Ayub 5
1 Berserulah, hai Ayub, adakah jawaban? Malaikat mana yang kaumintai bantuan?
Crie maintenant! Qui te répondra? Auquel des saints t’adresseras-tu?
2 Hanyalah orang yang bodoh saja yang mati sebab sakit hatinya.
L’insensé périt dans sa colère, Le fou meurt dans ses emportements.
3 Pernah kulihat orang bodoh; hidupnya tampak amat kokoh. Tetapi tiba-tiba saja kukutuki tempat tinggalnya.
J’ai vu l’insensé prendre racine; Puis soudain j’ai maudit sa demeure.
4 Maka anak-anaknya tak pernah mendapat perlindungan; tak ada yang mau membela mereka di pengadilan.
Plus de prospérité pour ses fils; Ils sont foulés à la porte, et personne qui les délivre!
5 Apa yang dituai mereka di ladangnya, habis dimakan orang yang kosong perutnya. Bahkan gandum yang di tengah belukar, habis dilalap orang yang lapar. Milik dan kekayaan mereka menjadi incaran orang yang haus harta.
Sa moisson est dévorée par des affamés, Qui viennent l’enlever jusque dans les épines, Et ses biens sont engloutis par des hommes altérés.
6 Bukan dari bumi kejahatan muncul; bukan dari tanah kesusahan timbul.
Le malheur ne sort pas de la poussière, Et la souffrance ne germe pas du sol;
7 Bukan! Melainkan manusia sendirilah yang mendatangkan celaka atas dirinya, seperti percikan bunga api timbul dari apinya sendiri.
L’homme naît pour souffrir, Comme l’étincelle pour voler.
8 Kalau aku dalam keadaanmu, pada Allah aku akan berseru. Kepada-Nya aku akan mengadu, serta menyerahkan perkaraku.
Pour moi, j’aurais recours à Dieu, Et c’est à Dieu que j’exposerais ma cause.
9 Karya-karya Allah luar biasa; tidak sanggup kita memahaminya. Mujizat-mujizat yang dibuat-Nya, tak terbilang dan tiada habisnya.
Il fait des choses grandes et insondables, Des merveilles sans nombre;
10 Ia menurunkan hujan ke atas bumi, hingga ladang dan padang basah tersirami.
Il répand la pluie sur la terre, Et envoie l’eau sur les campagnes;
11 Dialah Allah yang meninggikan orang rendah, dan membahagiakan orang yang susah.
Il relève les humbles, Et délivre les affligés;
12 Digagalkan-Nya rencana orang licik, dijebak dan ditangkap-Nya orang cerdik, sehingga semua usaha mereka tak jadi, dan mereka tertipu oleh akalnya sendiri.
Il anéantit les projets des hommes rusés, Et leurs mains ne peuvent les accomplir;
Il prend les sages dans leur propre ruse, Et les desseins des hommes artificieux sont renversés:
14 Pada siang hari mereka tertimpa kelam, meraba-raba seperti di waktu malam.
Ils rencontrent les ténèbres au milieu du jour, Ils tâtonnent en plein midi comme dans la nuit.
15 Tetapi Allah menyelamatkan: orang miskin dari kematian, orang rendah dari penindasan.
Ainsi Dieu protège le faible contre leurs menaces, Et le sauve de la main des puissants;
16 Kini ada harapan pula bagi orang yang tidak punya. Dan orang jahat diam seribu bahasa, karena Allah telah membungkam mulutnya.
Et l’espérance soutient le malheureux, Mais l’iniquité ferme la bouche.
17 Mujurlah engkau bila Allah menegurmu! Jangan kecewa bila Ia mencelamu.
Heureux l’homme que Dieu châtie! Ne méprise pas la correction du Tout-Puissant.
18 Sebab Allah yang menyakiti, Ia pula yang mengobati. Dan tangan-Nya yang memukuli, juga memulihkan kembali.
Il fait la plaie, et il la bande; Il blesse, et sa main guérit.
19 Jikalau bahaya mengancam, selalu engkau diselamatkan.
Six fois il te délivrera de l’angoisse, Et sept fois le mal ne t’atteindra pas.
20 Apabila paceklik mencekam, kau tak akan mati kelaparan. Jika perang mengganas seram, kau aman dari kematian.
Il te sauvera de la mort pendant la famine, Et des coups du glaive pendant la guerre.
21 Kau dijaga dari fitnah dan hasut; kauhadapi musibah tanpa takut.
Tu seras à l’abri du fléau de la langue, Tu seras sans crainte quand viendra la dévastation.
22 Bila kekejaman dan kelaparan melanda, kau akan tabah dan bahkan tertawa. Kau tidak merasa takut atau cemas, menghadapi binatang buas yang ganas.
Tu te riras de la dévastation comme de la famine, Et tu n’auras pas à redouter les bêtes de la terre;
23 Ladang yang kaubajak tak akan berbatu; binatang yang liar tak akan menyerangmu.
Car tu feras alliance avec les pierres des champs, Et les bêtes de la terre seront en paix avec toi.
24 Kau akan aman tinggal di kemahmu; dan jika kauperiksa domba-dombamu, semuanya selamat, tak kurang suatu.
Tu jouiras du bonheur sous ta tente, Tu retrouveras tes troupeaux au complet,
25 Anak cucumu tidak akan terbilang, mereka sebanyak rumput di padang.
Tu verras ta postérité s’accroître, Et tes rejetons se multiplier comme l’herbe des champs.
26 Bagai gandum masak, dituai pada waktunya, engkau pun akan hidup segar sampai masa tua.
Tu entreras au sépulcre dans la vieillesse, Comme on emporte une gerbe en son temps.
27 Ayub, semuanya itu telah kami periksa. Perkataan itu benar, jadi terimalah saja."
Voilà ce que nous avons reconnu, voilà ce qui est; A toi d’entendre et de mettre à profit.
