Ayub 29

1 Ayub melanjutkan uraiannya, katanya,

Kaj plue Ijob parolis siajn sentencojn, kaj diris:

2 "Kiranya hidupku dapat lagi seperti dahulu, waktu Allah melindungi aku.

Ho, se estus al mi tiel, kiel en la antaŭaj monatoj, Kiel en la tempo, kiam Dio min gardis;

3 Aku selalu diberi-Nya pertolongan, diterangi-Nya waktu berjalan dalam kegelapan.

Kiam Lia lumilo lumis super mia kapo; Kaj sub Lia lumo mi povis iri en mallumo;

4 Itulah hari-hari kejayaanku, ketika keakraban Allah menaungi rumahku.

Kiel estis al mi en la tagoj de mia juneco, Kiam la ŝirmado de Dio estis super mia tendo;

5 Waktu itu, Yang Mahakuasa masih mendampingi aku, dan anak-anakku ada di sekelilingku.

Kiam la Plejpotenculo estis ankoraŭ kun mi, Kaj ĉirkaŭ mi estis miaj infanoj;

6 Ternakku menghasilkan banyak sekali susu. Banyak minyak dihasilkan oleh pohon-pohon zaitunku, meskipun ditanam di tanah berbatu.

Kiam miaj paŝoj laviĝadis en butero, Kaj la roko verŝadis al mi fluojn da oleo!

7 Jika para tua-tua kota duduk bersama, dan kuambil tempatku di antara mereka,

Kiam mi eliris el la pordego al la urbo Kaj aranĝis al mi sidon sur la placo,

8 minggirlah orang-orang muda, segera setelah aku dilihat mereka. Juga orang-orang tua bangkit dengan khidmat; untuk memberi hormat.

Vidis min junuloj kaj kaŝis sin, Kaj maljunuloj leviĝis kaj staris;

9 Bahkan para pembesar berhenti berkata-kata,

Eminentuloj ĉesis paroli Kaj metis la manon sur sian buŝon;

10 dan orang penting pun tidak berbicara.

La voĉo de altranguloj sin kaŝis, Kaj ilia lango algluiĝis al ilia palato.

11 Siapa pun kagum jika mendengar tentang aku; siapa yang melihat aku, memuji jasaku.

Kiam orelo aŭdis, ĝi nomis min feliĉa; Kiam okulo vidis, ĝi gloris min;

12 Sebab, kutolong orang miskin yang minta bantuan; kusokong yatim piatu yang tak punya penunjang.

Ĉar mi savadis kriantan malriĉulon, Kaj orfon, kiu ne havis helpanton.

13 Aku dipuji oleh orang yang sangat kesusahan, kutolong para janda sehingga mereka tentram.

Beno de pereanto venadis sur min, Kaj la koro de vidvino estis ĝojigata de mi.

14 Tindakanku jujur tanpa cela; kutegakkan keadilan senantiasa.

Virteco estis mia vesto, Kaj mia justeco vestis min kiel mantelo kaj kapornamo.

15 Bagi orang buta, aku menjadi mata; bagi orang lumpuh, aku adalah kakinya.

Mi estis okuloj por la blindulo, Kaj piedoj por la lamulo;

16 Bagi orang miskin, aku menjadi ayah; bagi orang asing, aku menjadi pembela.

Mi estis patro por la malriĉuloj, Kaj juĝan aferon de homoj nekonataj mi esploradis;

17 Tapi kuasa orang kejam, kupatahkan, dan kurban mereka kuselamatkan.

Mi rompadis la makzelojn al maljustulo, Kaj el liaj dentoj mi elŝiradis la kaptitaĵon.

18 Harapanku ialah mencapai umur yang tinggi, dan mati dengan tenang di rumahku sendiri.

Kaj mi pensis: En mia nesto mi mortos, Kaj grandnombraj kiel sablo estos miaj tagoj;

19 Aku seperti pohon yang subur tumbuhnya, akarnya cukup air dan embun membasahi dahannya.

Mia radiko estas malkovrita por la akvo, Kaj roso noktas sur miaj branĉoj.

20 Aku selalu dipuji semua orang, dan tak pernah kekuatanku berkurang.

Mia gloro estas ĉiam nova, Kaj mia pafarko ĉiam refortiĝas en mia mano.

21 Orang-orang diam, jika aku memberi nasihat; segala perkataanku mereka dengarkan dengan cermat.

Oni aŭskultadis min kaj atendadis, Kaj silentadis, kiam mi donadis konsilojn.

22 Sehabis aku bicara, tak ada lagi yang perlu ditambahkan; perkataan meresap seperti tetesan air hujan.

Post miaj vortoj oni ne plu parolis; Kaj miaj vortoj gutadis sur ilin.

23 Semua orang menyambut kata-kataku dengan gembira, seperti petani menyambut hujan di musim bunga.

Oni atendadis min kiel la pluvon, Kaj malfermadis sian buŝon, kiel por malfrua pluvo.

24 Kutersenyum kepada mereka ketika mereka putus asa; air mukaku yang bahagia menambah semangat mereka.

Se mi iam ridis al ili, ili ne kredis tion; Kaj la lumo de mia vizaĝo ne falis.

25 Akulah yang memegang pimpinan, dan mengambil segala keputusan. Kupimpin mereka seperti raja di tengah pasukannya, dan kuhibur mereka dalam kesedihannya.

Kiam mi iris al ili, mi sidis sur la ĉefa loko; Mi loĝis kiel reĝo inter taĉmentoj, Kiel konsolanto de funebruloj.