Ayub 24
1 Mengapa Allah tak menetapkan hari penghakiman, supaya orang-orang yang mengenal-Nya mendapat keadilan?
Zašto Svesilni ne promatra vremena, a dane njegove ne vide mu vjernici?
2 Ada orang-orang yang menggeser tanda batas, supaya tanahnya menjadi luas. Mereka mencuri kawanan domba, dan mengandangnya di kandang domba mereka.
Bezbožnici pomiču granice, otimaju stado i pasu ga.
3 Keledai milik yatim piatu, mereka larikan; sapi seorang janda, mereka sita sebagai jaminan.
Sirotama odvode magarca, udovi u zalog vola dižu.
4 Mereka menghalangi orang miskin mendapat haknya, maka terpaksa bersembunyilah orang yang papa.
Siromahe tjeraju sa puta; skrivaju se ubogari zemlje.
5 Jadi, si miskin itu seperti keledai liar yang mencari makan di padang belukar; hanya di tempat-tempat itu saja ada makanan untuk anak-anaknya.
K'o magarci divlji u pustinji zarana idu da plijen ugrabe: pustinja im hrani mališane.
6 Ladang orang lain terpaksa ia kerjakan; buah anggur orang jahat harus ia kumpulkan.
Po tuđem polju oni pabirče, paljetkuju vinograd opakog.
7 Ia tak punya selimut dan pakaian penghangat tubuh di waktu malam.
Goli noće, nemaju haljine, ni pokrivača protiv studeni.
8 Ia basah oleh hujan lebat di gunung, lalu merapat pada gunung batu untuk berlindung.
Oni kisnu na planinskom pljusku; bez skloništa uz hrid se zbijaju.
9 Orang jahat memperbudak anak yang tak beribu bapa, dan mengambil bayi orang miskin yang berhutang kepadanya.
Otkidaju od sise sirotu, ubogom u zalog dijete grabe.
10 Orang miskin pergi tanpa sandang; ia lapar selagi ia menuai gandum di ladang.
Goli hode, nemaju haljina; izgladnjeli, tuđe snoplje nose.
11 Dari zaitun ia membuat minyak dan dari buah anggur, minuman, tetapi ia sendiri sangat kehausan.
Oni mlina za ulje nemaju; ožednjeli, gaze u kacama.
12 Di kota-kota terdengar rintihan orang sekarat, orang-orang luka berseru minta dirawat, tetapi Allah tak mendengarkan doa mereka; Ia tak mau mengindahkannya.
Samrtnici hropću iz gradova, ranjenici u pomoć zazivlju. Al' na sve to Bog se oglušuje.
13 Ada orang-orang yang menolak terang dan memusuhinya, mereka tak mengenal dan tak mengikuti jalannya.
Ima onih koji mrze svjetlost: ne priznaju njezinih putova niti se staza drže njezinih.
14 Di waktu subuh si pembunuh bangun dari tidurnya, lalu keluar membunuh orang yang papa, dan selagi hari belum pagi, ia mengendap-endap seperti pencuri.
Za mraka se diže ubojica, kolje ubogog i siromaha. U gluhoj se noći lopov skiće [16a] i u tmini provaljuje kuće.
15 Si pezinah menunggu datangnya senja; dipakainya tudung muka agar orang tak mengenalnya.
Sumrak žudi oko preljubnika: 'Nitko me vidjet neće', kaže on i zastire velom svoje lice.
16 Pencuri membongkar rumah pada malam hari; di waktu siang ia menghindari terang dan bersembunyi.
[16b]Za vidjela oni se skrivaju, oni neće da za svjetlost znaju.
17 Baginya, pagi sangat menakutkan, tapi gelap yang dahsyat, menyenangkan."
Zora im je kao sjena smrtna: kad zarudi, silan strah ih hvata.
18 Lalu kata Zofar, "Orang jahat hanyut oleh air bah, tanah miliknya terkutuk oleh Allah; kebun anggurnya kini sepi; tak ada yang bekerja di situ lagi.
Prije nego svane, on već hitro bježi kloneći se puta preko vinograda. Njegova su dobra prokleta u zemlji.
19 Seperti salju lenyap kena kemarau dan matahari, demikianlah orang berdosa ditelan ke dalam dunia orang mati. (Sheol h7585)
K'o što vrućina i žega snijeg upija, tako i Podzemlje proždire grešnike. (Sheol h7585)
20 Ibunya sendiri melupakan dia, dan cacing-cacing makan tubuhnya. Namanya tak akan lagi dikenang; ia dimusnahkan seperti pohon yang tumbang.
Zaboravilo ga krilo što ga rodi, ime se njegovo više ne spominje: poput stabla zgromljena je opačina.
21 Semua itu terjadi karena ia menindas para janda, dan berlaku kejam kepada ibu yang tak berputra.
Ženu nerotkinju on je zlostavljao, udovici nije učinio dobra.
22 Tapi Allah, dengan kuasa-Nya, menghalau orang perkasa. Allah bertindak, maka matilah orang durhaka.
Al' Onaj što snažno hvata nasilnike, ustaje, a njima sva se nada gasi.
23 Allah memberi dia hidup sentosa, tetapi mengawasinya tak henti-hentinya.
Dade mu sigurnost, i on se pouzda; okom je njegove nadzirao staze.
24 Hanya sebentar ia hidup bahagia, tapi kemudian pergi untuk selama-lamanya. Ia layu seperti rumput yang tak berguna; seperti bulir padi yang dipotong dari batangnya.
Dignu se za kratko, a onda nestanu, ruše se i kao svi drugi istrunu, posječeni kao glave klasovima.”
25 Siapakah dapat menyangkal kenyataan itu, atau menyanggah kebenaran perkataanku?"
Nije li tako? Tko će me u laž utjerat'? Tko moje riječi poništiti može?”
