Ayub 16
1 Tetapi Ayub menjawab, "Seringkali kudengar pendapat demikian; penghiburanmu hanyalah siksaan.
Potem je Job odgovoril in rekel:
»Slišal sem mnoge takšne stvari. Vi vsi ste bedni tolažniki.
3 Kapankah omong kosong itu kamu hentikan? Apa yang merangsang kamu untuk memberi jawaban?
Mar bodo besede ničnosti imele konec? Ali kaj te opogumlja, da odgovarjaš?
4 Seandainya kamu ini aku, dan aku kamu, aku pun dapat bicara sama seperti itu. Kubanjiri kamu dengan penuturan; kepalaku akan kugeleng-gelengkan.
Tudi jaz bi lahko govoril, kakor delate vi. Če bi bila vaša duša namesto moje duše, bi lahko kopičil besede zoper vas in z glavo zmajeval nad vami.
5 Hatimu akan kukuatkan dengan berbagai anjuran; kata-kataku akan memberi penghiburan.
Toda jaz bi vas želel okrepiti s svojimi usti in premikanje mojih ustnic bi omililo vašo žalost.
6 Kalau aku bicara, deritaku tidak reda; jika aku berdiam diri, apa pula gunanya?
Čeprav govorim, moja žalost ni zmanjšana in čeprav potrpim, koliko sem olajšan?
7 Allah, membuat aku kepayahan; seluruh keluargaku telah dibinasakan.
Toda sedaj me je naredil izmučenega. Vso mojo skupino si naredil zapuščeno.
8 Dia menentang dan menangkap aku. Sekarang kurus keringlah tubuhku, dan bagi banyak orang itulah buktinya bahwa aku telah berdosa.
Napolnil si me z gubami, ki so priča zoper mene. Moja pustost vstaja v meni in pričuje v moj obraz.
9 Dengan geram Allah merobek-robek tubuhku; dengan sangat benci Ia memandang aku.
Trga me v svojem besu ta, ki me sovraži. Nad menoj škripa s svojimi zobmi. Moj sovražnik svoje oči ostri nad menoj.
10 Orang-orang mengejek aku dengan mulut terbuka lebar; aku dikeroyok dan pipiku ditampar.
S svojimi usti so zevali vame. Grajalno so me udarili na lice. Skupaj so se zbrali zoper mene.
11 Allah menyerahkan aku kepada orang durhaka; aku dijatuhkan-Nya ke tangan orang durjana.
Bog me je izročil brezbožnim in me predal v roke zlobnih.
12 Tadinya hidupku aman dan sentosa, tapi Allah menyerang aku dengan tiba-tiba. Tengkukku dicengkeram-Nya dan aku dicampakkan; dijadikan-Nya aku sasaran untuk latihan.
Bil sem sproščen, toda razlomil me je. Prijel me je tudi za moj vrat in me stresel na koščke in me postavil za svoje znamenje.
13 Tanpa rasa iba Ia terus memanah aku, sehingga terburailah isi perutku.
Njegovi lokostrelci so me obdali naokoli, on mojo notranjost cepi narazen in ne prizanaša; moj žolč izliva na tla.
14 Ia menyerbu seperti seorang pejuang, dan melukai aku dengan berulang-ulang.
Lomi me z vrzeljo nad vrzeljo, nadme teče kakor velikan.
15 Aku memakai karung tanda kesedihan, dan duduk dalam debu karena dikalahkan.
Sešil sem vrečevino na svoji koži in svoj rog omadeževal v prahu.
16 Wajahku merah karena tangisku; kelopak mataku bengkak dan biru.
Moj obraz je zapacan od joka in na mojih vekah je smrtna senca,
17 Tapi aku tidak melakukan kekerasan; nyata tuluslah doaku kepada TUHAN.
ne zaradi kakršnekoli nepravičnosti na mojih rokah. Tudi moja molitev je čista.
18 Hai bumi, kejahatan terhadapku jangan sembunyikan; jangan diamkan teriakku minta keadilan.
Oh zemlja, ne pokrij moje krvi in naj moj jok nima prostora.
19 Aku tahu bahwa Pembelaku ada di surga; Ia memberi kesaksian bahwa aku tak berdosa.
Tudi sedaj, glej, moja priča je v nebesih in moje pričevanje je na višini.
20 Aku diejek teman-temanku dan ditertawakan; sambil menangis aku menghadap Allah minta bantuan.
Moji prijatelji me zasmehujejo, toda moje oko izliva solze k Bogu.
21 Ah, kiranya Allah sendiri membela aku di hadapan-Nya, seperti seorang yang rela membela sahabatnya.
Oh, da bi se nekdo lahko potegoval za človeka pri Bogu, kakor se človek poteguje za svojega bližnjega!
22 Tahun-tahunku yang sisa tak banyak lagi; sebentar lagi aku pergi dan tak akan kembali.
Ko pride nekaj let, potem bom šel pot, od koder se ne bom vrnil.
