Ayub 31

1 Dengan sumpah aku telah berjanji gadis muda tak akan kupandang dengan berahi.

۱ «با چشمان خود عهد بسته‌ام، پس چگونه بر دوشیزه‌ای نظر افکنم؟

2 Apakah yang dilakukan Allah terhadap kita? Bagaimanakah dibalas-Nya perbuatan manusia?

۲ زیراقسمت خدا از اعلی چیست؟ و نصیب قادرمطلق، از اعلی علیین؟

3 Celaka dan kemalangan pasti Ia datangkan kepada orang yang melakukan kejahatan!

۳ آیا آن برای شریران هلاکت نیست؟ و به جهت عاملان بدی مصیبت نی؟

4 Allah pasti mengetahui segala perbuatanku; dilihat-Nya segala langkahku.

۴ آیا او راههای مرا نمی بیند؟ و جمیع قدمهایم را نمی شمارد؟

5 Aku bersumpah bahwa belum pernah aku bertindak curang; belum pernah pula aku menipu orang.

۵ اگر با دروغ راه می‌رفتم یا پایهایم با فریب می‌شتابید،

6 Biarlah Allah menimbang aku di atas neraca yang sah, maka Ia akan tahu bahwa aku tidak bersalah.

۶ مرا به میزان عدالت بسنجد، تا خدا کاملیت مرا بداند.

7 Andaikata aku telah menyimpang dari jalan yang benar, atau hatiku tertarik oleh hal yang cemar, jika tanganku ternoda oleh dosa,

۷ اگرقدمهایم از طریق آواره گردیده، و قلبم در‌پی چشمانم رفته، و لکه‌ای به‌دستهایم چسبیده باشد،

8 maka biarlah orang lain makan apa yang kutabur, dan seluruh hasil bumiku hancur.

۸ پس من کشت کنم و دیگری بخورد، ومحصول من از ریشه‌کنده شود.

9 Seandainya pernah aku tertarik kepada istri tetanggaku, dan dengan sembunyi, kuintip dia di balik pintu,

۹ اگر قلبم به زنی فریفته شده، یا نزد در همسایه خود در کمین نشسته باشم،

10 maka biarlah istriku memasak untuk orang lain; biarlah di ranjang lelaki lain ia berbaring.

۱۰ پس زن من برای شخصی دیگرآسیا کند، و دیگران بر او خم شوند.

11 Jika dosa yang keji itu memang kulakukan, aku patut menerima hukuman.

۱۱ زیرا که آن قباحت می‌بود و تقصیری سزاوار حکم داوران.

12 Dosa itu membinasakan seperti api neraka, segala yang kumiliki habis dibakarnya. (questioned)

۱۲ چونکه این آتشی می‌بود که تا ابدون می‌سوزانید، و تمامی محصول مرا از ریشه می‌کند.

13 Ketika hambaku mengeluh karena haknya kusalahi, kudengarkan dia dan kuperlakukan dengan tulus hati.

۱۳ اگر دعوی بنده و کنیز خود را ردمی کردم، هنگامی که بر من مدعی می‌شدند.

14 Jika tidak, bagaimana harus kuhadapi Allahku? Apa jawabku pada waktu Ia datang menghakimi aku?

۱۴ پس چون خدا به ضد من برخیزد چه خواهم کرد؟ و هنگامی که تفتیش نماید به او چه جواب خواهم داد؟

15 Bukankah Allah yang menciptakan aku, menciptakan juga hamba-hambaku itu?

۱۵ آیا آن کس که مرا در رحم آفریداو را نیز نیافرید؟ و آیا کس واحد، ما را در رحم نسرشت؟

16 Belum pernah aku tak mau menolong orang yang papa, atau membiarkan para janda hidup berputus asa.

۱۶ «اگر مراد مسکینان را از ایشان منع نموده باشم، و چشمان بیوه‌زنان را تار گردانیده،

17 Belum pernah kubiarkan yatim piatu kelaparan, sedangkan aku sendiri cukup makanan.

۱۷ اگرلقمه خود را به تنهایی خورده باشم، و یتیم از آن تناول ننموده،

18 Sejak kecil mereka kupelihara; seumur hidupku kubimbing mereka.

۱۸ و حال آنکه او از جوانیم با من مثل پدر پرورش می‌یافت، و از بطن مادرم بیوه‌زن را رهبری می‌نمودم.

19 Jika kulihat orang yang berkekurangan, terlalu miskin untuk membeli pakaian,

۱۹ اگر کسی را از برهنگی هلاک دیده باشم، و مسکین را بدون پوشش،

20 kuhangatkan dia dengan kain wol dari dombaku sendiri, maka ia akan memuji aku dengan segenap hati.

۲۰ اگر کمرهای او مرا برکت نداده باشد، و از پشم گوسفندان من گرم نشده،

21 Sekiranya pernah aku menindas yatim piatu, sebab yakin akan menang perkaraku,

۲۱ اگر دست خود را بر یتیم بلند کرده باشم، هنگامی که اعانت خود را دردروازه می‌دیدم،

22 maka biarlah patah kedua lenganku sehingga terpisah dari bahuku.

