Un-unnoy 4
1 Saanen a narimat ti balitok; nagbaliwen ti kapupuroan a balitok. Naibukboken dagiti nasagradoan a batbato iti nagsasabatan dagiti kalsada.
Hoe heeft het goud zijn glans verloren, Hoe dof is het edel metaal; Hoe werden de heilige stenen Op alle hoeken der straten gesmeten.
2 Napateg unay idi dagiti annak ti Sion, napatpateg ngem iti puro a balitok. Ngem itan ket kaiyariganda laengen ti burnay nga inaramid ti agdamdamili.
Hoe werden de kostelijke zonen van Sion, Waard hun gewicht aan het fijnste goud, Als aarden kruiken behandeld, Het maaksel van den pottenbakker.
3 Uray dagiti atap nga aso ket iparangda dagiti susoda tapno pasusoenda dagiti ukenda, ngem ti babai nga anak dagiti tattaok ket naranggas a maiyarig iti abestrus iti disierto.
Zelfs jakhalzen reiken de borst, En zogen haar welpen: Maar de dochter van mijn volk was hardvochtig Als de struisen in de woestijn.
4 Dumket ti dila ti agsuso nga ubing iti ngangawna gapu iti pannakawawna, dumawat dagiti ubbing iti tinapay, ngem awan ti maited para kadakuada.
De tong van de zuigeling kleefde van dorst Aan zijn gehemelte vast; De kinderen vroegen om brood, Maar niemand, die het hun brak.
5 Dagiti tattao a sigud a mangmangan iti agkakangina a taraon ket nabaybay-anen a mabisbisinan kadagiti kalsada; dagiti sigud nga agkawkawes iti nalabbaga a pagan-anay ket addan ita iti tuktok dagiti gabsuon dagiti basura.
Die van lekkernijen smulden, Versmachtten op straat; Die op purper werden gedragen, Omarmden de mesthoop.
6 Ti nagbasolan ti babai nga anak dagiti tattaok ket dakdakkel ngem iti basol ti Sodoma, a naibelleng iti apagdarikmat uray no awan nangtiliw iti daytoy.
Want de schuld van de dochter van mijn volk Is groter dan de zonde van Sodoma: En dàt werd in een oogwenk vernield, Zonder dat iemand de hand er aan sloeg.
7 Dagiti mangidadaulo kenkuana ket sigud a kasla nasileng a niebe ken kas kapudaw iti gatas. Nalablabbaga ti bagbagida ngem iti napintas a rubi iti baybay; kasla safiro ti sukogda.
Haar vorsten waren witter dan sneeuw En blanker dan melk, Hun lijven roder dan koralen, Hun lokken glansden als saffier.
8 Ita ket pinangisiten ti kasipngetan dagiti langada, ket narigatdan a mabigbig kadagiti kalkalsada, ta dimketen dagiti kudilda kadagiti tultulangda. Nagangon daytoy a kas iti kayo!
Maar hun gelaat werd zwarter dan roet, Men kende ze in de straten niet meer; Hun huid lag verschrompeld om hun gebeente, Verdroogd als hout.
9 Dagiti napapatay babaen iti kampilan ket am-amang a nasaysayaatda ngem dagiti natay gapu iti bisin; nasaysayaatda nga amang ngem kadagiti nakapsut; nga arigna a naduyok gapu iti bisin iti kinaawan ti apit kadagiti talon.
Die het zwaard had doorboord, voeren beter, Dan die door de honger werden gekweld, Zij versmachtten en werden gemarteld, Omdat ze geen veldvruchten oogstten.
10 Inluto dagiti ima dagiti naasi a babbai dagiti mismo nga annakda; dagitoy nga ubbing ket nagbalin a taraonda kabayatan ti pannakarumek ti babai nga anak dagiti tattaok.
Tedere vrouwen hebben met eigen hand Haar kinderen gekookt; Ze dienden haar tot voedsel Bij de ondergang van de dochter van mijn volk.
11 Pinennek ni Yahweh ti pungtotna. Imbukbokna ti umap-apuy nga ungetna; kasla nangpasged isuna idiay Sion ket inkisap daytoy dagiti pundasionna.
Jahweh heeft zijn volle gramschap doen woeden, Uitgestort zijn grimmige toorn, Een vuur ontstoken in Sion, Dat zijn grondslagen heeft verteerd.
