanlah aku; masakan aku ini berdusta kepadamu?
Сега, прочее, благоволете да ме погледнете, Защото ще стане явно пред вас ако аз лъжа
29 Jangan bertindak tak adil, sadarlah! Jangan mencela aku, aku sungguh tak salah.
Повърнете се, моля; нека не става неправда; Да! повърнете се пак; касае се до правдивостта ми.
30 Apakah pada sangkamu aku berdusta, tak bisa membedakan yang baik dan yang tercela?
Има ли неправда в езика ми? Не може ли небцето ми да познае лошото?
