Ayub 19
1 Tetapi Ayub menjawab, "Mengapa aku terus kamu kecam, dan kamu siksa dengan perkataan?
Eyüp şöyle yanıtladı:
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
3 Berkali-kali kamu menghina aku, dan kamu aniaya aku tanpa rasa malu.
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
4 Seandainya salah perbuatanku, itu tidak merugikan kamu.
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
5 Kamu pikir dirimu lebih baik daripadaku; susahku kamu anggap bukti kesalahanku.
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
6 Ketahuilah bahwa aku sedang disiksa Allah, dan ditangkap dalam perangkap-Nya.
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
7 Aku meronta karena kekejaman-Nya itu, tetapi tidak seorang pun yang memperhatikan aku. "Di mana keadilan," teriakku, tetapi tak ada yang mendengar aku.
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
8 Allah menutup jalanku, aku tak dapat lewat, lorong-lorongku dibuat-Nya gelap pekat.
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
9 Ia merampas hartaku semua, dan nama baikku dirusakkan-Nya.
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
10 Ia menghantam aku dari segala jurusan, seperti orang mencabut akar dari tanaman, lalu membiarkannya merana dan layu, begitulah direnggut-Nya segala harapanku.
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
11 Murka Allah kepadaku menyala-nyala; aku dianggap-Nya sebagai musuh-Nya.
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
12 Pasukan-Nya menyerbu tanpa dapat dibendung; jalanku dihalangi, dan kemahku dikepung.
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
13 Sanak saudaraku dijauhkan-Nya daripadaku; aku menjadi orang asing bagi semua kenalanku.
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
14 Kaum kerabatku semua menjauhkan diri; teman-temanku tak ingat kepadaku lagi.
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
15 Hamba perempuanku lupa siapa aku, tuan mereka; dianggapnya aku orang yang belum dikenalnya.
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
16 Kupanggil hambaku, tapi ia tak menyahut, meskipun kubujuk dia dengan lembut.
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
17 Istriku muak mencium bau napasku, saudara kandungku tak sudi mendekatiku.
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
18 Aku dihina oleh anak-anak di jalan; jika aku berdiri, aku ditertawakan.
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
19 Melihat aku, teman karibku merasa ngeri; aku ditinggalkan mereka yang kukasihi.
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
20 Tubuhku tinggal kulit pembalut tulang; hampir saja aku mati dan nyawaku melayang.
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
21 Hai kawan-kawanku, kasihanilah aku, sebab tangan Allah memukul aku.
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
22 Allah terus menekan aku; mengapa kamu tiru Dia? Belum puaskah kamu menyiksa?
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
23 Ah, kiranya kata-kataku dicatat, sehingga akan selalu diingat;
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
24 kiranya dengan besi dipahat pada batu, supaya bertahan sepanjang waktu.
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
25 Aku tahu bahwa di surga ada Pembelaku; akhirnya Ia akan datang menolong aku.
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
26 Meskipun kulitku luka-luka dan pecah, tapi selama aku bertubuh, akan kupandang Allah.
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
27 Dengan mataku sendiri Dia akan kulihat, dan bagiku Dia menjadi sahabat. Hatiku hancur sebab kamu berkata,
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
28 'Bagaimana caranya kita mendakwanya?' Kamu mencari alasan untuk membuat perkara.
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
29 Tetapi, kini takutlah kepada pedang! Sebab Allah murka dan menghukum orang berdosa; maka tahulah kamu, bahwa ada Allah yang mengadili manusia."
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”