12 Uray dagiti ari ditoy daga wenno ti siasinoman nga agnanaed iti daytoy a lubong ket saan a mamati nga adda makastrek a kasupiat ken kabusor kadagiti ruangan ti Jerusalem.
Nooit konden de koningen der aarde geloven, Nooit iemand ter wereld: Dat de verdrukker en vijand Binnen Jerusalems poorten zou rukken.
13 Ngem inaramidda, gapu kadagiti basbasol dagiti profetana, ken kadagiti nagkurangan dagiti papadina a nangpasayasay iti dara dagiti nalilinteg.
Het was om de zonden van de profeten, Om de schuld van zijn priesters, Die binnen zijn muren Onschuldig bloed hadden vergoten.
14 Agalla-alla itan dagidiay a profeta ken papadi a kas kadagiti bulsek kadagiti kalkalsada. Natulawandan babaen iti dayta a dara isu nga awan ti makabael nga uray mangsagid kadagiti kawesda.
Ze zwierven als melaatsen op straat, Bezoedeld met bloed; Men mocht hen niet aanraken, Zelfs niet bij hun kleren.
15 “Panaw! Dakayo a narugit,” kastoy ti ipukpukkaw dagitoy a propeta ken papadi. “Pumanawkayo! Saandakami a sagsagiden!” Isu a nagalla-allada kadagiti nadumaduma a daga, ngem uray dagiti Hentil ket kunkunada, “Saandan a makapagnaed ditoy a kas ganggannaet.”
Op zij; onrein! riep men ze toe; Terug, terug, raakt ze niet aan! Neen, ze moeten vluchten, onder de heidenen zwerven; Hier mogen ze langer niet blijven!
16 Inwaras ida ni Yahweh manipud iti imatangna, saanna idan a kakaasian. Awanen ti mangpasangbay nga addaan iti panagraem kadagiti papadi, ken ipakpakitada a saandan a kailalaan dagiti panglakayen.
Het aanschijn van Jahweh heeft ze verstrooid, Het blikt niet meer op hen neer; Het heeft de priesters niet ontzien, De oudsten niet gespaard.
17 Kanayon a mapaay dagiti matami a makasarak iti awan kaaspingna a tulong, numan pay sigagagarda a nangkita iti nasion a saan met a mangisalakan kadakami.
Toch keken wij nog smachtend uit Naar redding: maar tevergeefs; Op onze wachtpost bleven wij staren Naar een volk, dat ons toch niet zou helpen.
18 Inan-anupda dagiti tugotmi kadagiti kalsada. Asidegen ti kanibusananmi ken mabilbilangen dagiti al-aldawmi, ta dimtengen ti panungpalanmi.
Men bespiedde ons bij iedere stap, Zelfs op onze pleinen konden we niet gaan. Nabij was ons einde, onze dagen voorbij; Ja, ons eind was gekomen!
19 Naparpartak dagiti mangkamkamat kadakami ngem dagiti agila iti tangatang. Inanupdakami agingga kadagiti banbantay sadakami pinadaanan iti let-ang.
Onze vervolgers waren nog sneller Dan adelaars in de lucht; Ze zetten ons na op de bergen, Belaagden ons in de woestijn.
20 Ti anges iti agongmi, ti dinutokan ni Yahweh - ti arimi, ket napalab-ogan babaen kadagiti abut; ti arimi a nangibagaanmi nga, “Agbiagkami kadagiti nasion iti babaen ti panangsalaknibna.”
Onze levensadem, de gezalfde van Jahweh, Werd in hun kuilen gevangen; Hij, van wien wij hadden gedacht: In zijn schaduw leven wij onder de volken.
21 Agrag-o ken agragsakka, babai nga anak ti Edom nga agnanaed iti daga ti Us, ta maipasanto kenka ti kopa. Mabartekkanto ken silalamo-lamo.
Jubel en juich maar, dochter van Edom, Die het land van Oes bewoont: Ook u zal de beker worden gereikt; Ge zult u bedrinken, en u ontbloten!
22 Naggibusen ti dusam, babai nga anak ti Sion. Saannakan a paipanaw. Ngem dusaennaka iti nagbasolam, babai nga anak ti Edom. Lukaisannanto pay dagiti basbasolmo.
Uw schuld is ten einde, dochter van Sion: Hij zal u nooit meer verbannen! Maar ùw schuld zal Hij straffen, dochter van Edom, Uw zonden openbaren!