۲۲ پس بازوی من از کتفم بیفتد، و ساعدم از قلم آن شکسته شود.

23 Tak akan aku berbuat begitu, sebab hukuman Allah sangat mengecutkan hatiku.

۲۳ زیرا که هلاکت از خدا برای من ترس می‌بود و به‌سبب کبریایی او توانایی نداشتم.

24 Tidak pernah aku mengandalkan hartaku,

۲۴ اگر طلا را امیدخود می‌ساختم و به زر خالص می‌گفتم تو اعتمادمن هستی،

25 atau membanggakan kekayaanku.

۲۵ اگر از فراوانی دولت خویش شادی می‌نمودم، و از اینکه دست من بسیار کسب نموده بود،

26 Tak pernah kusembah mentari yang bersinar cerah ataupun bulan yang bercahaya indah.

۲۶ اگر چون آفتاب می‌تابید بر آن نظرمی کردم و بر ماه، هنگامی که با درخشندگی سیرمی کرد.

27 Tak pernah aku terpikat olehnya, atau kukecup tanganku untuk menghormatinya.

۲۷ و دل من خفیه فریفته می‌شد و دهانم دستم را می‌بوسید.

28 Dosa semacam itu patut mendapat hukuman mati; karena Allah Yang Mahakuasa telah diingkari.

۲۸ این نیز گناهی مستوجب قصاص می‌بود زیرا خدای متعال را منکرمی شدم.

29 Belum pernah aku bersenang karena musuhku menderita, atau bersukacita karena ia mendapat celaka.

۲۹ اگر از مصیبت دشمن خود شادی می‌کردم یا حینی که بلا به او عارض می‌شد وجدمی نمودم،

30 Aku tidak berdoa untuk kematian musuhku; tak pernah aku berbuat dosa semacam itu.

۳۰ و حال آنکه زبان خود را از گناه ورزیدن بازداشته، بر جان او لعنت را سوال ننمودم.

31 Orang-orang yang bekerja padaku tahu, bahwa siapa saja kujamu di rumahku.

۳۱ اگر اهل خیمه من نمی گفتند: کیست که از گوشت او سیر نشده باشد،

32 Rumahku terbuka bagi orang yang bepergian; tak pernah kubiarkan mereka bermalam di jalan.

۳۲ غریب درکوچه شب را به‌سر نمی برد و در خود را به روی مسافر می‌گشودم.

33 Orang lain menyembunyikan dosanya, tetapi aku tak pernah berbuat seperti mereka.

۳۳ اگر مثل آدم، تقصیر خود رامی پوشانیدم و عصیان خویش را در سینه خودمخفی می‌ساختم،

34 Pendapat umum tidak kutakuti, dan penghinaan orang, aku tak perduli. Tak pernah aku tinggal di rumah atau diam saja, hanya karena takut akan dihina.

۳۴ از این جهت که از انبوه کثیرمی ترسیدم و اهانت قبایل مرا هراسان می‌ساخت، پس ساکت مانده، از در خود بیرون نمی رفتم.

35 Tiadakah orang yang mau mendengarkan kata-kataku? Ku bersumpah bahwa benarlah semuanya itu. Kiranya Yang Mahakuasa menjawab aku. Seandainya tuduhan musuh terhadap aku ditulis semua sehingga terlihat olehku,

۳۵ کاش کسی بود که مرا می‌شنید، اینک امضای من حاضر است. پس قادر مطلق مرا جواب دهد. و اینک کتابتی که مدعی من نوشته است.

36 maka dengan bangga akan kupasang pada bahu, dan sebagai mahkota kulekatkan di kepalaku.

۳۶ یقین که آن را بر دوش خود برمی داشتم و مثل تاج برخود می‌بستم.

37 Akan kuberitahukan kepada Allah segala yang kubuat; akan kuhadapi Dia dengan bangga dan kepala terangkat.

۳۷ شماره قدمهای خود را برای اوبیان می‌کردم و مثل امیری به او تقرب می‌جستم.

38 Seandainya tanah yang kubajak telah kucuri, dan kurampas dari pemiliknya yang sejati,

۳۸ اگر زمین من بر من فریاد می‌کرد و مرزهایش با هم گریه می‌کردند،

39 seandainya hasilnya habis kumakan, dan petani yang menanamnya kubiarkan kelaparan,

۳۹ اگر محصولاتش را بدون قیمت می‌خوردم و جان مالکانش را تلف می‌نمودم،

40 biarlah bukan jelai dan gandum yang tumbuh di ladang, melainkan semak berduri dan rumput ilalang." Sekianlah kata-kata Ayub.

۴۰ پس خارها به عوض گندم وکرکاس به عوض جو بروید.» سخنان ایوب تمام شد.