Ayub 16
1 Tetapi Ayub menjawab, "Seringkali kudengar pendapat demikian; penghiburanmu hanyalah siksaan.
Alors Job prit la parole et dit:
J’ai souvent entendu de semblables harangues; vous êtes tous d’insupportables consolateurs.
3 Kapankah omong kosong itu kamu hentikan? Apa yang merangsang kamu untuk memberi jawaban?
Quand finiront ces vains discours? Quel aiguillon t’excite à répliquer?
4 Seandainya kamu ini aku, dan aku kamu, aku pun dapat bicara sama seperti itu. Kubanjiri kamu dengan penuturan; kepalaku akan kugeleng-gelengkan.
Moi aussi, je saurais parler comme vous, si vous étiez à ma place; j’arrangerais de beaux discours à votre adresse, je secouerais la tête sur vous;
5 Hatimu akan kukuatkan dengan berbagai anjuran; kata-kataku akan memberi penghiburan.
je vous encouragerais de la bouche, et vous auriez pour soulagement l’agitation de mes lèvres.
6 Kalau aku bicara, deritaku tidak reda; jika aku berdiam diri, apa pula gunanya?
Si je parle, ma douleur n’est pas adoucie; si je me tais, en est-elle soulagée?
7 Allah, membuat aku kepayahan; seluruh keluargaku telah dibinasakan.
Aujourd’hui, hélas! Dieu a épuisé mes forces... ô Dieu, tu as moissonné tous mes proches.
8 Dia menentang dan menangkap aku. Sekarang kurus keringlah tubuhku, dan bagi banyak orang itulah buktinya bahwa aku telah berdosa.
Tu me garrottes... c’est un témoignage contre moi!... ma maigreur se lève contre moi, en face elle m’accuse.
9 Dengan geram Allah merobek-robek tubuhku; dengan sangat benci Ia memandang aku.
Sa colère me déchire et me poursuit, il grince des dents contre moi; mon ennemi darde sur moi ses regards.
10 Orang-orang mengejek aku dengan mulut terbuka lebar; aku dikeroyok dan pipiku ditampar.
Ils ouvrent leur bouche pour me dévorer, ils me frappent la joue avec outrage, ils se liguent tous ensemble pour me perdre.
11 Allah menyerahkan aku kepada orang durhaka; aku dijatuhkan-Nya ke tangan orang durjana.
Dieu m’a livré au pervers, il m’a jeté entre les mains des méchants.
12 Tadinya hidupku aman dan sentosa, tapi Allah menyerang aku dengan tiba-tiba. Tengkukku dicengkeram-Nya dan aku dicampakkan; dijadikan-Nya aku sasaran untuk latihan.
J’étais en paix, et il m’a secoué, il m’a saisi par la nuque, et il m’a brisé. Il m’a posé en but à ses traits,
13 Tanpa rasa iba Ia terus memanah aku, sehingga terburailah isi perutku.
ses flèches volent autour de moi; il perce mes flancs sans pitié, il répand mes entrailles sur la terre;
14 Ia menyerbu seperti seorang pejuang, dan melukai aku dengan berulang-ulang.
il me fait brèche sur brèche, il fond sur moi comme un géant.
15 Aku memakai karung tanda kesedihan, dan duduk dalam debu karena dikalahkan.
J’ai cousu un sac sur ma peau, et j’ai roulé mon front dans la poussière.
16 Wajahku merah karena tangisku; kelopak mataku bengkak dan biru.
Mon visage est tout rouge de larmes, et l’ombre de la mort s’étend sur mes paupières,
17 Tapi aku tidak melakukan kekerasan; nyata tuluslah doaku kepada TUHAN.
quoiqu’il n’y ait pas d’iniquités dans mes mains, et que ma prière soit pure.
18 Hai bumi, kejahatan terhadapku jangan sembunyikan; jangan diamkan teriakku minta keadilan.
O terre, ne couvre pas mon sang, et que mes cris s’élèvent librement!
19 Aku tahu bahwa Pembelaku ada di surga; Ia memberi kesaksian bahwa aku tak berdosa.
A cette heure même, voici que j’ai mon témoin dans le ciel, mon défenseur dans les hauts lieux.
20 Aku diejek teman-temanku dan ditertawakan; sambil menangis aku menghadap Allah minta bantuan.
Mes amis se moquent de moi, c’est vers Dieu que pleurent mes yeux.
21 Ah, kiranya Allah sendiri membela aku di hadapan-Nya, seperti seorang yang rela membela sahabatnya.
Qu’il juge lui-même entre Dieu et l’homme, entre le fils de l’homme et son semblable!
22 Tahun-tahunku yang sisa tak banyak lagi; sebentar lagi aku pergi dan tak akan kembali.
Car les années qui me sont comptés s’écoulent, et j’entre dans un sentier d’où je ne reviendrai pas.
